Hunji'nin Bakış Açısı
"Buldum seni."
"Yoongi?"
Yoongi gülümseyerek ayağa kalktı ve yanıma gelip ellerini bana doğru uzattı, "Hadi gel."
Elimden tuttu ve beni oturacağım sandalyenin yanına getirdi. Beni oturttuktan sonra karşıma geçti.
Aramızda garip bir sessizlik oluşmaya başlamıştı ve bu sessizliği bozan Yoongi olmuştu, "Nasılsın?" diye sordu.
Cevap vermeden önce durdum. Kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Baş ağrısının yanına sebebini bilemediğim bir korku eklenmişti.
Bakışlarımı tekrar Yoongi'ye çevirdim. Korkunun kaynağı oydu. İçimdeki bir ses, ondan hem kaçmam hem de yüzüne tükürüp buradan gitmem gerektiğini söylüyordu. Yoongi ise tam karşımda hiçbir şey yokmuş gibi gülümsüyordu.
"Sence nasılım?" diye sordum arkama yavaşça yaslanarak. O sırada Seokjin'i gördüğümü sanıp etrafıma bakındım.
Bu hareketim Yoongi'nin dikkatini çekmişti. "Bir şey mi oldu?" diye sordu. Masada duran ellerime uzanıp tuttu.
O sırada Seokjin Yoongi'nin arkasında göründü. İşaret parmağını dudağına bastırmıştı. Kafamı iki yana salladım, "Hayır. Bir şey olmadı."
Gözlerim ellerimize takılmıştı. Bakışlarımı yavaşça kaldırıp yüzüne baktım. Ne iyi ne de kötü hiçbir şey hissetmiyordum. Hissedemiyordum.
Ellerimi ellerinden çektim. Yoongi göz ucuyla beni izlese de sessiz kaldı. O sırada Seokjin kafasını memnun bir şekilde sallayarak yavaşça yanıma ilerledi.
"İyi görünüyorsun." dedi Yoongi sessizce. O kadar üzgün bir tonda söylemişti ki bir an için gerçekten benim için üzüldüğünü düşünmüştüm.
Halsizce gülümsedim, "Hala iyi yalan söylüyorsun."
Bu dediğime Seokjin güldü, "Ne kadar iyi bir yalancı olduğunu unutmuşum. Bizi kurtaracağını söylediğinde inanmıştım." dedi.
"Asla inanmamalıydın.." dedim sessizce.
Yoongi bunu duyunca kaşlarını çattı, "Kime diyorsun?"
Cevap vermedim, gitmek istiyordum.
"Hunji. Böyle yapma." dedi Yoongi.
"Seninle konuşacak hiçbir şeyimiz yok." Masadan destek alarak ayağa kalktım.
"Gidiyor musun?" diye sordu Yoongi şaşırarak.
"Beni bir daha ayağına çağırtma." dedim cevap vermek yerine, "Gördüğün gibi.." kendimi gösterip devam ettim, "..buraya gelene kadar epeyce yoruluyorum."
"Hunji—"
Söyleyeceklerini dinlemeden görüşme odasından çıktım. Gardiyan Jeon'u beni beklerken görünce gülümsedim, "Merhaba." dedim başımla selam vererek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
victory «book 2»
Fiksi Penggemar‼️Önceki Kitap: Memory TW : yaralama, ölüm, silah kullanımı, madde kullanımı ✐03.10.2021