ကြွေလွင့်သော ချယ်ရီဖြူ [COMPLETED ]

7.1

ချယ်ရီဥယျာ်ဥ်ထဲက မြက်ခင်းပြင် စိမ်းဖန့်ဖန့်ပေါ်မှာ ဖြူလွှလွှပုံရိပ်လေးက အကျအနနေရာယူသည်...
မင်းသားရိပေါ်က စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကို စိတ်ဝင်တစား
ဖတ်နေဟန်...စာအုပ်လေးက နန်းတွင်း စာဆိုတစ်ဦးရေးသားခဲ့တဲ့
"အနှစ်သက်ဆုံးသူ" ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကလေး...

*ချစ်ခြင်းမေတ္တာလို့ ခေါင်းစဥ်တပ်ရင် အရင်ဆုံးပြေးမြင်မိတာက
သင့် ကို *
_ထိုစာသားလေးကိုဖတ်ပြီးချိန်မှာ ရိပေါ်အတွေးတခုက ဖြတ်ခနဲဝင်လာတယ်..ခနလေးပဲ..တကယ့်ကို ခနလေးပါ
ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒီခနတာ အတွေးလေးကို ရိပေါ်က နားရွက်ဖျားလေးတွေရဲပြီး ရှက်ကြောင်းပြတယ်...
'ချစ်ခြင်းမေတ္တာလို့ ဆိုတော့ အရင်မြင်မိတာက ကျန့်ကျန့်ကို'
ဒါက မဖြစ်နိုင်ပါဘူး...မတွေ့တာကြာလို့ ခနတာ သတိရတာပါလို့ပဲ
တွေးမှတ်လိုက်တယ်...

"ဟဲ့ စစ်သူကြီးရှောင်းတို့ စစ် နိုင်တယ်လို့ ကြားတယ်"
"ဟုတ်လား.."
_စားစရာ သောက်စရာတွေ လာပို့တဲ့ အပျိုတော်မိန်းကလေး
နှစ်ယောက် ရိပေါ်ကို မမြင်ပဲ နှစ်ယောက်သား စကားတပြောပြောနဲ့ သွားနေကြတာ... သူတို့ပြောတဲ့ စကားမှာ တစုံတဦးရဲ့ အမည်နာမလေးပါတော့ ရိပေါ် ရဲ့မျက်နှာနုနုမှာ အပြုံးရေးရေးလေး
ဖြစ်ထွန်းသွားသည်.. စာအုပ်လေးဆီကိုပဲ တစ်ဖန် အာရုံပြန်ပို့မိတော့...

* သင့်ရဲ့ အမည်လေး ကြားရရုံနဲ့တင် ဒီလူက ကြည်နူးရင်ဖိုရပါသည် *

'ဟမ်!! မ...မဟုတ်ဘူး.. စစ်နိုင်တယ် ဆိုတာကြောင့် ဝမ်းသာတာ.'
လို့ မင်းသားရိပေါ်က တစ်ယောက်ထဲ ငြင်းခုံပါသည်...

.
.
.
အချိန် တွေသာ ကုန်လို့ စာရွက်ရေ တစ်ဝက်ကျိုးသွားတယ်
ဖတ်လိုက်တဲ့ စာကြောင်းတိုင်းက ရိပေါ်အတွက် တူညီတဲ့
တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုသာ ရည်ညွှန်းလေတယ်...
စာအုပ်ကလေးကို ပိတ်လို့ ရင်ဘတ်တွင်း ပိုက်ထားလိုက်တယ်.
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက အပြုံးနုနုကို ဖော်ဆောင်တယ်.
တခဏလေးမှာပဲ မျက်နှာလေးက ပြန်တည်သွားပြန်တယ်.
သူဟာ ကျန့်ကျန့်အပေါ်ကို ​မေတ္တာသက်ဝင်မိသွားခဲ့ပြီလား
သူတို့က မျိုးတူတဲ့ လူသားနှစ်ဦး.. မဖြစ်သင့်တဲ့ ကိစ္စတရပ်..
ဒါကို ကျန့်ကျန့်သိသွားခဲ့ရင်လဲ ရိပေါ်ကို ရွံမုန်းအုံးမည်ပင်..
အတွေးနဲ့အတူ သက်ပြင်းကို အသာချမိသည်..