[Yeni bölüm gelmeyecek]
Işıklar hazır, kamera hazır, oyuncularımız ve sahne hazır. O zaman en mükemmel sahneyi çekmek için ne bekliyoruz?
[NamJin]
Yazarlar: @Namjinisreelerthanme
@iridescentarmy
Selam bu mübarek sabaha uyandık, dedim dur şu mallara bi bölüm atayımda yüzleri gülsün. Ne kadar iyi niyetliyim görüyor musunuz? -zeze
İyi okumalar, az yorum gelirse okuyan herkesin götünü keserim 🥰🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
______________________
-Seokjin-
" Seokjin, Namjoon'a içeride ne yaptığını sorabilir miyim? Defalarca kez aynı sahneyi çektiren çocuk siz odaya girdikten sonra tek seferde dudaklarına yapıştı. Hayır büyü falan mı yaptın kısa sürede? "
Chae'nin meraklı sesini duyduğumda sırıtarak ona döndüm. Onu öpmemden sonra cesaretlenmiş olmalı ki çekim başladığında kolayca öpüşmeyi başlatmıştı. Sahneyi gayet iyi bir şekilde tamamlamıştık fakat Yoongi sırf Namjoon'la uğraşmak için şöyle bir tepki vermişti.
"Tamam, şimdi sevişin."
Namjoon da hem herkesin içinde benimle öpüştüğünden dolayı hem de Yoongi'nin bu tatsız şakasına kandığından dolayı utanmış olacak ki hızla lavaboya kaçmıştı. Mola verdiğimizden beri yüzünü göremiyordum, sanırım kendine orada bir yaşam alanı kurmuştu.
Chae hâlâ merakla bana bakarken cevap verme gereksinimi duydum.
" Sadece o kadar da zor bir şey olmadığına ikna ettim Chae. Başka ne yapabilirim? " Ufak bir yalandan zarar gelmezdi aslında.
" Tamam be, hemen terslemesen olmaz zaten. " Sitem ederek yanımdan ayrıldığında oturduğum yerde etrafıma bakındım. Çok boş hissediyordum. Ne kızgındım, ne üzgündüm ne de mutlu. Anlamlandıramadığım bir durgunluk çökmüştü üzerime.
Rahatsız hissediyordum, ilk defa birinin yanında istediğim gibi davranmıştım. İlk defa duygularımı saklama gereği duymadan hislerimi kelimelere dökmüştüm. Neden ona bunları demiştim ki? Onun üzüldüğünü görünce kötü hissetmiştim. Onu teselli edeyim derken ise fark etmeden kendimi üzüyordum.
Eskisi gibi nefret etmiyordum ondan, nefret değildi hissettiklerim. Herhangi bir sevgi de barındırmıyordum ona karşı. Tarif edilemez bir şeydi hislerim. İyi davranmak istiyordum ama sadece sinirimi bozuyordu.
Etrafında olan herkesin onu sevmesi, üzülmesini istememesi, settekilerin, oyuncuların herkesin yüzünü güldürmesi sinirimi bozuyordu. Evet, tatlıydı, yakışıklıydı, yetenekliydi de fakat mükemmel değildi. Ama yine de seviliyordu. Arkadaşları, ona değer veren büyükleri ve sevgi dolu bir çevresi vardı ve bu beni sinirlendiriyordu.
Herkes onu seviyordu, mükemmel olmasa bile.
Ama bana bu öğretilmemişti. Mükemmel olmazsam asla sevilmeyeceğim gerçeği yüzüme vurulmuştu hep. Çevremdekiler asla yeterli bulmamıştı yeteneklerimi. Beni ben olduğum gibi kabul etmemişti kimse, hep daha fazlası istenmişti.
