KİTAP OLDU
-Wattys 2021 Kazananı-
"Annarithel Orvira sebepsiz yere can alacak soğuk kanlı bir katil değildi ama aç bir yılanın ne kadar merhameti varsa onun da o kadar merhameti vardı."
*
Tanrıçasının nefesiyle topraktan doğan, geleceği için yalnızc...
The words between thelines Consume me from inside They're burned into my mind
⚔️
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Büyük bir muharebenin ortasında cansız bedenler yanınızda yatar, gökten savaşın izleri yağar, kan kokusu burnunuzu sızlatırken ya da sisli bir gecede, tenha bir sokak arasında elinizde kendinizi savunabileceğiniz tek bir silah yokken; düşmanınız adım adım size yaklaştığında en büyük mücadeleniz karşınızdaki düşmanla olmaz. En büyük mücadele zihninizle, saniyeler içinde almanız gereken o kararladır. Düşmana doğru var gücünüzle hücum mu etmelisiniz? Arkanıza bakmadan kaçmalı mısınız yoksa silah yerine geçebilecek herhangi bir şeyle kendinizi mi savunmalısınız?
Rehber elindeki o garip kitapla gözleri kan kırmızısına bürünmüş, Annarithel'a yavaş adımlarla yaklaşırken Kan Avcısı, zihniyle bu mücadeleyi veriyordu. Ama sorun, harekete geçmek değildi. Harekete geçerse olabileceklerdi.
Rehber, D. Pietro Orvira'ydı. Bir Kan Avcısı ve Annarithel'ın hangi delikten çıktığını bilmediği bir akrabasıydı. Ya da bunların hepsi başka bir oyun, başka bir yalandı.
Rehber, Annarithel'ı Fırtına Ormanı'nda can çekişirken bulmuş onu Edarnol'a getirmiş ve hayatını kurtarmıştı. Ona bir Şifacı olduğunu ve can borcuna sadık kalmazsa büyüsünü geri çekeceğini söylemişti. Annarithel'a birçok kez ne kadar ciddi olduğunu da kanıtlamıştı. Onu Edarnol'u işgal eden ruh yiyici zebanilerin üstüne salmış ve canını tehlikeye attığını bile bile zebanilere dokunamayacağını söylemişti. Ama Annarithel o zebanilerden birine dokunmuş, yaşam kaynağını göğsünün içinde parçalamıştı. Ve dakikalar önce Rehber borcun henüz kapanmadığını söylemişti. İşte şimdi buradaydı. Zihni ne haltlar döndüğünü çözemeyecek kadar kargaşaya boğulmuştu.
Neden?
Bir Kan Avıcısı'ysa neden yalan söyledi?
Beni gerçekten neden kurtardı?
Neden hâlâ buradayım?
Rehber her adımda biraz daha yaklaşır Annarithel da geri adımlar atarken, adamın kırmızıya bürünmüş gözleri ona yönelmişti ama bakışları duygusuz ve anlamsızdı.
"Geri çekil," dedi Annarithel titrek bir fısıltıyla.
Rehber-Pietro- durmayınca Annarithel, solundaki fanusa baktı ve dirseğiyle camı kırıp, daha kırıklar yere düşmeden içindeki Kan Avcısı kılıcını kavradı. Rehber'i geri çekilmeye zorlamak için kılıcı elinde çevirip savurdu. Bunağın tek bir parmak hareketiyle büyüyü geri çekeceğini biliyordu ama hayatta kalma dürtüsü baskın geliyordu. Yaptığı büyü şifa değildi, kan büyüsüydü. Annarithel yanlış bir hareket yaptığında şifasını geri almıyor, yarasına kandan bir parça örüyor ve kaybettiği kanın yerini dolduruyordu. Bu neredeyse şifa niyetine geçen, yüksek seviye bir büyüydü. Nasıl oluyordu da gücünü kullanmaktan korkmuyordu? Edarnol'un küçük bir köy olduğunu ve yaşananlardan kimsenin haberi olmadığını kimsenin uğramadığını söylemişti ama Elysthramlar herhangi bir büyü algılarsa, büyünün sahibini bulana kadar Edarnol'u yerle bir ederlerdi.
