I still love you (Flikken maastricht)

deel 27

Eva pov.

'Ik moet eerst even langs de Ponti, ga je even mee?' vroeg ik Floris toen het eindelijk vijf uur was. 'Ik haal wel chinees, dan eet je gezellig bij mij. Ga jij eerst langs de Ponti, zijn we tegelijk klaar.' glimlachte hij. 'Hoef je niet naar Fenna?' vroeg ik. 'Nee, het is uit. Ze is gisteren terug gegaan naar Amsterdam.' haalde hij nonchalant zijn schouder op. 'Oké, dan zie ik je zo.' maakte mijn hart een sprongetje, omdat het uit was tussen hem en Fenna en hij nu weer single was. Pas toen ik bijna bij de Ponti was, bedacht ik me weer dat ik hem mee wou hebben, omdat Frank me dan niks zou doen. Ik haalde diep adem en draaide met trillende vingers de sleutel om, zodat ik naar binnen kon. Het eerste wat ik zag waren zo'n zestien bierflesjes die bezaait over de bank lagen. Een gevoel van angst bekroop me en ja hoor, Frank kwam dronken de kamer inlopen, nouwja lopen, eerder kruipen. 'Eefke, lekkerding.' kwam hij op me aflopen. Ik kon me niet verzetten, bleef stokstijf staan. 'Godverdomme slet, waar was je.' viel hij ineens tegen me uit, waarna ik een klap tegen mijn neus kreeg. Er druppelde bloed op de grond en ik kwam weer bij zinnen. Zo snel als ik kon pakte ik mijn mobiele oplader die ik nodig had en rende ik de Ponti uit. Pas toen ik de autodeur dicht had en weg reed, voelde ik me weer veilig. Met mijn hand ging ik langs mijn neus, die nog steeds onder het bloed zat. Zuchtend gaf ik een klap op het stuur, Floris zou zeker weten vragen gaan stellen.

Floris pov.

'Agent Wolfs?' hoorde ik achter me toen ik de chinees uitliep. 'Sophia Arletti.' sprak ik haar naam uit. 'Gezellig etentje?' 'Collega.' beantwoorde ik haar vraag. 'Die vrouw van vanmiddag?' 'Nee een mannelijke collega.' antwoordde ik. Waarom ik niet gewoon vertelde dat ik met Eva ging eten, wist ik ook niet, maar dan zou Sofia misschien denken dat we iets hadden. 'Agentje, kom je morgen gezellig bakje thee bij me halen?' 'Mag whisky ook?'

'Natuurlijk, zie je morgen Wolfs.' knipoogde ze naar me.

'Hey E.' stopte ik midden in mijn zin bij het zien van haar neus. 'Geflikkerd met de fiets, auto keek niet uit.' antwoordde ze zonder me een blik te geven. 'Ga je me nu ook nog vertellen wat er echt gebeurd is?' zei ik terwijl ik met een doekje en wat water het bloed wegveegde. Plots begon ze te huilen. 'Ssht Eef.' nam ik haar in mijn armen. 'Zeg dan iets tegen me, ik ben het toch?' probeerde ik toch nog iets uit haar te krijgen. 'Eerst eten.' snikte ze. Ik pakte de bami en begon te eten, wetend dat ik eerder toch niks uit haar zou krijgen. Wat zou er toch echt gebeurd zijn.

Deeltje gemaakt door @flevafan :D. Reacties and vote's are welcome. -bighuges from Esmée -