4

137 6 3
                                    

Obudziłam się z powodu mdłości.
Wbiegłam szybko do łazienki w pokoju i zrzuciłam wszystko co zjadłam.
Gdy spojrzałam na zegarek, wskazywał dwudziestą.
Umyłam zęby i twarz, oparłam swoje czoło o lustro i westchnęłam.

-Narin? Wszystko w porządku? - spytał głos Kemala zza drzwi

-Tak! - odparłam wychodząc - Stało się coś?

-Nie - odparł - Widziałem jak wbiegłaś do łazienki i chciałem sprawdzić czy wszystko w porządku

-Jest dobrze - odparłam patrząc na swoje buty

Poczułam jak dłoń Kemala chwyta mój podbródek.
Spojrzałam na niego pytająco.

-Przepraszam - odparł opuszczając rękę - Dobranoc - i wyszedł zamykając ówcześnie drzwi.

Parę minut po jego wyjściu zeszłam do kuchni.
Miałam straszną ochotę na coś, ale nie wiedziałam na co.
Przeglądałam jedną szafkę po drugiej, ale nie znalazłam nic ciekawego co by mnie zainteresowało.
Westchnęłam i zajrzałam do lodówki.
Na dole stało ciasto malinowe, które zrobiła dzisiaj Sehriye.
Ukroiłam sobie kawałek i położyłam na talerzyku.
Wzięłam kęs ale to nie było nadal to co chciałam.

-Na co ja mam ochotę? - odparłam do siebie

Przegryzłam wargę i zajrzałam raz jeszcze do lodówki.
Spojrzałam na butelkę z bitą śmietaną i na ciasto.

-A może? - odparłam nakładając bitej śmietany na ciasto

Wzięłam znowu kęs i uśmiechnęłam się.

-To jest to - odparłam i wzięłam kolejny kęs
Nałożyłam sobie jeszcze jeden kawałek z bitą śmietaną i zjadłam.
Umyłam talerz i włożyłam ciasto do lodówki.
Gdy chciałam wyjść zatrzymał mnie głos Kemala

-Nigdy nie widziałem abyś jadła w nocy - odparł opierając się o framugę drzwi

Przełknęłam ślinę - Przegapiłam kolacje

-Mówiłaś do siebie - odparł patrząc na mnie

-Lubię pogadać z kimś inteligentnym - odparłam

Kemal spojrzał się na mnie dziwnie.

-Czemu trzymasz się za brzuch? - spytał wskazując na moją rękę

Spojrzałam w dół.
Nawet nie wiedziałam że to robię.
Odsunęłam rękę od brzucha i oparłam ją na biodrze.

-Bo.. Czemu tutaj jesteś? - spytałam nie wiedząc co powiedzieć

-Pierwszy zadałem pytanie - odparł - Ale skoro musisz wiedzieć to chciałem napić się wody

Pokiwałam głową że rozumiem.
Wyszłam z kuchni i poszłam do siebie.
Położyłam się na łóżku i tym razem zasnęłam bardzo szybko.

Przysięga - Narin i Kemal  (Zakończone) Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz