One Shot Stories (creepy edition)

Kurt

Hindi na siya yung dating Kurt na nakilala ko... Tandang tanda ko pa ang nga ngiti niya. Noong nga oras na kinukwento niya saakin ang babaeng pinakamamahal niya- si Glen.

Kahit parang pinapatay ako sa sakit hinahayaan ko nalang. Hinayaan ko ang sarili kong lamunin ng sakit, poot at pagka-inggit. Hindi ako umiyak kahit gustuhin ko. Crying is not my thing. Magmumukha lamang akong mahina dito.

Pero nang nabalitaan kong ginago lang siya ni Glen ay doon ako tuluyang nabasag. Nawala ako sa saking sarili. Hindi ko maintindihan ngunit bigla nalang nangangati ang sistema kong kumitil ng buhay sa tuwing makikita ko si Glen ngunit dahil malapit si Kurt ay nagagawa ko itong pigilan.

Oo buhay pa ito... Ngunit matagal nang patay sa isip ko.

Isang gabi, isang bulong ang sumagi saaking isipan... "Patayin mo na siya"

Napaisip naman ako. Bakit hindi diba? Tutal malayo si Kurt at isa pa, nangangati nanaman ang mga kamay ko. Sa pagkakataong ito ay gusto ko nang bigyan ng hangganan ang nararamdaman at pasayahin ang sarili.

Hindi ko namamalayang nakarating na ako sa kwarto ni Glen nang walang kahirap-hirap dala ang usang kutsilyo. Wala siya dito. Batid ko naman ay nasa kusina ito upang maghapunan kasama ng kaniyang magulang. Naghintay ako ngunit habang nagtatagal at unti-unti akong nanggigigil na gilitin ang leeg niya't sipsipin ang dugong aagos palabas dito.

Ilang segundo pa ay nakarinig ako nang ingay. Hudyat na may nagbubukas ng pintuang nasa harapan ko lamang. Agad naman akong umamba nang tuluyang bumukas ang pinto at niluwal ang malanding mukha ni Glen .. Kasama si Kurt?!

Aba! Mga putang*na! Naglalampungan pala sila habang nagpapakahirap ako kapaplano ng higanti sa malanding babaeng to!

Walang alinlangan ko siyang sinaksak sa leeg. Napahawak siya agad sa leeg niya na animo pinipigilan sa pagdurugo ngunit tinapyas ko kaagap ang kamay niya. Harang kasi.  Agad namang sumirit ang mainit at malapot niyang dugo. Hindi nakatakas ang bibig ko dito.

Akmang sisipsipin ko ang dugo ni Glen nang humarang si Kurt kaya wala akong nagawa kundi ang gilitan din ang mga leeg nya't sipsipin na parang uhaw na bata habang patuloy naman sa pagsaksak sa tiyan niya. Ilang segundo pa ay randam ko ang pagtigil ng kaniyang hininga senyales na patay na siya. Patay na silang dalawa...

At dahil hindi pa ako kumakain, dinukot ko ang mga mata ni Glen at isinubo. Medyo maalat iyon dala ng pag-iyak niya kanina. Malambot din iyon na talaga nga namang mapapa subo ka pa ng isa. Sunod ay unti-unti kong tinuklap ang anit niya. Maingat ko itong hiniwalay sa bungo niya. Natagalan man at tuwang-tuwa ako sa kinalabasan nito! May wig na ako na galing sa anit ng isang totoong tao! Hindi ba napaka galing ko?

Sunod ay hinubaran ko siya ng pang-ibaba at ipinasok ang kutsilyo sa pagkababae niya. Nilabas masok ko ito hagang sa tuluyan iyong mahiwa.

Matapos noon ay naramdaman ko ang pagod. Napahiga nalang ako sa katawan ni Glen na walang buhay na may malawak na ngiti sa aking mga labi... Sa wakas.