YARA

7.Bölüm

İnşAllah beğenerek okuyacağınız bir bölüm olur. Hatalarım var ise affola. İyi okumalar.

"Birde beni taşıyacak ya lafa bak ya,bir hareketlere bak hayır yani sen kimsin! Ne haddine beni taşımak." diye söylenirken aynı zamanda kıyafetleri dolaba yerleştiriyordum.

Kapının açılma sesiyle başımı o tarafa çevirdim aklıma gelen olmazdı dimi o bu odada kalmayacaktı hayır katil olmak için çok gençtim

-"Ne demeye girdin ODAMA, çık hemen."

"Kalan valizlerini getirdim."

-"Kapının önüne koysaydın girme bu odaya bir daha." diyerek elinden valizi hırsla aldım. Elimle kapıyı gösterip "Çık şimdi."
Bana son kez bakıp odadan çıktı. Valizi dolabın önüne çektim şükür dolaplar temizdi bana sadece yerleştirmek düşüyordu. Valizi açmamla Yusuf'un kıyafetleri ile karşılaştım. Gözlerimi devirmeden edememiştim

"Bir kurtulamadım şundan." kıyafetlerini kucağıma alıp odadan çıktım "Yusuf, kıyafetlerini nereye getireyim?" diye sordum. Nerdesin demenin uzun haliydi. Ses gelmeyince odalara bakmaya karar vererek tek tek bakmaya başladım. Odasını bulmamla elimdeki kıyafetleri yatağa koyup hızla çıktım çıkmasına ama bir kayaya çarpmamla yere kapaklanmam bir olmuştu.

-"Ya yeter ya, bir yerimi kır da rahatla ya."

"Görmedim seni, iyi misin?"

-"İyi mi görünüyorum?" diyerek elimi uzattım ama kimse yoktu. "Adam bir yardım eder be, senin yüzünden düştüm ya hani." diye söylenirken ayağa kalkıp odaya girdim kıyafetlerimi yerleştirip kitaplarımı koyacak yer aradım ama yoktu yere koymayada vicdanım el vermiyordu.

"Eylül masa ve kitaplık getirdim."  Allah'ım başka bir şey istesem olacakmış demek ki hemen kapıyı açıp kocaman kocaman gülümsedim "Bende kitaplarımı koyacak yer arıyordum." Kapıyı girmesi için sonuna kadar açıp girmesini bekledim ama girmiyordu.

-"İçeri taşısana hadi."derken aynı zamanda elimle içeriyi gösteriyordum

"Yok sağ ol "ODANA" girmeyeceğim sen taşirsın." benim lafımı bana satıyordu.

-"Ne demek taşırsın ya nasıl taşıyacağim bunu ben?"

Merdivenden inerken son kez bana bakıp"Bilmiyorum" deyip aşağı indi.Off ya of hadi bakalım Eylül iş başa düştü " Üstüme falan düşer ölürsem, annemi ara." dedim cevap vermesini beklemeden ama verdi.

"Tamam haber veririm." Çıldıracam az kaldı ya. İkisinide sürükleyerek içeri taşıdım demek isterdim ama değil taşımak yerinden bile oynatamadım. Aşağı inip ela gözden yardım istesem kesinlikle yardım etmez.

Aklıma gelen fikirle hızla merdivenlere yönelip aşağı indim. Ela göz koltukta uzanıyordu. Adama bak benim orda canım çıksın bu burada keyif çatsın ,derin bir nefes alıp koltuğa doğru ilerledim.

-"Sana bir teklifim var." diyerek dikkatini çekmeye çalıştım ve sanırım başarmıştım.

"Dinliyorum, neymiş bakalım teklifin." Ona mecbur kalmaktan nefret ediyorum ama başka çarem yok. "Ben senin kıyafetlerini yerleştireyim sen benim masa ve kitaplığımı odaya taşı olmaz mı?"

Öykü burda olsaydı kesin yavru kedi gibi bak derdi ama yoktu. Aklıma arkadaşlarımın gelmesiyle yüzüm düştü. Onları bir daha ne zaman görürdüm Allah bilir. "Tamam olur."  diyen ses ile irkilmiş "Ha! Ne olur?"diye tepki vermiştim. Ayağa kalkmış bana bakıyordu.

"Teklifini diyorum kabul ediyorum."
 
-" Tamam o zaman anlaştık." derken aynı zamanda elimi uzattım. Elime kısa bir bakış atıp hafifçe tuttu elleri çok sıcaktı ya da ben üşüyordum. Yukarı çıkar çıkmaz hızla Yusuf'un kıyafetleri yerleştirdim bazı özel  kıyafetlerinide kendi yerleştirsin o kadar da değil. Valizde kalan bir kaç eşyayı banyoya koyup içeri geçtiğimde gördüğüm fotoğrafla ona doğru ilerledim.