Life Is Like A Flower

Chapter 14

May pakiramdam na ako kung ano 'yung hindi niya masabi saakin. Wala man akong pagtatanungan pero iimbestigahan ko kung ano 'yun.

Nanahimik na lang muna ako sa kwarto ko at naghihintay na may kumatok sa pintuan. Wala akong kasama sa kwarto at ako lang mag isa.

Hindi man ako mapalagay sa kinahihigaan ko nagsimula akong mag tanong sa sarili ko. Ano ba ang tinatago nila saakin? Bakit walang dumadalaw saakin? Si Zach? o ang Nacion? Bakit hindi ko sila nakikitang dalawin ako?

Nakalimutan na ba nila ako? O sadyang ayaw lang nila? O baka naman busy sila sa mga school works nila? Hindi ko na alam kung saan doon sa mga tanong na 'yon ang tama. Pero sana naman kahit isang beses lang, dalawin nila ako rito para naman hindi ako magtampo sa kanila.

Bumukas ang pintuan at sumalubong ang malapulang ilong at magang mata ng aking ina.

"What happen to you?"  tanong ko agad.

"Nothing..." bulong niya at lumapit sa saakin.

"We must leave!" sabi ni Mama.

"At bakit? Saan tayo pupunta? Uuwi na ba tayo?"  tanong ko.

"No, I don't know yet pero umalis na tayo!"  sabi niya at nagmamadali siya ligpitin ang mga gamit sa loob ng kwarto.

Hindi ako makagalaw dahil na rin nagaalala ako.

"What happen to you Ma? Bakit ka umiiyak?"  tanong ko pilit siyang humarap saakin at sabihin ang totoo.

"Get ready Mindy!" sigaw ni Mama.

I stunned, this is the first time that she shout at me this loud. Na para bang gumawa ako ng malaking pagkakamali sa tanang buhay ko.

"Mindy? Listen to me, we need to leave, if you're father sees us he will be very mad at what you've done to us!" bulong ni Mama at may diin sa bawat salitang sinasabi niya saakin at pinagsalikop niya ang kanyang mga daliri saaking mga kamay.

"What? Anong bang nagawa ko?"
Ma?"  lito kong tanong.

"Mindy, I can't answer your questions now so let's go." sabi ni Mama at hinili niya ako palabas ng kwarto.

She looks serious at luminga linga siya na para bang may humahabol saamin.

What is happening?

"Ma!" Tawag ko.

"Stop talking if you want to leave here." She said.

I stop talking. Hindi ko alam kung saan kami pupunta or what but I saw many people staring at me and I feel like I'm a criminal.

Sobrang sama ang mga titig nila saakin na para bang papatayin nila ako. Niyuko ko na lang ang sarili at nagpatuloy sa paglalakad.

Pumara si Mama ng taxi then we went inside.

"Nasaan ang car niyo?" I ask Mom.

"I said stop talking right?  Or asking questions Mindy." Sabi ni Mama.

Hindi ko alam bakit siya ganito.

"Hatid niyo po kamo sa resident na ito." Sabi ni Mama nang ipakita niya ang pirasong papel sa driver.

Gusto ko sanang itanong kung nasaan si Papa pero hindi na lang at tinikom ko ang bibig.

Umandar ang sinasakyan namin and I shut my mouth tulad ng sabi ni Mama. Napag isip isip ko kung dinalaw ba ako ng Nacion or hindi.

Kinuha ko ang phone ko at I dial Zach's number.

"Sino tatawagan mo?" My Mom ask.

"Si Zach." Sabi ko.