[Yeni bölüm gelmeyecek]
Işıklar hazır, kamera hazır, oyuncularımız ve sahne hazır. O zaman en mükemmel sahneyi çekmek için ne bekliyoruz?
[NamJin]
Yazarlar: @Namjinisreelerthanme
@iridescentarmy
Durun gitmeyin bişiden bahsedicem. Bu bölümde anlatılan olayı anlamanız için 7.bölümün sonuna göz atın lütfen. Ve ayrıca atlamadan, dikkatle okuyun, sonra anlamıyorum bu kimdi bu ne zaman yaşandı demeyin.
Ve yorum sınırı yine 1k
İyi okumalarr 💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
____________________
Nasıl kaçacaktım? Yiyecek gibi bakıyorlar bana, dev gibiler zaten..
Buradaki herkes neden izbandut gibiydi? Etraftaki en uzun insan olmaya çok alışmıştım ben, şu an kendimi çok minik hissediyordum!
Hızlı bir refleksle koşmaya çalışmıştım ki, kolumdan tutup hareketlerimi sınırlandırmaları saniyelerini bile almamıştı.
"Bırakın beni! Bırak! " İki tabiri caizse ayı tarafından içeri sürüklenirken ağlamak istiyordum. Ellerinden kurtulamayacağım kadar güçlülerdi bunlar!
Tekrar aynı odaya getirilip un çuvalı gibi odanın ortasına fırlatıldığımda çığlık attım. İnsan olun biraz, kaçırmanın da bir etiği olmalı ama.
Adamlardan biri hızla yerde oturmuş bileklerini kurtarmaya çalışan Minsung'un yanına koşmuştu. O çömelip Minsung'u çözmeye başlarken ben de acıyla popomu ovuyordum. Yanımdaki sandalyeyle bakıştık birkaç saniye, yine beraberiz sandalyecik.
Onlar Minsung'la ilgilenirken tekrar kaçabilirdim sanırım- Ah yine çok erken konuşmuştum. Adamlardan diğeri bakışlarını üzerime dikmişti. Aynı anda üzerime doğru yürümeye başlayınca sertçe yutkundum, Minsung'un aksine bunların sarılmaya pek niyeti yok gibiydi.
Sonunda Minsung çözülmüş, karşıma dikilmişti ben yerde uslu uslu oturuyorken. Sert bakışları üzerimdeydi.
Galiba az önce onu kandırmam ve gitmeye çalışmam pek hoşuna gitmemişti. Göz yaşlarını silmiş, yeniden sinirli haline bürünmüştü.
"Onu bağlayın ve odama götürün. "
Bağlayın ve odama götürün mü?
ODAMA MI GÖTÜRÜN?
İMDAT
Kocaman olmuş gözlerimle yüzüne baktım. Neden odasına götürmelerini istemişti, burası iyiydi işte! Beni bağlamaya çalışırken çırpınıyordum yerimde ama işe yaramıyordu.
Onlar etkisiz hale gelmiş bedenimi kaldırırken korkmadan edemiyordum.
Sakin olmalıydım, Minsung'dan aldığım bıçak hâlâ belimdeydi ve çok çırpınırsam düşebilirdi. Minsung ile yalnız kalır kalmaz ipi kesip onu rehin alarak çıkabilirdim, sakin olup paniğe kapılmayacaktım..
Derin bir nefes alıp beni kavrayıp bir odaya çekiştiren adamlara zorluk çıkarmadan ilerledim. Girdiğimiz odadaki yatağa neredeyse fırlatılırcasına itildiğimdeyse korku vücuduma hakim hâle gelmişti.
