Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hunji'nin Bakış Açısı
"Dayı?"
Gözleri dolmuştu. Başını hafifçe yana eğdi, "Evet Hunji, benim."
Şüphemi doğruladığında içimi kocaman karanlık bir korku kapladı, "Neden buradasın?" dedim omzundan ittirerek, "Peki ya Sumin? Senin k-kim olduğunu biliyorlar mı? Neden—"
"Hunji sakin ol." dedi kollarımı sıkıca tutarak.
Kendimi ellerinden kurtardığım anda ayağa kalktım, "Sumin mi burada? Bunca yıl sonra karşıma çıkman tesadüf olamaz. Ne oldu, anlat hemen!"
"Bir şey olduğu yok, beni dinle." dedi karşıma dikilince. Yeniden kollarımı kavradı ve beni sarstı, "Sakinleşmezsen hiçbir şey anlatmayacağım."
Ellerimi bıraktığında ağzıma kapattım. Bütün vücudum panik içinde titriyordu, duyacaklarımdan korkuyordum. Dizlerimden destek alıp hafifçe eğildim ve derin nefesler eşliğinde sakinleşmeye çalıştım.
"Biraz daha iyi misin? Su ister misin?"
Kafamı iki yana salladım, "Hayır." Yavaşça koltuğa oturdum, dayım da aynı şekilde hareketlerimi takip etti. Gözlerim onu izliyordu.
"Tamam." dedi sessizce.
"Şimdi bana neler olduğunu anlat." Sustuğumda yumruklarımı sıktım. Duyacaklarıma dayanmam gerekiyordu.
"Öncelikle Sumin iyi—"
"Nereden biliyorsun?" diyerek araya girdim.
Bu, dayımı gülümsetmişti, "Çünkü benimle."
"Ne? Gerçekten mi?"
"Sumin..bir arkadaşıyla beraber benim yanımda kalıyor. Seni özlemesinin dışında hiçbir sorun yok tamam mı? İkisi de gayet sağlıklı."
"Sağlıklı." diye tekrarladım. Ağzımın söylediklerini kulaklarım kavradığında gözlerim dolmaya başladı, "O iyi." dedim titreyen bir sesle, "Sumin iyi."
Yoongi'nin söylediği hiçbir şey umrumda değildi, artık. Sumin Jimin'le beraber dayımın yanında ve güvendeydi.
"Evet." Uzanıp ellerimi tuttu, stresten buz tutmuş olan parmaklarım bir anda ısınmıştı. "Annenize olan kızgınlığım beni bir çok şeyden uzaklaştırdı ama..hiçbir şey için geç değildir, değil mi?" diye sordu küçük bir gülümsemeyle.
