GÜNEŞİN KAHİNİ

14#Ay ve Gecenin Hikâyesi

Multimedya: Lady Gaga 'till it happenes to you'

Merhaba iki gözümün çiçekleri:)
Hepinizi çok özledim ve verdiğim tarihe kadar bekleyemedim. Diğer bölümü de o zaman yayınlayacağım:):)

İyi okumalar<3

~
Adar ile balo mekanından çıktıktan sonra bir arabanın yanına geldik. Sanırım Adar'ın arabasıydı. Bana ön kapıyı açmak için hamle yaptığı sırada ondan önce davranıp kapı ile arasına girdim. Adar bu yaptığıma önce şaşırdı sonra muzip bir şekilde güldü. O gülünce zaten gülüyor olmam bir şey değiştirmedi ve daha fazla güldüm. Tek kaşını kaldırıp yüzüme sorar gibi baktı. Çocuksu bir heyecanla elimi gökyüzüne kaldırıp konuştum.

"Ay'ı seviyor musun?"

Bu söylediğime güldü ve kafasını evet manasında salladı. Ellerimi çırpıp güldüm.

"Onu izleyelim mi?" Dedim bu sefer kafasını aşağı yukarı salladı. Hızla onun ve araba kapısının arasından çıktım ve ilerdeki kaldırıma heyecanlı bir şekilde oturdum. Adar hiç bozuntuya vermeden gelip yanıma oturdu. Ben de neden olduğunu bilmediğim bir şekilde Ay'ı işaret ederek konuştum.

"Ay sence de geceye çok yakışmıyor mu?" Dedim kafamı sağ tarafıma çevirip. Bu söylediğime güldü. Ben onun gülüşünde kalırken kusursuz sesi kulaklarıma ulaştı.

"Haklısın" dedi usulca.
"Ay en çok geceye yakışıyor..."

Onun dudaklarına bakarken onunda benim dudaklarıma baktığını fark etmem uzun sürmedi. Endişeli ve heyecanlı iken hep yaptığım gibi alt dudağımı dişlerimin arasına aldım. Adar bu yaptığıma sesli bir yutkunma ile karşılık verdi. O an onu öpmek dünyadaki tek arzum olabilirdi ama ona acı vermek en son istediğim şeydi. Sarhoş kafayla bile bunu düşündüğüm için bir kez daha lanet ettim. Kafamı çevirip Ay'a baktım.

"Küçükken babam hep bana ay ve yıldızları anlatırdı. Onları çok seviyorum. Hala ara ara üzgün olduğumda anlatıyor." Güldüm ve devam ettim. "Ve biliyor musun? Bana onlar hakkında onlarca efsane anlattı ama söylediğine göre ay ve gecenin bir hikayesi varmış. Onu bana hiç anlatmadı. Hep zamanı gelince anlatacağını söylüyor. Sence onların hikayesi ne?" Adar'a baktığımda gözlerindeki hayranlık açık bir şekilde görünüyordu. Sadece donmuş gibi bana bakıyor ve hiçbir şey söylemiyordu. Bu haline güldüm ve hızlıca sol yanağına bir öpücük kondurup geri çekildim. Adar bu yaptığım ile şaşıp kalırken ikimiz aynı anda acı dolu bir şekilde bağırdık. Bu acı diğerleri gibi değildi. Meğer duygular arttıkça acısı da artıyormuş. Elimiz kalbimizde ikimiz de dakikalarca kaldırımda acıdan inledik. Acı yavaş yavaş geçerken gülerek Adar'a döndüm. Elim hala kalbimdeyken kaşlarımla yanağını gösterip konuştum.

"Pişman değilim." Dedim gülerek. Adar da benimle birlikte güldü. Artık yanımdayken gülüşünü saklamıyordu ve bu bana inanılmaz bir huzur veriyordu.

"Pişman olmam için ortada bir sebep göremiyorum." Dedi beni taklit edip kaşlarıyla dudaklarımı gösterirken. Bu yaptığı ile biraz da sarhoş olmanın verdiği etkiyle kahkaha atmaya başladım. Önce hayranlık dolu bakışlarla beni izledi daha sonra benim gibi kahkaha atmaya başladı. Hala gülerken kaldırıma uzandım ve sağ tarafımda duran Adar'a baktım. Ona gülüp elimle yanımı işaret ettim o ise kaşlarını çattı.

"Oradan hemen kalk!" Dedi kaşları hala çatıkken.

Başımı gökyüzüne çevirip omzumu silktim ve tekrar güldüm. O ise daha fazla kaşlarını çattı. Ben daha ne olduğunu anlamadan inanılmaz bir acı eşliğinde beni omuzlarımdan tutarak oturur pozisyona getirdi. Keyfimi bozduğu için tam dönüp ona kızıyordum ki ceketini çıkardığını gördüm. Onu izlemeye devam ederken çıkardığı ceketini arkama yerleştirdi ve gülümsedi. Bu hareketi ile yüzümde aptal bir gülümseme belirirken konuşmaya başladı.