I still love you (Flikken maastricht)

deel 20

Floris pov.

'Godverdomme Eva, wacht nou even.' riep ik terwijl ik achter haar aan rende. "Wat moet je nou nog van me, klootzak." Ik besefte dat het geen zin had en huilend liet ik me op een bankje aan de Maas zakken. Ik had niet in de gaten, dat Eva inmiddels gestopt was en naar me toe kwam lopen. Zwijgend ging ze naast me zitten, waarna automatisch mijn vingers in de hare vlochten. "Ik had alleen jou nog Floris, alleen jou. Je liet me alleen, terwijl ik je nodig had. Ik  haat je, je bent een egoïstische klootzak." "Eef, ik wist het echt niet en mijn vader." Ze onderbrak mijn zin. "Je vader neukte gewoon met iedereen in het rond en hij heeft nooit echt van mijn moeder gehouden. Het zit gewoon in de familie hé, mensen in de steek laten." Nu ging ze toch echt te ver. "Kan Fenna het beter dan ik?" "Godverdomme Eva, nou moet je ophouden." Ik veegde de tranen uit mijn ogen en liet haar alleen achter op het bankje. Zuchtend liep ik door Maastricht, totdat ik besefte dat ik de weg kwijt was en dat ik Fenna niet had laten weten waar ik was. Met trillende vingers toetste ik Eva haar nummer in. "Eef, ik ben de weg kwijt." Ik hoorde haar lachen, waarna ze vroeg waar ik was. "Ergens in het centrum." "Kom er aan."

Eva pov.

Zwijgend liepen we naast elkaar, terug naar de Ponti. Frank kwam meteen op me afrennen. "Eef, Eef, het spijt me zo." Voorzichtig slaat hij zijn armen om me heen, waarna ik me snikkend tegen hem aan laat vallen. "Ik hou van je Eef." "Ik ook van jou."

Floris keek me aan en ik knikte naar hem als teken dat ik echt van Frank hield. Stiekem hield ik veel meer van Floris, maar na wat hij me geflikt had, moest hij de gevolgen maar eens zien.

De volgende ochtend stonden Floris en Fenna met hun koffers afscheid van Frank te nemen. 'Wat gaan jullie doen?' 'Ze gaan terug naar Amsterdam Eva, dankzij jou.' schreeuwde Frank. 'Sorry.' mompelde ik. Verdrietig rende ik naar boven, waardoor ik geen afscheid meer genomen heb. Ik miste Floris nu al weer.

We waren twee maanden later en Floris en Fenna had ik niet meer gezien. Meneer had me voor de tweede keer in de steek gelaten, nadat hij weer naar Amsterdam was vertrokken. Nu stond ik schreeuwend in het kantoor van Mechels, die me vertelde dat ik een nieuwe partner kreeg. Ik werkte op hetzelfde bureau als Dreesen en Sanders en vooral Sanders had het er moeilijk mee dat ik rechercheur was en hij niet. "Ah Eva, daar is je nieuwe partner." Ik keek achterom en zag hem binnen lopen. Het was niemand minder als Floris Wolfs.

"Floris?" stotterde ik toen we buiten aangekomen waren. "Ik miste je, ik kon je niet alleen laten." Voorzichtig sloeg ik mijn armen om hem heen. "Eigenlijk hebben we nog steeds verkering he Eef. We hebben het nooit uitgemaakt." "Lul." sloeg ik hem vriendschappelijk tegen zijn borst. Lachend keek hij me aan. 'Waar woon je nu?' 'In de Ponti, samen met Fenna.' 'Wat?' riep ik. 'Je hoorde me wel Eef.' 'Het is Eva voor jou, dat Eef dat was, dat was.' 'Wat was dat?' 'Dat was vroeger.' snikte ik nu. 'Ik heb je echt pijn gedaan hé?' 'Nogal ja.' 'Het spijt me Eva.'

Deeltje gemaakt door @flevafan :D.  Hopelijk zien jullie hier een beginnentje van Fleva in? In iedergeval comment en vote's zijn altijd welkom