Can This Be Forever? - Lando Norris

Hoofdstuk 7

(Eva Brown POV)

Het is zondag, oftewel mijn verjaardag en race dag. Ik word wakker van Lando die me wakker kust, "gefeliciteerd schatje" zegt hij "dankjewel knapperd" "ik heb iets voor je" hij zet een tas op mijn schoot met 5 cadeaus, ik pak het briefje boven op en lees het:

"Liefste Eva Brown,
Jij straalt mooier dan de zon, bent kalmer dan de oceaan en schattiger dan wie dan ook, Jij geeft mij hoop en liefde. Ik hou van jou, en ik wil dat je weet hoe gelukkig ik ben dat ik jou heb. Samen met jou ouder worden is een van mijn favoriete bezigheden, de meeste tijd van mijn leven spendeer ik met jou. Op de baan, als naast de baan. Ik ben zo blij dat ik jou kan bieden wat je mist, zodat je gelukkig bent. Ik geef zoveel om jou dat is gewoon nogsteeds niet met woorden te beschrijven. Ik hoop dat we lang samen mogen blijven en dat ik je over een paar jaar mijn vrouw mag maken. Ik hou van je en misschien bevat dit jaar veel verrassingen, en de eerste krijg je van mij.
-xxx Lando"

Ik geef hem een kus, wat een schatje is het eigenlijk ook he. Ik pak het eerste doosje, het is klein. Ik maak het open en zie een kettinkje, ik draai het bedeltje om en zie een datum staan met 2 initialen: "26-3-2020" ik glimlach en Lando pakt t kettinkje en doet hem bij me om. Ik pak het pakketje daaronder het is licht, ik maak het open en het is een trui. Maar niet zomaar een trui, het is de trui waar ik heel vaak over praatte, het is van Jaden Hossler, ik hou van zijn muziek. Het hielp me uit de donkere momenten, ik glimlach en doe de trui aan. Ik pak het volgende cadeau, het is zwaar. Ik maak het open en het is een glazenplaat met een foto van Lando en mij, met ons nummer eronder. Een Spotify poster, ik glimlach "dit is zo lief schatje" ik geef hem een kus. Ik pak het ena laatste cadeau, ik zie een tasje van Hunkemöller, een zwart jurkje zit erin met bij het buik stukje kant. Ik ben nogal onzeker over mezelf en ik kijk ernaar, "niet onzeker zijn het staat je vast prachtig" zegt Lando en ik knik. Ik pak het laatste cadeau, het is een envelop. Ik maak de envelop open, ik zie als eerste heel veel foto's van Lando en mij. Daarna vallen er 2 rechthoekige briefjes op mijn schoot, ik pak ze op. Ik zie Los Angeles staan. D'r komt een grote glimlach op mijn gezicht, ik trek Lando naar me toe en geef hem een kus. "Dit had allemaal echt niet gehoeven schatje" "jij denkt dat ik niks ga regelen voor je 18e verjaardag? Tuurlijk ga ik je geven wat je wou" ik glimlach en knuffel Lando. Ik stap uit bed en pak een donker blauwe ripped jeans en het McLaren shirt. Ik loop naar de badkamer waar in snel douche en mijn haar en make-up fix. Lando komt achter me staan en slaat z'n armen om me heen, ik voel een paar zachte kusjes in m'n nek, ik grinnik zacht. "Love you" "ik hou meer van jou" zegt hij. Ik draai me om, ik zie Lando een grote grijns op z'n gezicht hebben. "Vanavond meneertje" ik geef hem een kus en loop naar het restaurant. Als ik binnen kom doet Lando meteen z'n handen voor m'n ogen, ik word een kant opgeleid en dan zie ik ineens licht. Ik zie het hele team staan, ineens begint iedereen te zingen. Nu word het Awkward, dat moment dat iedereen zingt en je niet weet wat je moet doen. Ik glimlach maar en dan voel ik 2 handen op m'n heupen, ik kijk Lando aan en glimlach breder. Mijn vader komt naar me toelopen met een tas, ik kijk erin. Een nieuwe camera, een nieuwe laptop. Ik zie vervolgens ook nog allemaal enveloppen met namen van mensen uit het team. "Dit is namens het team" zegt mijn vader. "Dank jullie wel" zeg ik en ik knuffel iedereen. Na het ontbijt loop ik even naar buiten waar mijn broer Thijs appt: "Hey zusje, fijne verjaardag. Jammer dat ik er niet bij kon zijn ivm m'n opleiding maar ik bel je vanavond! Maak Dr een leuke dag van!! 😘" Ik glimlach, "Dankjewel Thijsje! Ik mis je enorm en hoop dat ik je snel kan zien!!😘" Ik druk op versturen en stop mijn telefoon in mijn zak, ik loop naar een klein park/ bos vlakbij het hotel. Ik loop daar wat rond, ik zie de perfecte boom. Een grote brede boom, ik klim erin en pak een klein boekje met een pen uit m'n zak. Ik schrijf hier altijd dingen in ik die me dwars zitten, ik schrijf hierin alsof ik tegen mijn moeder praat. Ik zie haar niet vaak en als deze vol is stuur ik hem naar huis op, waar zij hem kan lezen. Ze stuurt mij altijd een ander boekje waar veel adviezen instaan. Alsof ze een schrijfster is heeft ze adviezen, die heb ik altijd in mijn tas zitten, voor het geval dat ik me niet chill voel of gewoon wil lezen.
"lieve mama,
Ik weet niet waar ik moet beginnen, het is vandaag 19 Juli 2020. Ik ben vandaag officieel 18, eindelijk volwassen. Niet te geloven toch? Ik heb de afgelopen dagen niet veel geschreven, Ik heb teveel aan mijn hoofd gehad. Ik was niet lekker, had ruzie met Lando. Ik was bang dat ik hem kwijt zou raken, omdat ik te veel had lopen drinken. Ik blijf er maar op komen, helaas kan ik niet mijn fouten herstellen. Hij heeft me t wel vergeven maar ik zit er niet prettig bij, gewoon mijn fouten, domme keuzes. Ik haat mezelf erdoor. Ik zit er zelf enorm mee, en ik krijg t beeld niet web. Ik ga maar eens terug want we vertrekken zo naar het circuit en ik stuur dit boekje vanavond op.
Doei mama,
Eva."
Ik stop het boekje in mn zak en loop naar het hotel, waar Lando de lobby inrent. "Waar was je?!" Vraagt hij bezorgd, "rustig ik was gewoon in het park ding hier, m'n hoofd tot rust brengen" hij knikt en we lopen naar het busje die ons naar het circuit brengt. We lopen naar het paddock waar we onze eigen wegen op gaan.