Przysięga - Narin i Kemal (Zakończone)

11

Usłyszałam pukanie do drzwi pokoju.
Zmarszczyłam brwi i położyłam rękę na głowie.
Myślałam iż mi pęknie na pół.

-Narin? Jesteś na mnie zła? - usłyszałam głos Kemala zza drzwi

Westchnęłam i usiadłam na łóżku.
Następnie wstałam i otworzyłam lekko drzwi.

-Nie jestem zła - odparłam

-No dobrze - odparł - Ale nadal musimy porozmawiać

-Wiem - szepnęłam cicho - Ale narazie zostawmy ten temat

-Nic nie zjadłaś - odparł - Zaraz będzie kolacja

Zeszliśmy do salonu i zasiedliśmy do stołu.
Nałożyłam sobie kawałek tarty i zaczęłam powoli jeść.
Nie byłam zbytnio głodna ale zjadłam coś aby nie martwić Kemala.
Gdy oboje zjedliśmy udaliśmy się na górę.
Gdy miałam wejść do swojego pokoju zatrzymała mnie ręka Kemala.

-Może... Położysz się u mnie? - spytał

-Ja... - zaczęłam

-Proszę - odparł trzymając mnie za rękę

-Dobrze - szepnęłam i oboje udaliśmy się do jego pokoju

Przebrałam się w piżamę i położyłam się na swojej stronie.
Następnie przyszedł Kemal i usiadł obok mnie.

-Narin..

-Tak? - szepnęłam cicho

Kemal przybliżył się do mnie.
Patrzyliśmy sobie w oczy, a nasze usta prawie się stykały.
Następnie oboje całowaliśmy się niepewnie a potem coraz pewniej.

-Kocham cię - odparł gdy się od siebie odsunęliśmy

-Kocham cię - również odparłam

Kemal położył się na swojej stronie i zabrał mnie ze sobą.
Moja głowa leżała na jego torsie.
Parę minut później zasnęłam.