Internet {Larry Stylinson- Dutch}

{26} Funeral

2 MAANDEN LATER

Louis pov:

Het is nu 2 maanden later en kijk waar ik ben, op de begrafenis van mijn moeder. Ze kreeg leukemie vastgesteld ongeveer een maand en half geleden. Ze heeft de strijd verloren, maar ze was zo sterk. Ik mocht haar natuurlijk nooit bezoeken door het kut contactverbod maar naar haar begrafenis laten ze me wel gaan. Ik voel me vreselijk. Ze laten haar kist in de grond zakken en ik knijp in Harry's hand die er maar wat afwezig bij staat. Sinds onze ruzie is hij heel afstandelijk en elke keer als ik erover wil praten staart hij gewoon voor zich uit. Hij eet ook niet meer zoveel als hij vroeger deed en je kunt zijn ribben al zien.

Een traan rolt over mijn wang en een luide snik verlaat mijn mond. Harry draait zich naar mij toe en opent twijfelend zijn armen. Ik laat me erin vallen en begin hard te huilen. Harry wrijft over mijn rug en fluistert lieve dingen zoals 'ze is trots op je' en 'ze is nog bij je, in je hart en ze kijkt vanuit de lucht naar je'. Het helpt wel want na een tijdje wordt ik al wat rustiger. Hij geeft me een kusje op mijn mond en glimlacht zwak. Als we terug opkijken zie we dat iedereen al weg is en ik loop naar mijn moeders graf toe. "Ik hou van je mam en ik mis je nu al." zeg ik. Ze verdiend het niet om zo vroeg te gaan. Maar het is beter dan dat ze pijn had.

 Lottie, Fizzy, Daisy en Phoebe komen volgende week ook bij ons wonen en ik ben er superblij mee. Mark heeft de laatste dagen goed voor hun gezorgd en Lottie en Fizzy geven hem ook een tweede kans. 

Ondanks dat Harry afstandelijk doet is hij er ook altijd voor mij geweest. Hij sliep de afgelopen maanden elke dag bij mij blijven slapen zodat ik me niet alleen zou voelen en hij troostte me altijd. 

Van het ene op het andere moment staan Harry en ik te zoenen, iets wat we al lang niet meer gedaan hebben. Damn wat heb ik zijn smaak gemist: salt and vinegar ;)

Harry pov:

Ik moet er zijn voor Louis. Hij houdt misschien niet van me en ik had mezelf beloofd dat ik afstand zou nemen maar hij heeft me wel nodig. Ik kan gewoon niet egoïstisch zijn nu. En dan nog, ik houd zo veel van hem. Het doet me pijn om hem zo te zien. De laatste maanden sliep ik elke dag bij hem en hij huilde zichzelf elke dag in slaap. Behalve de dagen dat we een date hadden. 

Louis en ik zijn nu zijn huis aan het wandelen en daarna gaan we even naar het skatepark. Niet dat ik er veel zin in heb maar Louis wilde gaan. Ik heb nergens meer zin in. Ik eet ook niet meer met een gezond eetpatroon als ik het zo mag noemen. Je kunt mijn ribben al zien en Louis heeft dat ook al gemerkt. "Harry?" vraagt Louis zachtjes. Is dit het moment waarop hij het uit gaat maken? Hij gebruikte niet eens mijn bijnaam. "J-ja" zei ik nog zachter terug. "Waarom doe je zo raar?" vraagt hij, nu met een duidelijke maar niet al te zelfverzekerde stem. "R-raar? I-ik doe niet raar." stotter ik eruit. "Hazz.." begint hij. "Je geeft me geen kusjes meer uit jezelf, knuffelen doen we ook niet meer veel, je staart alleen maar voor je uit, je bent super stil en je eet bijna nooit. Ik kan je ribben al zien!" zegt/schreeuwt hij. Ik draai me om en geef hem een kus. Ik lik over zijn onderlip en hij opent zijn mond, ik laat mijn tong naar binnenglippen. Onze tongen draaien rond elkaar en als we adem nodig hebben trekken we terug. Hij bijt nog even op mijn lip en ik glimlach naar hem. "Doe ik nogsteeds raar?" vraag ik. Louis bijt op zijn lip en schudt zijn hoofd.

Na een uur te zitten skaten gaan we op het grasveld liggen net buiten het skatepark. Louis met zijn hoofd op mijn borst en ik met mijn armen rond zijn kleine lichaam. "Hazza?" hoor ik hem opeens zeggen. "Ja?" "Je weet toch dat ik van je houdt?" vraagt hij. Ik slik. 'Nee dat doet hij niet! Hij liegt!' zeggen de stemmen in mijn hoofd. "Ja en ik ook van jou." zeg ik, de stemmen in mijn hoofd negerend. Louis gaat rechtzitten en ik doe hem na. Hij kijkt in mijn ogen en en even lijkt het alsof onze blauwe en groene kleuren cyaan aan het maken zijn. Opeens schiet Louis' hoofd naar het mijne en drukt hij zijn lippen stevig op de mijne.

We raakte al snel verdiept in een tongzoen en konden niet laten gaan. Soms namen we pauze om te ademen maar deden daarna weer door. Opeens kwamen er voetstappen en een schaduw op ons af maar we negeerden het, nogsteeds zoenend. "Ey mate! Ik dacht dat je jezelf vrij ging houden voor mij?!" hoor ik iemand roepen en ik en Louis openen onze ogen tegelijk. 
"Is dat...."

---------------------------------------------------------------------------

Pam pam pam! Slechte cliffhanger I know. Tis best voorspelbaar sorry!

Dont forget to treat people with kindness.