Pollyanna ve Kız Çocuğu

Papatya.

Selam kankilerim

Unutmadan yazayım, mübarek bölüm bombardımanı yaptığım için arada bölüm atlayan oluyor.

Birinci örneği Beyda kemoamdoamxakmx

Bilgilendirmemi yaptığıma göreee

Bu bölüm canım ataydenizko 'a ithaftır.

İyi okumalaaarr

------------------------------------------------------------------------------------

İlahi bakış açısı

"Ozan, Ozan kalk. Ozan!" Ozan bir anda gözlerini açıp Ayşegül'e baktı.

Bahçedeki salıncakta uyumuşlardı gece. Neler olduğunu kesik kesik akıllarına gelirken ayağa kalkmaya çalıştılar.

"Ozan uyan. Ozan geldik. Ozan hadi!" Ayşegül yan tarafta uyuyan Ozan'ı dürtüyordu. Aynı zamanda ağrıyan başı ona yardımcı olmazken kafasını direksiyona dayadı. Fakat biraz hızlı olmuş, kafasını çarpmıştı.

"Hasss... Of Ozan uyansana be adam. Durdun durdun evin önüne gelince uyudun ya!" Alnını tutarak Ozan'a vurmaya başladı. Yanağına hafif tokatlar attığında hâlâ uyanmayınca bu sefer sert bir tokat geçirdi yanağına. Ozan şokla gözünü açtı. Eli yanağına giderken ovmuştu orayı.

"Hı. Geldik mi? Nereye geldik?"

"Los Angeles'a geldik bak tanımadın mı? Işınlandık hani?" Ozan pencereden dışarı göz attı. Evlerini görünce Ayşegül'e döndü.

"Oha annemlerin evinden yapmışlar buraya da. Gördün mü?"

"He gördüm gerizekalı! İn hadi arabadan."

Ozan arabadan inip kapıyı sertçe kapattığında Ayşegül Ozan'a döndü sinirle.

"Ozan sessiz olsana! Uyandıracaksın herkesi ya." Ayşegül de arabadan inip kapıyı kapattı. Yolcu koltuğu tarafına geçtiğinde Ozan'ın koluna girdi.

"Gel baş belası gel." Ozan kafasını Ayşegül'ün kafasına dayadı yürürken.

Bahçeden içeri girdiklerinde Ozan salıncaklara attı kendini. Ayşegül'de yanına oturduğunda amacı Ozan'ı kaldırıp eve götürmekti.

"Ozan, uyan hadi ne ara uyudun ya."

"Beş dakika daha. Söz gideceğim ekmek almaya."

"Ohooo. Uçmuş bu yine. Neyse Ozancım kıçım donacak. Eve gidiyorum ben. Sende kal burda napalım, belki aklın başına gelir." Ayşegül Ozan'ın saçlarını karıştırıp ayağa kalktı.

Adım atacakken bileğini saran el engel oldu buna. Ozan hafif araladığı gözleriyle ona bakıyordu.

"Kalsana yanımda. Lütfen." Ardından bileğindeki eli eline indirdi. Sıkıca tutmaya başladı bu sefer. Gitmesin, yanında kalsın diye...

"Tamaam, yanındayım." Ayşegül yanına geri oturduğunda Ozan gülümseyip omzuna koydu başını.

"Dün gece neler oldu ya? Karışık bendeki her şey?" Ozan eli ensesinde konuştu. Birkaç şey hatırlıyordu ama net değildi.

Ayşegül aklına gelen anılarla hafifçe gülümsedi. Onunki de net değildi ama bir şeyler vardı hatırladığı.

"Hadi içeri geçelim. Her yerim tutulmuş ya." Belini ovarken konuştu Ayşegül.