KİTAP OLDU
-Wattys 2021 Kazananı-
"Annarithel Orvira sebepsiz yere can alacak soğuk kanlı bir katil değildi ama aç bir yılanın ne kadar merhameti varsa onun da o kadar merhameti vardı."
*
Tanrıçasının nefesiyle topraktan doğan, geleceği için yalnızc...
Battle born they send us Covered in our noble blood
⚔️
Kısa ama çooook can alıcı bir bölüm, kemerler bağlansınnn!
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rehber, beton platformda yatan Kan Avcısı'nın bedeninin üstünde elini gezdirdi. Karnını, göğsünü ve boynunu geçti. Kan kırmızı başına geldiğine parmaklarını şıklatıp geri çekildi.
Annarithel Orvira, kulaklarında rahatsız edici bir uğultuyla ciğerlerine derin bir nefes çekerek doğruldu. Yutkunmaya çalışıp, gözlerini kırpıştırarak etrafına bakındı. "Lanet olsun..."
Karanlığa çekilmeden önceki son anlarını hatırlıyordu. Zebani ruhunu paramparça etmek üzereydi. Bayılmış olmalıydı ama baygınlık dipsiz bir uykuya benzerdi. Gözlerini açtığındaysa, sanki bir süreliğine yok olmuş ve şimdi geri dönmüştü. Hafızası, yavaş yavaş geliyor, parçalar birer birer yerine oturuyordu. Birkaç adım gerisinde dikilen Rehber'e baktı. "Bana yalan söyledin," diye tısladı. Hâlâ nefeslerini kontrol altında tutmaya çabalıyordu.
O anları bir daha asla unutamayacaktı. Zebani yüzüne doğru eğildikçe, ruhu, yaratığın olmayan ağzı ve bedeni arasında bir mücadaleye giriyordu. Vücudu acımıyor ama içi âdeta yanıyordu. Ve adi bunak, zebanilere dokunamayacağını yalnızca kılıçla onları öldürebileceğini söylemişti.
"Dokunamazsın sanıyordum. Yanılmışım. Bugüne kadar kimse onları çıplak elleriyle öldürmeyi denememişti," dedi Rehber sakince. Yaşlı yüzünde pişmanlığa ve suçluluğa dair en ufak bir iz yoktu.
Annarithel platformdan atladı ve öfke dolu bir kahkaha patlattı. "Demek yanıldın," dedi. "Ne çeşit bir psikopat olduğunu ve nasıl bir oyun oynadığını bilmiyorum ama borcumu ödedim. Tilkimin yerini söyle de buradan defolup gideyim. Yeterince vaktimi çaldın."
Annarithel bunağın omurgasını sökmemek için kendini zor tutuyordu. Canını hiç umursamadan onu ölümün içine atmıştı. Kan Avcılarının silahlarıyla dolu bölme aklına geldi. Hesap sormak, ininde ne haltlar çevirdiğini bilmek istiyordu ama bir yandan Rehber'den korkuyordu. Acımasızlığına şahit olmuştu ve büyüsünü geri çekme konusunda blöf yapmadığını biliyordu. Adam çok tuhaftı, Edarnol çok tuhaftı, geçirdiği lanet günler çok tuhaftı. Midesinde yakıcı bir huzursuzluk vardı ve aklını yitirmeye çok yakındı.
