Inna

5

Nietypowo zacznę dziś od notki. Mam pomysł na opowiadanie. Jest opowiadane przez chłopaka. I mam pytanie : chcielibyście coś takiego czytać? Zaczęła bym w ferie, które zaczynają mi się jutro. W sumie to tyle, potem jeszcze dam podsumowanie, lmao miłego rozdziału.

~*~

Szybko zrobiłam obiad. Chłopcy razem siedzieli z moim tatą i opowiadali sobie kawały. Przekonałem się że poczucie humoru mojego brata jest bardziej denne niż moje. Rozmawiali o sporcie. Głównym tematem była oczywiście nie kto inny jak siatkówka. Nie zachwycałam się nią tak jak oni. Gra w moim wykonaniu nie była zła. Jednak należy sprostować że zniewagą byłoby gdybym uważała się za perfekcyjną w tej dyscyplinie. Zaczęli dyskutować również o nadchodzącym meczu.

-Musicie się postarać. To są finały, chłopaki to już nie żarty - mówił tata bardzo przekonywująco.

-Proszę pana ale wie pan że nasz trener jest chory. Nie ma nas kto trenować. - powiedział Liam

-W takim razie ja was będę trenować. - powiedział uradowany.

Na tacy ustawiam naleśniki. Wzięłam też talerze i widelce. Udałam się w kierunku salonu gdzie z boku znajdował się wielki, brązowy stół. Położyłam to wszystko na nim. Ładnie rozłożyłam i odeszłam.

-Obiad. - powiedziałam wchodząc do kuchni - co chcecie do picia?

-Obojętne. - odpowiedziały mi głosy.

Wzięłam więc wodę, sok pomarańczowy, sok jabłkowy, wodę, wodę mineralną niegazowaną i tą gazowaną. Przypomniałam sobie jeszcze o napoju wiśniowym i go też zniosłam.

-Mówiliśmy że obojętne - powiedział Louis 

-Masz rację ale z moich obserwacji wynika że to są prawdopodobnie jedne z waszych ulubionych napojów. - powiedziałam uprzejmie uśmiechając się do nich.

-Z twoich obserwacji? - zapytał Zayn

-Umm... Nie chciałam tak tego ująć. Po prostu widzę was na przerwach i widzę co pijecie - powiedziałam czując że na mojej twarzy pojawiają się rumieńce

Moje spojrzenie spotkało się z twarzą Harry'ego. Jego łobuzerski uśmiech przeszywał całe moje ciało. Jego zielone oczy wpatrywałay się w moje. W końcu zrozumiałam co robię. Skarciłam się za to w myślach. Odwróciłam wzrok i zaczęłam bawić się moimi palcami.

-Czyli nam się przeglądasz? - zapytał Harry z jego słynny łobuzerskim uśmieszkiem

-Nawyki żywieniowe mojego brata znam od dziecka a że w zawsze jesteście koło niego to też na was patrzę. - wyjaśniłam starając się nie denerwować

-Powiedziałbym że przeważnie koło niego jesteśmy nie zawsze, panno Lucy - powiedział Harry wpatrując mi się w oczy.

Nie wiem co się dzieje w jego pojebanym mózgu ale wiem że to dobrze nie wróży. Co on wyrabia? Chce mi dociec za "wpadkę" która miała miejsce w kuchni? Mści się za to że go odepchnełam? Poczuł się urażony? Zraniłam go? Ten chłopak to jedna wielka zagadka i nie mam zamiaru myśleć właśnie o nim.

Moje policzki nie paliły mnie od zawstydzenia. Nie byłam także zdenerwowana. Byłam obojętna. Taka właśnie byłam w szkole. Jeżeli o to mu chodziło to, tak "obojętność" jest bardzo podniecająca.

-Lucy a jak tam w szkole? - zapytał tata

Czy on mnie teraz ratuje? Umm tak mi się wydaje. Czemu to robi? Zauważył że jest niezręcznie? Czytaj dalej te swoje poradniki dla rodziców, czytaj.