Kabus

Bölüm 4

O gecede sonra Ceydayı defalarca arayıp ona ulaşmaya çalıştıkça her seferinde olumsuz sonuçlarla karşı karşıya kalıyordum bu durum canımı iyice sıkmaya başladı. Kolumun kesik ve elimin dikişli olması ailemin dikkatini daha çok üzerime çekmişti açıkcası bilincimin kapandığı sırada bardağı elimde sıkarak kırmış olmam pek normal değildi Selim o akşam bunu yaptığımı söylediğinde inanmamıştım ama bu ben değildim böyle biri değildim.

Bir kaç gündür yemek yemeden kesilmiş zayıfladığımı belli eden pantolonlarımla baş başaydım. Ayanın karşısında mutsuzca bakıyordum neden mi zayıf bir insan olarak kilo almam pek kolay olmuyordu tam kendimi toparlamaya başlamışken tekrardan aldığım kiloları vermek berbat bir durumdu.

"Onun için çok endişeleniyorum hayatım doktoru aradım biraz sonra gelirler"

"Ah karıcım sakin olmalısın artık ağlama sonuçta en yakın arkadaşıyla arası bozuldu bu tarz davranışlar onun etkisindendir hem ayrıca kızımız gayet iyi biliyorsun çocukkende böyleydi bie şeye kızınca veya üzüldüğünde iştahı kapanırdı"

Fısıltı halinde konuşulan konuşmayı nasıl olurda bu kadar yakınındaymış gibi duyabiliyordum ki odam üst katta olması bu olayı daha ilginç yapıyordu. Kendime biraz çeki düzen verip hazırlandım ve hafif bir makyajla solgun yüzümü canlandırmıştım biraz mutluymuş gibi rol yapmanın zamanıydı en azından ailemi mutlu etmeliydim kendim mutlu olmasamda denemeliydim.

"Annecim konuşmanızı bölmüyorum umarım?"

"Kızım, balım benim yok annem gel otur yanıma"

Annem sıcacık elleriyle bana dokunduğu gibi içimde oluşan garip his başımın dönmesine sebep oluyordu. Kedimi hafif geriye çektim ve babama neler oluyor anlamında bakış attım. Babam konuşmaya başlayacakken evin kapısına doğru yaklaşan ayak seslerini duyuyor birde "Sakin ol ve böyle devam et" diye mesaj gönderilir gibi yönlendiriliyordum sanki. Zil çaldı ve annem kapıyı açmak için kalktığında bende ayağa kalktım.

"Şey babacım ben biraz alışveriş yapmaya gidicemde kartını alabilir miyim?"

Babam cüzdanından kredi kartını çıkarıp bana uzattı ve alnımdan öptü daha sonra ayağa kalkıp misafirimize hoş geldin diyerek oturma odasına geçtiler.

"Nazlı bu doktorun Alican Bey"

"Pardon ama ne doktorundan bahsetiyorsunuz annecim?"

"Hayatım biliyoruz zor zamanlar geçiriyorsun biraz konuşmaya ihtiyacın vardır diye düşündük o yüzden Psikolog Alican beyle bir görüşme ayarladık"

Gerçekten şaka gibiydi ailem benim sanırım delirdiğimi düşünmeye başladı. Gerçi onların öyle düşünüyor olmasınada bir şey diyemiyorum bazen kendi kendime kafayı yediğimi söyleyebilirim o kadar garip şeyler oluyor ki bir insana dokunduğunda neden sarıldığına kalp ritmindeki hızı algılayıp o hissi elde etmek istersin ki veya ne biliyim bazı uzaktaki konuşmaları duyup bazı şeyleri hissetmek gibi bunlar normal değildi farkındayım.

"Ben iyiyim bak anne alışverişe bile gidicem kendimi toparlıyacam neden böyle şeyler için uğraşıyorsunuz tamam sizin kırmak istemiyorum ve sizin hatrınız için konuşacağım"

Odada doktorumla karşılıklı oturmuştuk annem ve babamda yan koltukta oturuyordular.

"Efendim bizi biraz yalnız bırakabilir misiniz?"

"Tabiki Alican Bey"

Annem ve babam odadan çıkınca kapıyıda kapattılar. Doktorumla karşı karşıyaydık hala. Sıkılmaya başlamıştım fakat yaşadıklarımı anlatırsam kafayı yediğimi düşünüp tımarhaneye tıkarlar diye korkuyordum açıkcası.

"Nazlı şimdi benimle konuşurken rahat olmanı istiyorum konuştuklarımız bizim aramızda kalacağından emin ol. Başından geçen olayları biliyorum garip bir kabus görmeler ve annene dokunduğunda hissettiğin tuhaf hisler bunların ne demek olduğundan bahsetmemi ister misin? Ama önce ailenin duyması gereken bir konuşma yapalım sakin olmaya çalış"

Şaşkınlıkla karşımdaki yakışıklı doktoru izliyordum. Benim yaşadıklarımı hisseder gibi anlatıyordu. Aileme karşı ufak bir oyun oynayacağımızdan bahseder gibiydi anlamsızca bakmak yerine konuşmaya başladım.

"Bir kaç sefer gece kan ter içerisinde uyandım sanki kabusun içerisindeymişim gibi daha sonra en yakın arkadaşınla çok büyük bir yanlış anlaşılma yüzünden aramız bozuldu iştahım kapandı doğru düzgün yemek yiyemiyorum canım hiç istemiyor"

"Nazlı senin biraz ev ortamından uzaklaşıp kafanın içini rahatlatacak bir terapi yapmalıyız bu yaşadıklarını belki de bu şekilde atlatman daha kolay olur çünkü evde olduğun sürece her gün bunalım oranın artıyor bu yüzden bir süreliğine terapimizi devam ettirirsek sevinirim"

"Alican Bey benim anlatacaklarım bu kadardı izninizle artık alışverişe gitmem gerek"

Yerimden kalktım sanki kafamın içerisinde biri konuşuyordu /Eminim neler olduğunu çok merak ediyorsun ve umursamıyor gibi görünsende şuanda neler düşündüğünü tahmin edebilirim/ kasılan vücudum bir anda gevşedi ve rahat bir halde yürüyebiliyordum. Tam kapıdan çıkıyordum belki de terapi görsem bir süre kendimi toparlayabilirdim diye düşüdüm.

"Peki ala ailemle konuşun terapi için beni ikna ettiniz belkide böylesi daha doğru olur"

Gülümseme attı ve bende karşılık verdim istemsizce daha sonra evden çıktım...