Türü Değiştirmek İçin Çabalayacağım[Novel Çeviri]

32.Bölüm

Bölüm geç geldi çünkü bir süre wattpade giremedim ama telafi olarak sonraki bölümü de yakında atacağım.

■ ■ ■

"Şey, Dük halefi pozisyonunun mutluluk getireceğinin garantisi yok..." Omuz silktim.

Orijinal parçada Luca gerçekten de Dük oldu, ama asla mutlu olamadı...

Hâlâ orijinal romanın son sahnesini düşündüğümde kalbim ağrıyor.

Sonuç olarak, bana göre Luca'nın Dük olup olmaması önemli değil.

En çok istediğim şey Luca'nın güvenle büyümesi.

Bu yüzden, intikam temalı, bu tür bir roman hakkında bir şeyler yapmam gerekiyor.

Franz'ın olay örgüsünü kesin olarak bozabilir ve bu romanı samimi bir gelişim* romanı hâline getirebilir miyim?

Bakış açım umutsuz görünüyor ama bir şeyler yapmaktan başka seçeneğim yok.

Türü bir şekilde değiştirmem gerekiyor.

Türü, yani geleceği değiştirmeyi düşündüğümde omuzlarım aniden ağırlaştı.

Dur, bekle...

Ama bu pislik Rüdiger, bu kadar kurnazca davranarak Luca'nın halefi olmasına izin verme niyetini ifade etti.

Bunu zaten romanda okuduğumdan beri Luca'nın halefi olacağını biliyordum.

Ama daha fazlasını bilmeseydim, bu şaşkınlığa uğrayacağım bir durum olurdu.

Onu gerçekten halef mi yapmak istediğini yoksa benim ne düşündüğümü görmek mi istediğini bilmiyorum.

Luca'yı halefi olarak almayı gerçekten planlıyor ama içgüdüsel tepkisinin ne olduğunu doğrulamalıyım.

Luca'yı halefi yapma arzusuna sahipse ve hırsı yüzünden harekete geçerse bu tamamen anlamsız olurdu.

Boğazımı temizledim.

Rüdiger'in tepkisini kontrol etmeye pek de niyetim yoktu.

Hayır, daha çok tepkisi ne olursa olsun, konu Rüdiger olunca ben onun tarafında olmalıyım.

Yakında Winterwald'ın evine varacağız. Orası gelenek ve nezaketin olmadığı Emden köyünden tamamen farklı olacak.

Dikkatli olmalıyım, çok sayıda göz ve ilgilenilmesi gereken şey olacak.

Böylesine evden uzak bir yerde, Franz'ın suikastleri açısından hayatta kalmak kolay olmazdı.

Winterwald malikanesinde sahip olduğum tek umut Luca, ama Luca çok genç ve üstelik kendisi Winterwald'a alışmak için zor zamanlar geçirebilir.

Yani evde güvenebileceğim ve yanımda olacak birini bulmak zorundayım.

Eğer o birisi Rüdiger olsaydı daha mutlu olamazdım.

Winterwald'a seyahat ederken aramızdaki ilişki çok kötü görünmüyor, ancak imajımı biraz daha iyileştirmek kötü bir fikir değil.

Sağlıklı ve özverili görünmek için en iyi yüzümü öne çıkarırken elimden geleni yaptım ve ekledim.

"Ve Winterwald'a gitmek Lucayı otomatik olarak dük yapmaz değil mi? Luca'nın büyükbabası ve büyükannesini görmek için de oraya gidebiliriz. Kendiniz söylediniz, Bay Rüdiger."

Kendi, farklı bir niyetim vardı ama bu tam da doğrudan uzak değildi.

Utanmazca gözlerimi fal taşı gibi açtım ve Rüdiger'e baktım.

Rüdiger'in yüzü yumruk yemiş gibi görünüyordu.

Yakışıklı bir adam, bu kadar şaşırmış olsa bile hâlâ yakışıklıdır.

Aksine yüzünü tereddütle incelerken, içimde tuhaf bir zalimlik duygusu yükseldi.

Hmph, hmph.

Ulaşmanın ötesinde. El değmeden sergilenen bir yemek gibi.

Rüdiger yavaşça ağzını açarken zihnimi temizlemeye çalışıyordum.

"Leydi Judith..."

Alçak, işitmesi hoş sesi havada yankılanıyordu. Sesi tanıdık gelse de, sık sık şaşırtan o tür bir sesti.

Gözlerini yavaşça açıp kapadı ve bana boş boş baktı.

Bir gölün üzerinde dolanan sis gibi, arduvaz mavisi gözlerinde nezaket emildi ve bana baktı; bakışlarında beni utandıran bir şey vardı.

"Doğrusu... Çok iyi bir teyzeye benziyorsun. Size kişilik olarak saygı duyuyorum. Luca'ya bu kadar sadık olabileceğimi hiç sanmıyorum. "

Hayır, çok sadıksın. Luca için öldün bile.

Orijinal parçada, Rüdiger, Luca'ya karşı olan tüm suikast girişimlerini engelledi, onu korumak için Luca'nın kaçmasını sağladı ve en sonunda onun yerine öldü.

Luca kendisini sakladı ve Winterwald sonunda Franz'ı halefi yapmak için benimsedi çünkü tüm potansiyel haleflerin öldüğü varsayıldı.

■ ■ ■

Hikayeye verdiğiniz oylar için çok teşekkür ederim ❤

Gelişim/coming-of-age* romanı: Bir karakterin gençliğinden yetişkinliğine kadar, büyümesine ve gelişme serüvenine odaklanan roman türüdür. Gelişim hikayeleri eylem yerine diyaloğu veya içsel monologu vurgulama eğilimindedir ve genellikle geçmişte gerçekleşir.