Kabus

Bölüm 5

Avmden çıkmak üzereyken bir mağazanın vitrinindeki elbise o kadar çok büyüleyici gelmişti ki gözüme hemen girip onu deneyecektim.

"Hoş geldiniz efendim"

"Vitrindeki bu beyaz elbisenin 34 bedeni var mı?"

"Hemen bakıyorum efendim"

Kısa boylu görevli elbisenin bedenine bakmak için gittiğinde bende mağazanın içini dolanıyordum. Bedenim kas katı olmuştu ve yaşlı teyzelerin aralarındaki konuşmaları duyuyordum /ay bu kız bir deri bir kemik kalmış baksana kireç taşı gibide olmuş zavallı kızın nesi var acaba hasta falan mıdır?/ Görevli bayan gelince omzuma dokundu kendime gelmiştim görevliye bakıp teşekkür ettim ve elbiseyi elinden aldım. Mümkün oldukça insanlara değmemeye çalışıyordum çünkü kalp atışları beni etkiliyordu bunu nasıl duyabiliyordum bilmiyorum ama kafayı yemek için sanırım az kalmıştı.

Kabine doğru yürürken teyzelerin yanından geçmek zorundaydım yolu kapatmışlardı. Benim hakkındaki konuşmalar aklıma geldi ve gri saçlı teyzeye yaklaşıp "ben iyiyim hasta değilim teyzecim merak etme izninizle kabinlere geçicem yolu kapatmışsınızda" dedim ve gittim.

Aynalara karşı fobim oluşmaya başlamıştı korkarak kabine girdim ve elbiseyi giyinip aynaya uzun süre bakmadan üzerimde nasıl durduğuna baktım harikaydı bu elbiseyi almalıyım. Kabinin kapısını açınca karşımda geçen gün bize gelen misafirlerden biriydi evet evet o en genç olan çocuktu.

"Bence bunu almalısın."

"Sen beni mi gözetliyorsun"

"Hayır sadece yakışacağını düşündüm."

Sebepsizce etrafa bakındım bir süre sonra hala yanımdaydı. Görmemezlikten gelerek kasaya yürüdüm ve kadın karton bir kutuya elbiseyi koyup fiyatını söyledi şok olmuştu vitrindeki fiyatı 350 tl iken şimdi 500 tl demişti kasadaki kadınla olayın tartışmasını yaşarken elimdeki poşetleri alıp mağazadan çıktım. Peşimdeki çocuk hala takip ediyordu beni.

"Ya peşimi bıraksana sapık mısın nesin"

Yanımdan geçen havalı tiplerden olan bir kız bana sert bir şekilde omuz atmıştı kos koca yolda bana çarpma ihtimali düşüktü çünkü. Elimdeki poşetleri yere bıraktım ve kızı sinirli bir şekilde koşarak yakaladım. Bileğinden sıkıca tutup onu yangın merdivenlerinin bulunduğu yere çektim. Bir elimle kolunu sıkıca tutuyor diğer elimlede boğazındaki damarların olduğu yeri arıyordum.

"Yanlış adama bulaştın kızım"

Beni takip eden çocuk geldi ve beni kenara savurdu. Napıyordum ben böyle? Neler oluyordu bana? Yere yığılmıştı çocuk kıza bir şeyler söyledi ve kız gitti. Korkuyordum neler yaptığımı anlamaya çalışıyordum her yerim titriyordu değişim geçiriyordum sanki. O kızı ya orada öldürmüş olsaydım ne yapardım o suçluluk duygusuyla nasıl yaşardım ki ben.

"Şimdi anladın mı neden yanındayım"

Yerden kalktım ve çocuk gidiyordu arkasından baktım tam kapıdan çıkarken ona seslendim.

"Beni katil olmaktan kurtardın peki ya neden bunu yaptın" 

Cevap vermeden arkasını döndü ve bana kapıyı açtı. Yangın merdivenlerinden çıktıktan sonra avmden çıktım. Yahu boş etrafta taksi yok doldurmuşlar hepsini resmen ee hani dizilerde taksi diyimce saniyesinde geliyordu biz diyincede gelsin hadi. Oflana puflana mırıldanıyordum. Peşimdeki çocuk tekrar yanımda belirdi.

"Boşuna bekleme bin arabaya götüreyim seni"

"Ya pardonda sen kim oluyorsun arabaya bin götüreyim seni demeler beni korumalar ya neden böyle bir şey yapıyorsun bırak beni yeter artık kimsin sen adın falan yok mu senin?"

Çocuk dişlerini sıkıp derin nefes alıp verdi ve kusursuz dişleriyle güldü. Elimden poşetleri aldı arka koltuğa bıraktı ve bana yaklaştı.

"Eğer bir kaç dakika daha kalırsan ıslanmak zorundası tercih senin istersen taksi bekle istersen benimle gel ya da seni bırakayımda insanları öldür ne dersin?"

Tek kaşım çatık şekilde bakakaldım gözlerimi devirip gök yüzüne baktım ve taksi beklemek için geçti yağmur yağmaya başlamıştı bile mecburen arabasına bindim...