I still love you (Flikken maastricht)

deel 7

Eva pov.

"Eva van Dongen?" Ik hoorde een vreemd gehoest en besloot om weg te drukken. Floris zijn hoofd stak al om de hoek heen. "Kom je nog naar het kampvuur Eef?" Ik herpakte mezelf snel en pakte zijn hand. Al snel had Floris zijn jas en arm om me heen geslagen. Ik zat dicht tegen hem aan en hij gaf me soms een kus op mijn slaap. "Ik hou van je Eef." fluisterde hij in mijn oor. Snel stopte ik een marshmallow in mijn mond. "Ik ook van jou." Weer ging mijn telefoon en weer verscheen er privé nummer. "Floris, wil je opnemen, weet niet wie het is?''

Floris pov.

''Floris." "Hallo, geef Eva nu." Bedenkelijk keek ik voor me uit. "Wie ben je." "Ilias, nu Eva." Voorzichtig gaf ik de telefoon aan Eva. "Eef, ene Ilias aan de telefoon.'' Ik zag haar gezicht opgelucht staan en besloot het er bij te laten. Toch was zijn stem een beetje apart. Toen Eva een kwartier later nog niet terug was, besloot ik haar maar te zoeken. "Eef, Eef? Waar ben je?" Als ik haar probeer te bellen, neemt ze niet op, maar ze is ook niet in gesprek. In paniek ren ik terug naar het kampvuur. "Eva is weg, Eva is weg!" Ze kijken me allemaal vreemd aan. De tranen stromen over mijn wangen. Daar sta ik dan bij een kampvuur in Oostenrijk. Zonder Eva. Huilend val ik op de grond neer. "Floris, sta op. We gaan haar vinden." Tim en Anne staan achter me, maar ik moet nog harder huilen. Wat had dat vreemde telefoontje te betekenen, wie was het en vooral, wat moest hij van Eva. Ik dacht goed na. Die naam Ilias had ik eerder gehoord, alleen ik wist niet waar. Ik miste Eva nu al. Sinds we samen waren, hadden we elkaar amper los gelaten en nu was ze opeens weg. Ik had geen idee waar ik moest beginnen met zoeken. Alleen ik moest Eva terug vinden.

Eva pov.

Ik open mijn ogen en voel meteen de steken overal. Ik heb geen idee waar ik ben en wat ik hier doe. Als mijn ogen een beetje gewend zijn aan het donker, zie ik een lege kamer. Er staat alleen een bed in, waar ik op lig. Met mijn handen zit ik vastgebonden, dus ik kan ook nergens heen. Plots besef ik weer dat ik op wintersport ben met school. Dan herinner ik me ook weer dat geweldige moment met Floris. Wat zou ik hem graag bij me willen hebben. Zijn armen om me heen voelen. Zijn lippen op mijn lippen, zijn vingers die in de mijne gevlochten zijn en vooral zijn aanrakingen waardoor ik telkens weer stapel verliefd op hem word. Ik bedenk me dat ik hier toch niet weg kom, dus sluit ik mijn ogen maar weer en probeer ik toch nog een beetje te slapen.

Floris pov.

Het hele gebied is uitgekamt. Nergens is een spoor van Eva gevonden. Zelfs de recherche kwam er bij. Eva had het echt geweldig gevonden. Ons droom is om later samen bij dr recherche te werken, als ze nog leeft tenminste. Een leven zonder Eva zou ik me niet kunnen voorstellen. Huilend laat ik mijn hoofd in mijn handen rusten. "Het komt wel goed Floor." Tim slaat een arm om me heen. "Ik mis haar zo, ik mis haar nu al.

Dit deeltje is geschreven door @flevafan. Laat even comment achter zou je ons heel blij mee maken en als je dat dan toch doen Vote's zijn ook altijd welkom. Waarschijnlijk komt morgen deel 8 heb namelijk twee uurtjes uitval :D