The Evil's Bite

Kabanata 10

Mate

Nagising ako at napansin kong nasa kama ako. Babangon na sana ako nang maramdaman ko ang brasong nakayakap sa bewang. Napabaling ako sa may ari ng brasong iyon.

I suddenly remembered the tree house! Yes we've been there!
Ngunit ang pinagtataka ko ay paano kami nakabalik sa mansyon? I remember... I was trying to hide that book and then.. heck! bakit hindi ko maalala iyong mga kasunod na nangyari?

"You're awake." Mahina akong napabalikwas sa kama nang marinig ko iyon.

" Yeah." sagot ko sa kanya.

"Are you alright?" ramdam ko ang alala sa boses nito.

"Yeah, I guess." agad itong lumapit sa akin at hinawakan ang aking kamay.

Naramdaman ko agad ang lamig mula dito at biglang bumigat ang aking pakiramdam.
Agad kong binawi ang aking kamay mula sa pagkakahawak nito.

"You're sure you are alright?" I just nod at him. Ramdam ko na alam niya na hindi okay ngunit hindi na ito nagtanong pa.

"Alam kong nagugutom ka kaya ipapahatid ko na sa tagapagsilbi ang iyong agahan." Akma tatayo kaya pinigilan ko siya.

"Sandali lang. Itatanong ko lang sana kong ilang araw ba akong tulog o nawalan ng malay?" seryosong tanong ko but he suddenly chuckled like I've been joking at him.

"You never fainted or overslept. " bigla akong nakaramdam ng kakaiba ng sinabi niya iyon.

"I remember we've been on your favorite place right?" naguguluhang tanong ko.

"Favorite place? And where is that? " tanong niya pabalik sa akin.

"I --i.." Pilit Kong inaalala ang ngunit hindi ko inaasan na pati 'yon ay unti-unting nabubura sa aking alaala.

"Maybe it was just a dream." He caressed my hair and my face with his hands and he finally stood up.  " Maybe also it's because you don't eat anything last night. Kaya nakakapag-isip ka ng kung ano-ano. The servant will bring your food here, so you don't need to go downstairs. Just stay here." At umalis na ito nang tuluyan.

Pumasok si Elora habang tulak-tulak ang lalagyan ng aking pagkain. Agad akong umayos sa pagkakaupo sa kama nang inilagay na niya ito sa aking harapan. Marami ang pagkain na nakahanda nakakapagtaka lang kasi sabi ni Sebastian, kagabi lang ako hindi kumain.

" Kamahalan nandito na po ang pagkain niyo. Marami ang pinahanda ng mahal na reyna baka daw kasi kaunti lang ang magustuhan mo sa hinanda." Sabi nito na parang sagot sa iniisip ko.

"Ah hindi naman po ako mapili sa pagkain. " nahihiyang sagot ko. "Ang sabi niyo po ang reyna ang nagpahanda nito lahat?"

"Oo, nais ka nga niyang makita at makausap kagabi ngunit nakatulog ka na ng mahimbing at hindi ka na nga nakapaghapunan. Hindi ka na namin ginising dahil baka pagod ka Lang." Sad nito na nagpakunot ng konti sa nuo ko.

"Hindi naman po ata ako napagod, nandito lang naman ako sa loob ng silid. Salamat po pala sa pagkain. " Tipid na nginitian ito at tuluyan na akong kumain dahil nagugutom na ako.

Habang kumakain ay nakaramdam na naman ako ng hiya dahil ako lang 'yong kumakain at naghihintay lang si Elora na matapos ako. Alam ko namang bampira s'ya at hindi sila kumakain bukod lamang sa pag-inom ng sariwang dugo.

Nang matapos na akong kumain ay agad naman kinuha ni Elora ang pinagkainan ko at nagpasalamat na rin ako sa kanya.

"Kamahalan, bago ko makalimutan ay bilin sa akin ng mahal na reyna na sabihin sa inyo na magpagaling muna kayo dahil sa susunod na araw ay nais ng mahal na reyna na makilala at makausap kayo." Yumuko ito at iniwan na ako sa silid.

I want to meet the queen right now, ngunit parang ayaw ata nila na ngayon.
Makalipas ang ilang araw ay narito pa rin ako sa loob ng silid ayaw nila akong pahintulutan na lumabas ng kwarto. Hindi ko ang mismong dahilan.

"Magandang umaga.." I was on my deep thought when I heard that voice. I thought it was Sebastian, but it was the second prince.

They have the same feauture except the color of their eyes. Sebastian's eyes are gold, while Edward's eyes are blue. I think on the three of them and include the king, I guess his the only one who had blue eyes. Siguro ay nakuha niya iyon sa kanyang ina.

Napatigil ako sa pagtitig sa mukha nito ng mapansin kong nakatitig din pala ito sa akin.

"So what he said was true then." Rinig kong saad nito kahit mahina lamang iyon.

"What?" Naguguluhang tanong ko sa kanya.

"Nothin'.." Malamig na tugon nito. "The Queen wants to meet you in the hall tonight. So prepare yourself."

"Wai-" I was about to ask where is Sebastian, ngunit nawala na lamang ito sa silid na parang bula.
I sighed.

I felt like I was cage in this room and this place. I badly want to find my grandmother that's all I want!

I felt like bird in the cage where they can just give me food on time but never let me out to be free. I didn't know this place and no one would help me except them.

Napabuntong hininga na lamang ako habang pinupunasan ang aking basang buhok. The lady servant, not Elora wanted to do it but I never let her. I have my own hands.

It's still 2 o'clock in the afternoon base sa maliit na orasan sa tukador na nasa aking harapan. Gusto ko ng lumabas sa silid na ito! Kaya napabaling ako sa babaeng tagapgsilbi. At inilibot ko ang aking paningin sa buong silid. Hmm.. I have an idea!

" Mira.. I'm hungry." I tried to act like I'm really hungry.

"Kukuha po ako ng makakain sa labas. bilin po ng unang prinsipe na huwag po muna kaayong lumabas ng kwarto.

Hintayin niyo muna daw po siya." Bilin nito bago tuluyang lumabas.

Nang makalabas na ito ay agad akong tumungo sa pintuan at sinubukang buksan ito. Thankfully hindi ito nakalock kaya paunti-unti ko itong binuksan.

Dumungaw muna ako sa pasilyo para siguraduhing walng kung sino man ang naroon.

Nang mapansin kong wala ay agad akong lumabas at mahinang isinara ang pinto. Tahimik ang pasilyo kaya ang ginaanan ko lamang ang paghakbang ko.

Nang marating na ako sa dulo ay liliko na sana ako nang may narinig akong mga yabag at nag-uusap. Nakaramdam agad ako ng kaba. Inilibot ko ang aking paningin nang mapatigil ito sa nakabukas na pinto kaya agad akong nagtungo doon.

Hindi ko tuluyang sinara ang pinto, hinawakan ko ang siradura at sumilip kung sino ang dumaan. Si Henry at si Edward.

" I can't read her." Rinig kong saad ni Edward. Habang humahakbang patungo...DITO!

Ngunit mabuti na lang huminto ito at humarap kay Henry. Nakataligod ito sa akin.
"She's not your mate so it's normal that you can't read her." Malasarcasmong tugon ni Henry said kanya.

"You know I can read anyone and even hear their thoughts. I even heard you calling me dumb, idiot!." Malamig na saad nito.

I heard Henry chuckled at his brother. I can't see his reaction but I can feel he's teasing his brother kahit natatabunan ito ni Edward.

"Oh haha. I'm sorry about that blue eyed brother." I feel like he's smirking right now.

"Tsk.. I think he already knew" Seryoso ang pagkakabigkas niya sa kanyang salita.

"Yeah he knew, that was he said last time. He can't read her." Bigla rin naging seryoso ang tinig ni Henry.

"Not Sebastian, who I meant was Matheus. I think he knew that she's his mate." Napasuklay ito sa kanyang buhok.

Who's Matheus? Mate?

AN:  GRACIAS FOR READING THIS CHAPTER!!