(Eva Brown POV)
Het is woensdag, de tijd is gevlogen. Vandaag gaan we naar Italië toe, samen met onze kleine. Mama had aangeboden om op te passen maar ik wilde Liam perse mee hebben, is dat zo'n mama kwaaltje? Sinds we Liam hebben kan ik niet anders dan 24/7 op hem letten. We moeten redelijk vroeg opstaan namelijk om 5u, ik kan het opzich hebben, deze tijd is de tijd dat Liam wakker wordt voor ontbijt. Ik geef Liam zijn voeding en kleed ons beide aan. Wij lopen naar beneden waar Lando in de keuken aan tafel zit. Ik loop naar hem toe en druk een kus op zijn wang, hij glimlacht. Ik leg Liam in zijn box en maak mijn ontbijt. Ik ga naast Lando aan tafel zitten, hij legt zijn hand op mijn bovenbeen, ik kijk ernaar. "Ik heb zin om nu al weg te gaan, naar het warme italie" zeg ik zacht, hij grinnikt. "De weersvoorspellingen vallen dan wel weer tegen" ik haal mijn schouders op, "Italie is mijn favoriete vakantieland sinds ik klein ben. Ik raak er gewoon nooit verveeld" zeg ik lachend en zet alles in de vaatwasser. Ik pak mijn laatste spullen en neem mijn spullen mee naar buiten die we in de auto zetten. Ik zet Liam in zijn stoeltje en we rijden naar het vliegveld waar we meteen wat fans van Lando tegenkomen. Ik houd Liam dicht tegen me aan, het liefste houd ik hem natuurlijk uit de media. Maar dat gaat nooit lukken. Al helemaal niet omdat zijn vader zo bekend is. Het is 6u als we de deur uitgaan, Jon staat ons op te wachten. We leggen onze koffers in de auto en stappen in. Liam ligt tussen mij en Lando zijn koffer in, Lando en Jon zijn voornamelijk aan t praten over de race en hun voorspellingen. Ik houd altijd hoop, de rit naar het vliegveld gaat redelijk snel. Ik heb het zelf geeneens door, ik neem Liam in mijn armen en loop met Jon en Lando naar de gate. Hier hadden we met zn allen afgesproken. Ik zie mijn vader verder op staan, ik loop naar hem toe en knuffel hem. Zijn ogen sprankelen meteen als hij Liam ziet, ik glimlach en kijk naar Liam. "Hij herinnert me echt aan Thijs en Luca" zegt hij, je vraagt je nu waarschijnlijk af wie Luca is? Luca was mijn tweelingbroer. Hij is overleden toen hij 4 maanden oud was, er zijn wel foto's van ons samen, maar ik kijk er liever niet naar snap je? Ik heb het er best moeilijk mee, alsof ik een deel mis van mijn leven, ik houd het niet geheim voor iemand. Ik moet echt ophouden over mijn verleden, ik pak mijn spullen en loop met iedereen naar het vliegtuig. Ik neem plaats naast Lando in het vliegveld, als ik Liam goed in mijn armen wil nemen, neemt Lando hem van mij over. "Jij mag nu gewoon even rust houden terwijl ik op de kleine let" fluistert hij in mijn oor en drukt een kus op mijn wang. Ik kijk hem aan, "weet je het zeker? Hij is echt onvoorspelbaar" zeg ik en Lando knikt. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder rusten. Ik sluit mijn ogen en denk na over de vlucht. Na een kleine 2 uur vliegen zijn we eindelijk in Bologna, waar de race van dit weekend plaats vind. De grand prix van Emilia-Romagna. Ik loop samen met Lando achter het team aan richting de hal waar we onze koffers ophalen en daarna naar de taxi lopen. Ik neem plaats bij het raam en neem Liam weer over van Lando. Hij heeft de bruine krullen van Lando en zijn lichte ogen, gewoon de kleine Lando. Iets schattigers bestaat er vrijwel niet toch? Of ben ik de enige die dat vind? Ik stel mezelf echt te veel vragen, als we bij het hotel aankomen, checken we meteen in en lopen naar de kamer. Ik geef Liam borstvoeding en leg hem dan in zijn bedje. Ik pak mijn spullen uit en ga dan op het balkon staan, ik kijk naar het uitzicht. Het is oprecht prachtig, ik voel 2 warme handen op mijn heupen, ik voel zacht kusjes in mijn nek. Ik sluit mijn ogen uit het genot, het is voor mij een rustgevend gevoel. "Ready for tonight?" fluistert hij zacht in mijn oor, ik knik. We hebben vanavond een soort team etentje. Na een klein uurtje is Liam weer wakker en is het ook tijd om naar het restaurantje te gaan in het dorpje. Ik loop samen met Lando en Liam naar beneden waar papa, mama en andere collega's staan. "Wauw" zegt Mama als ik de trap afloop. Ik glimlach naar haar, Ik heb namelijk voor het eerst sinds de begrafenis van Thijs weer een jurkje aan gedaan Zie afbeelding hieronder voor de jurk. Ik ben er nogsteeds onzeker in maar Lando zei dat het me leuk zou staan dus ik heb hem maar aangedaan.
JE LEEST
Can This Be Forever? - Lando Norris
FanfictionReizen over de wereld tussen de auto's, vader is de teambaas, maar Eva weet zelf niet wat ze wilt. Oud worden op de circuits of haar eigen weg gaan.