The Evil's Bite

Kabanata 6

Wound

"Don't be afraid." Bulong ng yumakap sa akin. Niluwagan niya ang pagkakayap sa akin kaya napadungaw ako sa mukha nito.

His eyes is color gold. He has a thick eyebrow and eyelashes. Pointed nose and an apple colored lips. His hair is messy, a red blonde. Pinagmasdan ko ang suot nito.

He's wearing a thick black coat like a prince. He's also tall. I guess 6 feet. He's skin is also pale like the prince's and the king I met a while ago.

Pinagmasdan ko ang loob ng kwarto. The room is not really dark. Gaya din ito sa kwarto ko kanina. There's also a candle chandelier and some candelabras. But I can feel the coldness of this room. Like what the coldness I felt from the guys who's holding me.

"Who are you?" Baling ko dito.

Ngunit hindi niya ako sinagot. He just lean his forehead in my neck.

"I've been waiting to you for so long." Bulong nito. There's a coldness in his voice that sents chills in my spines.

When I heard his voice I feel like I have heard it somewhere? When? How? I don't know.

"What are you talking about? Who are you?" I asked him.

Sinubukan kong kumawala da yakap nito ngunit biglang marinig ko ang pagbukas ng pintuan, ngunit hindi parin ako binibitawan ng lalakeng nakayakap sa akin.

"Oh? What a beautiful scenario! Close na agad kayo?" Rinig kong tanong nong bumakas ng pintuan, kaya tinulak ko ang lalakeng yumakap sa akin at kumawala sa yakap nito at napalingon sa lalakeng nagsalita malapit sa pintuan.

Paglingon ko ay ang ikatlong prinsipe pala iyon. "Uh.. We're not close. I don't even know him.. Who's he, by the way?" Naguguluhan kong tanong dito.

Lalapitan na sana ako ng ikatlong prinsipe ng biglang akong hilahin ng lalakeng yumakap sa akin kanina at tinago ako sa kanyang likuran.

Ramdam ko ang lamig ng titig ng lalake sa ikatlong prinsipe, akoy may naguguluhan na napapatitig sa kanila na parang nag-uusap sila gamit lamang ang titig.

He smirked at him. "Patawad kuya, alam ko namang nakatadhana siya para sa'yo." At napabaling ang tingin ng ikatlong prinsipe sa akin.

Kuya? Siya? Ang lalakeng ito ang kuya niya? Ang ikatlong prinsipe?

"... ngunit kailangan mo muna siyang pakawalan dahil baka kung ano pang magawa mo sa kanya, hindi pa niya alam kung ano talaga tayo, at ang kalagayan mo." Seryosong saad ng ikatlong prinsipe.

"A-Ano ang hindi ko alam?" Naguguluhan kong tanong sa kanila. Ngunit bago paman sagotin ay bigla kong naramdaman ang paghigpit ng hawak ng lalakeng nakatalikod sa akin.

"Ahh!" Impit ko dahil sa sakit, sa hindi inaasahan ay nakaramdam ako ng malakas na pwersa at biglang may nawala ang lalakeng nakahawak sa pulsuhan ko.

"Get out Rosalind!" Sigaw ni Henry at napalingon ako ng nahihirapan itong pinipigilan ang lalakeng yumakap sa akin kanina. Namumula ang mata nito at nakatingin sa direksyon ko... Sa mismong pulsuhan ko, kaya napababa ako ng tingin ng makita kong nasugatan pala ang pulsuhan ko.

"Fvck! Rosalind get the hell out of here!" Hindi ko alam kung bakit hindi ko ata maigalaw yung dalawang paa ko. Nakatitig lamang ako sa sugatang pulsuhan ko na hindi matapos-tapos ang pagpatak ng dugo.

Biglang may narinig akong nabasag kaya nabaling ako ano iyon ng makita kong si Henry iyon! Nakatihaya sa sa sahig katabi nito ang nasira na mesa, na tila bay ibinagsak siya doon. Napalingon ako sa lalakeng pulang-pula ang mata at titig na titig sa aking pulsuhan.

Hindi ko inaasahan sa isang iglap lang nasa harapan ko na ito. Hindi ko alam kung bakit ni kahit kaunting takot o kaba ay wala akong naramdaman ng nasa harapan ko na ulit ito.

Napabaling ako ng tingin sa kamay nito, tumalas ang mga kuko nito at may nakita akong kaunting bahid ng dugo dito marahil sa akin iyon, ang balat niya ay mas lalong pumutla na para bang wala itong dugo sa katawan. Napaangat ako ng tingin ng makita ko ang mapula na mata nito at ang matalas na ngipin nito. Bampira!

Hahakbang na sana ako paatras ng biglang may tumulak sa bampirang nasa aking harapan at sa isang iglap ay nasa sahig na ito at tila ba ay nagyanig ang sahig dahil sa lakas ng pagkakatulak sa kanya. Napabaling ako sa tumalak dito, nang makita ko na ang ikalawang prinsipe iyon.

"Lumabas ka na. Hindi makokontrol ni Sebastian ang sarili dahil sa halimuyak ng dugo" Malamig na utos nito sa akin at nakita kong napayukom ang kamay nito.

Napalingon din ako kay Henry na nahihirapang tumayo, nabaling ito sa akin. "L-Lumabas ka muna Rosalind." Nahihirapang saad nito.

Bago paman ako makapagsalita ay biglang may humila sa akin palabas. Nang makalabas na kami ay biglang bumagsak pasara ang pinto at doon ko napansin na isang magandang babae ang humila sa akin palabas, base sa istura nito ay parang nasa mid 40's ito at ang kasuotan nito ay masasabi kong tagapagsilbi sa palasyo.

"Sumunod ka sa akin." Maawtoridad na saad nito at naunang maglakad. Pahakbang na sana ako ng biglang may narinig akong kalabog sa loob, biglang kumirot yung sugat ko sa aking pulsuhan. "Huwag mong pansinin ang kamahalan, magiging maayos din siya." Biglang saad ng babae sa akin, napalingon na pala ito sa akin at nagpatuloy na rin sa paalalakad.

Dali-dali kong sinundan yung babae, habang palayo ng palayo kami sa kwartong pinasokan ko kanina ay patuloy na kumikirot ang sugat ko.

Habang nakasunod ay napamasid ako at ang masasabi ko ay sobrang laki ng palasyong ito, napansin ko rin ang na mga taper cadle, candelabras, candle chandeliers, ramdam ko talaga ang pagkaold-motif ng palasyo.

Nang malapit na kami sa hagdan ay napansin ko rin na halos ang ilaw na ginagamit nila sa mansyon ay apoy at kandila lamang. At nang makababa na kami sa mahabang hagdan ay bumungad sa akin ang napalawak na sala.. hindi ata sala ang matatawag sa laki nito. May malaking pugon at may mga mahahaba at itim na kulay na sofa.

Biglang lumapit sa akin ang babae, may bitbit itong puting tela at bote na may laman na kung ano na hindi ko alam.

"Gamot ito na pinagawa ni haring Alessandro sa kaharian ng Magus." Saad nito. Binuksan niya agad ang bote at hinawakan ang pulsuhan kong may sugat.

Binuhusan nito ng laman ng bote ang sugat ko. Ihahanda ko na sana ang sarili ko baka mahapdi ito, ngunit wala akong naramdaman na hapdi. Kulay berde ito, parang gawa ito sa mga halaman at medyo malamig ito sa balat. Tinali niya agad ang puting tela sa pulsuhan ko na may sugat at ibinaling ang tingin sa akin.

"Ako nga pala si Elora, isa ako sa nakatataas na tagapagsilbi dito sa palasyo." Pakilala nito sa akin.

"Zahra po ang pangalan ko." Pakilala ko dito.

"Alam ko, ikaw ang nakatakda para unang prinsipe. Ako'y humingi ng paumanhin sa inasal ng unang prinsipe kanina sa itaas." Saad nito.

"U-Unang prinsipe?" Tanong ko kay Elora. Kung gano'n ay yung lalakeng yumakap sa akin ay ang...

"Oo, siya si Sebastian... Ang unang prinsipe." Sagot ni Elora.

"A-Ah kung gano'n eh... Ano po ang nangyari sa kanya? Bakit siya nagkaganon?" Naguguluhan kong tanong dito.

"Hindi maiintindihan pagsinabi ko sa'yo at hindi mo lubusang alam kung ano kami at ang mundong ito."

"Bakit hindi niyo sabihin sa akin ngayon?" Seryosong tinitigan ito.

"Mas mabuting ikaw ang makadiskubre at ihanda mo na lamang ang iyong sarili." Tumayo na ito at yumuko sa akin at tuluyan na iniwan ako sa itim na sofa na nakatulalang nakatingin sa nag-aapoy na pugon.

Ihanda ang sarili? Bakit? Nais ko lang naman mahanap at makapiling ang lola ko, ngunit parang may parte sa akin na hindi ko alam at kailangan kong alamin. Base sa nasaksihan ko kanina, masasabi kong hindi magiging normal ang takbo ng buhay ko dito sa mundong ito? Nakatakda ako para sa unang prinsipe? Bakit parang may iba akong nararamdaman na hindi ko maipaliwanag? Makikita ko pa kaya ang lola ko? Ang buhay na meron ako kasama ang Lola ko maibabalik pa kaya iyon?

*AN: Pasensya na po sa typos and errors.*

Don't forget to vote or comment! Thank you!