Internet {Larry Stylinson- Dutch}

{29} Breakup

Um het is veilig om te lezen tenzij je getriggerd wordt door breakups of stemmen in je hoofd. Het is misschien stom om elke keer een TW te geven over de kleinste dingen maar ik zou niet willen dat er iemand zich slecht gaat voelen door mijn boek.

DE VOLGENDE WEEK

Harry pov:

Louis is op het moment eten gaan halen. Ik zit maar wat voor me uit te staren op mijn bed, luisterend naar de ruzie die de stemmen in mijn hoofd aan het maken zijn. Het is alsof er een lief stemmetje is, dat me vertelt dat het oké is en dat alles weer goed komt. Maar ook een gemene, boze stem, die me waardeloos laat voelen, niet geliefd, het leven niet waard,..

"Laat hem met rust! ALLES GAAT GOED KOMEN!" "NEE DAT GAAT HET NIET. ZIE JE HET DAN NIET, HIJ IS LELIJK, NIEMAND HOUDT VAN HEM!" "DAT IS NIET WAAR!"

En zo gaat het als maar door en door. Ik heb niet eens door dat Louis naast me was komen zitten tot hij opeens een dienblad met eten op mijn schoot legt. "Hier." zegt hij. "Sorry ik heb geen honger." zeg ik en hij kijkt me verdrietig aan. "Probeer alsjeblieft de helft van het stukje worst." probeert Louis maar ik schud mijn hoofd. "Sorry." verontschuldig ik mij. 

"Wil je een film kijken?" vraagt Louis weer na een tijdje. Ik knik en Louis opent Netflix. Hij scrolt en vraagt soms mijn mening maar na een paar minuten is hij mijn aandacht kwijt. "Harry?" vraagt hij. "Waarom houdt je niet van mij?" floept er ineens uit en ik sla mijn hand voor mijn mond. Dat was niet de bedoeling. Louis kijkt me geschrokken aan. "W-wat bedoel je?" perst hij eruit, proberend zijn trillende stem te verbergen maar de tranen in zijn ogen zijn niet te verbergen. Shit hoe moest ik mezelf hier nu weer uitpraten. "Vertel de waarheid." zei één van de stemmen in mijn hoofd. "Hazz? Waarom denk je dat!?" zegt Louis ineens harder. "N-niet boos worden. A-alsjeblieft?" vraag ik. "Tuurlijk niet." zegt Louis die met zijn hoofd schud. "S-sinds de r-ruzie heb ik het gevoel dat j-je niet van me h-houdt." begin ik en voel hoe Louis mijn hand vastpakt. "Je zei dat je me n-nooit meer wilde z-zien en.." Ik zucht even. "I-ik had toen besloten om w-wat meer a-afstand te nemen. Zodat het niet veel pijn zou doen als je het zou ui- uit-uitmaken" Het laatste woord kwam er moeilijk uit. Ik besefte me hoe stom het klonk maar het was wel hoe ik me voelde. "Hazz, ik hou van je. Geloof me alsjeblieft! Je bent de mooiste, liefste, schattigste jongen die ik ooit heb ontmoet! Ik zou je voor geen goud willen- of kunnen- missen. Hazz, geloof me. Ik wil je NIET kwijt. Ik hou van je." zegt Louis die met zijn hand over mijn wang streelt en me een waterig en zwak glimlachje geeft. "Lou, ik wil het geloven maar het gaat gewoon niet. Het gaat niet." huil ik en Louis neemt mij in zijn armen maar ik trek terug. "Sorry Lou, het gaat niet." "Wat gaat niet Hazz? Vertel het me, alsjeblieft." smeekt Louis me. "Dit Louis. Ons. Ik hou zoveel van je dat het pijn doet. En begrijp me niet verkeerd, ik wil je echt niet kwijt maar.. ik kan het gewoon niet meer Louis, het doet pijn." zeg ik, tranen die over mijn gezicht stromen. "Hazz, zeg alsjeblieft niet dat je het uit maakt. Geloof me nou! Alsjeblieft." huilt Louis. "Sorry Lou. Vergeet alsjeblieft niet dat ik van je houdt." zeg ik en streel over zijn wang, waar hij tegen leunt. Ik geef hem nog een laatste zoen en loop dan de kamer uit. Het is mijn eigen kamer maar ik moet gewoon even alleen zijn. "Harry. Wat is e-" Mijn moeder kan haar zin niet afmaken want ik gooi de voordeur dicht.

Ik ren zo snel als ik kan naar het bos en ga in een boom zitten. Een vlaag van schuldgevoel overspoelt mij. Wat dacht ik wel niet? Waarom heb ik het uitgemaakt met de liefde van mijn leven? Hij haat me nu waarschijnlijk. Ik ben hem kwijt. Fuck. Ik kan niet zonder hem. Wat heb ik gedaan..? Ik trek met mijn 2 handen aan mijn haar en schreeuw het uit.

Louis pov:

"Sorry Lou. Vergeet alsjeblieft niet dat ik van je houdt." zegt Harry. Hij legt zijn hand op mijn wang en ik leun ertegen aan. Harry geeft mij een zoen en loopt dan de deur uit zonder nog om te kijken. Ik trek mijn knieën tegen mijn borst en omhels mijn benen. Ik begin te huilen. Harry heeft het net uitgemaakt! Waarom? Ik houdt zoveel van hem! Ik kan niet zonder hem! Ik wil hem helpen, snapt hij dat dan niet?

Ik besluit naar beneden en dan naar huis te gaan. Maar niet voordat ik nog een trui van Harry meeneem. Of is het raar als ik dat doe nu het uit is? Ach ja wat boeit het me? Ik steek de trui in mijn tas en loop de kamer uit. Ik kijk om. "Ik hou van je Harry, echt waar." zeg ik terwijl er een traan over mijn wang loopt. Op de trap kan ik niet stoppen met huilen wat me een bezorgde blik van Anne oplevert. "Wat is er gebeurd? Harry raasde daarjuist het huis uit, en nu ben jij hier aan het huilen?" vraagt ze met een bezorgde toon in haar stem.
"H-harry heeft het ui-uitg-uitgemaakt." zeg ik. "Och liefie toch." zegt Anne en ze opent haar armen. Ik twijfel geen seconde en laat me in haar armen vallen. "Harry draait wel bij, hij heeft het gewoon moeilijk nu." zegt ze. "Wat als hij me haat? En me niet meer terug wilt?" vraag ik zacht. "Laat me raden. Hij zei dat je nooit moet vergeten dat hij van je houdt?" vraagt Anne en ik knik. "Vergeet het dan ook niet. Hij kan niet zonder je Louis. Het zou me verbazen moest hij dit meer dan 2 weken volhouden." zegt ze terwijl ze me in nog een knuffel trekt. "Oké.." zeg ik twijfelend. Opeens krijg ik een idee. "Zou ik pen en papier mogen?" vraag ik aan Anne en ze knikt. "Hier." zegt ze en rijkt me het papier aan waarna ik ga aan de tafel zitten. Ik begin druk te schrijven.

------------------------------------------------------------------------------

IK HAAT DIT HOOFDSTUK! 

Het is niet echt belangrijk wat Louis in de brief schrijft. Hij zegt gewoon dat hij van Harry houdt en dat hij op hem zal wachten tot Harry er weer klaar voor is.

Dont forget to treat people with kindness.