Satan Himself ⛓ Richard Ramírez

regret

"Müvekkilim şüphesiz ki zor bir çocukluk geçirdi. Bildiğiniz üzere El Paso'da yaşam oldukça tehlikeli ve yasa dışı ilerliyor. Henüz on iki yaşındayken kuzeni Miguel tarafından çekilen kadın kurbanların fotoğraflarını görmeye zorlandı. Miguel bir askerdi ve ona Vietnam'da istismar ettiği kadınları anlatırdı. Richard'ın gözleri önünde kendi karısını öldürdü." 

Bana nefretle bakmakta olan koca bir salon dolusu insanı umursamamaya gayret ederek devam ettim. "Zaten psikolojisinde derin yaralar açan kuzeninin yanı sıra annesi ve babası tarafından şiddete maruz kaldı."

Bakışlarımı Richard'a yönelttiğimde masanın üzerine koyduğu ellerine baktığını gördüm. Bana bakmıyordu. Yaptıklarını yüzüne vurduklarında kafasını kaldırarak onurla gülümserdi ancak onun elinde olmayan şeylerden bahsedildiğinde bu denli normal davranması beni şaşırtıyordu. 

Belki bana bakar diye bir süre daha gözlerimi üzerinde gezdirdim ancak gözlerini ellerinden ayırmamakta ısrarcıydı.

Parmakları uzun ve inceydi. Oldukça estetik bir görünümü vardı. O güzel ellerle bu kadar büyük suçlar işlemiş olması akıl almazdı. 

Aslında Richard tamamen güzel görünüyordu. Burada olmayı hak etmeyecek kadar güzeldi. Çocukluğu hakkında mahkemeye verdiğim bilgilerin hiçbiri yalan değildi. Böyle bir çocukluk geçirmiş olmamasını isterdim. Onun burada olmamasını, dışarıda normal bir hayat sürüyor olmasını isterdim. 

"Savunduğunuz adam müvekkilimin dokuz yaşındaki kızı olan Mei Leung'i öldürdü. Onu öldürmeden önce tecavüz etti, dövdü ve vücudunu bir borudan astı. Bu vahşettir, çocukluğu ne kadar travmatik geçerse geçsin kimse bu denli canavarlaşma hakkına sahip değildir."

Neredeyse benim kadar genç olan kadın savunmasını yaptığında yerin dibini boyladığımı hissettim. Bunların yaşandığını biliyordum ancak içerideyken dışarıdan duyulduğu kadar çarpıcı değildi. 

"Bir başka kurbanın gözlerini oyarak mücevher kutusuna yerleştirdi, bir diğerinin kafasını çekiçle ezdi, elektrik kabloları ile eziyet etti. Bunları nasıl savunabilirsiniz? Özellikle de bir kadın olarak, çocuklara ve kadınlara tecavüz eden bir canavarı nasıl aklamak için çabalarsınız?"

Gözyaşları ile dolan gözlerimi önce önüme, ardından Richard'a çevirirken duruşma salonu ölüm sessizliğine bürünmüştü. Kaşlarını kaldırarak bana bakan katilin yüzündeki ifade karmaşıktı. Onun canını yakmayan şeylerin benim canımı bu kadar yakmasına şaşırmış gibi görünüyordu. Belki de insanların yaptıklarını abarttığını düşünüyordu. Bundan zevk alması ona garip gelmiyor olabilirdi ancak onu savunmak bile vicdanımı çöpe atmamı gerektirmişti. 

"On üç cinayet, beş cinayet teşebbüsü, on bir cinsel saldırı ve on dört hırsızlık size şaka gibi mi göründü, Bayan Suarez?" 

Gözyaşlarımın yanaklarımdan süzüldüğünü gören hakim, benim aksine kullanabildiği vicdanını gösterdi ve duruşmaya ara verdi. 

Kendimi Richard'ın yanındaki koltuğa güçlükle attığımda üzerimdeki bakışlarını umursayamayacak kadar üzgündüm.

Yaptıklarının yüzüme vurulması her ne kadar canımı yaksa da en ağırı tüm bunları yapanın o olmasına rağmen ondan nefret edemiyor olmamdı. Sanki ben de ondan nefret edersem tüm dünya karşısında olacak, yalnız kalacaktı. Bunu sonuna kadar hak ettiğini de biliyordum ancak kurbanlarına karşı onu savunurken kullanmadığım vicdanımı onun yanında olmak için kullanmayı seçiyordum. Böylesi en kolayı gibi görünse de en zoru buydu. 

"Üzgünüm." Dedi bana bakarken. 

"Benden değil, onlardan dile." 

"Onlar için değil, seni üzdüğüm için pişmanım."