ကြွေလွင့်သော ချယ်ရီဖြူ [COMPLETED ]

11

တိုက်ပွဲက ထင်ထားတာထက်ပိုပြီး ပြင်းထန်လာသည်။
မြောက်ပိုင်းရန်သူတွေက သတင်းအတိအကျကြိုသိထားသလိုပုံစံမျိုးနှင့် ​ရှောင်းကျန့်တို့ရဲ့ ထိုးစစ်တိုင်းကို
ပြန်ခုခံနိုင်နေသည်။ ထန်းလူကြီးမင်းနဲ့ ရွာသားတွေကလဲ ​တောင်တောင်တွေထဲမှာ စစ်ဒဏ်မှ ပုန်းခိုနေကြသည်။ ညနေခင်းတခုတွင်... ​ရှောင်းကျန့်က စစ်သူကြီးချင်တို့နှင့် တိုင်ပင်စရာ ရှိတာကြောင့် စစ်သူကြီးချင်ရှိမည့်တဲဆီ လာခဲ့သည်။ထိုအချိန်တွင် တဲထဲမှာ စကားသံတချို့ကို မထင်မှတ်ပဲ ကြားခဲ့ရသည်။

"ငါတို့မနက်ဖြန်နေတက်ကို စထွက်လိမ့်မယ်...လူအင်အားက ခုဆို ၇၀၀ လောက်ပဲရှိတော့တာ
မင်းတို့က လူအင်အားပိုထပ်ဖြည့်ခဲ့...ကြားလား"
"ဟုတ်ကဲ့ ခေါင်းဆောင် "
"နေအုံး...​ရှောင်းကျန့်ကို သတိထား."
"ဟုတ်ကဲ့ "
"သွားတော့"

_ရှောင်းကျန့် လက်သီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်လို့ အံကြိတ်မိသည်။ချင်ချိုင်ရဲ့ အကြံ ဒီလောက် ပက်စက်မယ်မှန်း မသိခဲ့။ဒီကိစ္စကိုမြို့တော်ဆီ အမြန်အကြောင်းကြားမှ ဖြစ်မည်။
"ဒီလိုလွယ်လွယ်နဲ့ သွားတော့မလို့လား စစ်သူကြီးရှောင်း"
"တောက်! ''
_​ရှောင်းကျန့်ကို ဝန်းရံထားသော မျက်နှာဖုံးစွတ်တွေနဲ့လူတွေ...။
"ခင်ဗျား ယုတ်မာလှချည်လား ချင်ချိုင် "
"အဟက်! ငါလိုချင်တာရဖို့ ယုတ်မာသင့်ရင်လဲ ယုတ်မာရမှာပဲ...ငါသွားခဲ့လမ်းက စူးညှောင့်ခလုတ်တွေကိုလဲ ရှင်းပစ်ရမှာပဲ "
"တောက်! "
_အချိန်ခနအတွင်းမှာ တိုက်ပွဲအသေးစားလေး ဖြစ်ပွားသွားသည်။စစ်သူကြီးရှောင်းရဲ့တိုက်ရည်ခိုက်ရည်ကြောင့် အသာစီးရနေပေမဲ့ လည်ပင်းဘေးဘက်ကို
တိုးဝင်လာတဲ့ ​မေ့ဆေးအပ်​လေးတခုက ​ရှောင်းကျန့်ကို အမှောင်ကျသွားစေသည်။

...............................................

ချယ်ရီပင်ကြီးရဲ့ အရိပ်အောက်မှာ ခိုဝင်ရင်း ပုံရိပ်ငယ်လေးက လွမ်းဆွတ်ဖွယ် ​ဗျက်စောင်းသံလေးကို တီးခတ်ပုံဖော်နေသည်။နေအနဲငယ်ထွက်လာပြီမို့ ခပ်ပါးပါးသာ ကျတော့သည့် နှင်းမှုန်တွေကြားမှာ ပုံရိပ််လေးက
သိုးမွှေးခြုံထည်အထူကြီးနှင့်။ဗျက်စောင်းတီးခတ်နေတာကြောင့် လက်အိတ်မဝတ်ထားသည့် လက်ချောင်းကလေးတွေက အအေးဒဏ်ကြောင့် နီရဲရဲလေးဖြစ်နေသည်...။
"မင်းသားလေး...အေးလှပါပြီ.. အဆောင်တော်ထဲ ဝင်ပါတော့ "
"ကျန့်ကျန့်တို့ဆို ပိုပြီးအေးနေမှာ... ​ပြီးတော့ မြောက်ပိုင်းနယ်ဆိုတာကလဲ အမြဲအအေးပိုနေကြနေရာ..
သုံးလတောင်ရှိသွားပြီ...ကျန့်ကျန့်ဘေးကင်းပါစေ''
"
.
.
.
"ဝမ်လေး "
"အယ်..ကျင့်ကိုကို_မလာတာကြာပါရောလား"
"အင်း ကိုယ်အနဲငယ်အလုပ်ရှုပ်နေတာ
ဝမ်လေး နေကောင်းရဲ့လား ..ပိန်သွားတယ်"
"ကောင်းပါတယ်...ကျင့်ကိုကို ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဟင်"
"အော်ဟော..ကိုယ်က ဝမ်လေးဆီ ကိစ္စရှိမှ လာရမှာလား"
"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး...ကျင့်ကိုကို လက်ဖက်ရည်ကြမ်းသောက်ပါ..ဒါက နန်းတွင်းစားဖိုဆောင်က ပို့ပေးထားတာ.... ခမည်းတော်ပို့ပေးတယ်ထင်တယ် "
_ဝမ်လေးမျက်နှာထက်က အပြုံးလေးက သူ့ဖခမည်းတော် ပို့ပေးတယ်အထင်နှင့် ပီတိဖြာနေတဲ့ အပြုံးလေး....။
"ဝမ်လေး...မင်းကြီးကို မမုန်းဘူးလား"
"ဟင်အင်း "
"စိတ်ရောမနာဘူးလား "
"စိတ်လဲမနာပါဘူးကျင့်ကိုကို... ခမည်းတော်က ခမည်းတော်ပါပဲ...ကျနော်ကို ဘယ်လိုပဲ လျစ်လျူရှုပါစေ..
ဒီလိုနေခွင့်ပေးထားတာနဲ့တင် ကျနော် ကျေနပ်နိုင်ပါတယ်...ခမည်းတော်သာ ကျနော့်ကို တကယ်မုန်းတီးနေရင် နန်းတော်အပြင်ဘက်ကို နှင်လွှတ်တာ ကြာရောပေါ့... ကျနော် ခမည်းတော်ကို ချစ်ပါတယ် "
"ဝမ်လေးရယ် "
.
"ဟက် ဟက် ဟက်... နန်းတွင်းရဲ့ဦးရီးတော်ကြီးက ဒီလို အပယ်ခံမင်းသားဆီမှာ အချိန်ဖြုန်းနေသတဲ့လား"
"အိမ်ရှေ့စံ !"
_ရိပေါ်က အိမ်ရှေ့စံကို ဂါဝရပြုသည်။အိမ်ရှေ့စံလိုလူက ဒီလိုနေရာကို ဘာကြောင့်လာရတာလဲ။ပြီးတော့...ဦးရီးတော်နှင့် ဆုံကြပြီ။ငယ်စဥ်ထဲက တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အမြင်မကြည် ရန်စကားများရတာ အကြိမ်ကြိမ်။
"အရမ်းကိုမာနထောင်လွှားလွန်းတဲ့ အိမ်ရှေ့စံကရော
ဒီလိုနေရာကို ချေခြသတဲ့လား... ဘာအကြောင်းတွေကြောင့်များပါလိမ့်...''
"သူများအကြောင်း အရမ်းစိတ်ဝင်စားတာ ဦးရီးတော်အကျင့်လား"
"မင်းကရော... အရမ်းကို အားယားနေလို့ ငါတို့ကို လာပြီး ပုတ်ခတ်ပြောဆိုတာလား... တကယ်လို့ အလုပ်မရှိဘူး ဆိုရင်... ဦးနောက်ဖွံ့ဖြိုးအောင် စာပေများများဖတ်ပြီး.. အစွမ်းအစရှိအောင် ကြိုးစားနေသင့်တယ် "
"ဘာ! "
"ဦးရီးတောင် တစ်ယောက်အနေနဲ့ တူတော်ကို အကြံပြုတဲ့ သဘောပါပဲ...
ဝမ်လေး ကိုယ်ပြန်တော့မယ်.. နောက်ရက်ခါမှ လာခဲ့အူံးမယ် "
"ဟုတ်ကဲ့ ကျင့်ကိုကို "
"တောက်! လူယုတ်မာ "
_အိမ်ရှေ့စံဟာလဲ ဦးရီးတော်ကို ကျိန်ဆဲရင်း
ရိပေါ်ကိုပါ.-
"ရွံစရာကောင် ''
_အခြံအရံတွေနဲ့ အိမ်ရှေ့စံက ​ပြန်လှည့်ထွက်သွားတော့မှ ရိပေါ်က အရုပ်ကလေးကို ပျော့ခွေကြသွားသည်။
"မင်းသား...မင်းသားလေး "
"အထိန်းတော်ကြီး.. ကျနော်လွတ်မြောက်ချင်ပြီ...''