I still love you (Flikken maastricht)

deel 18

Floris pov.

5 jaar later

Zuchtend stap ik uit het vliegtuig. Ik ben zojuist geland op Maastricht-Aken Airport, met Fenna. "Floris, we zullen hier moeten overnachten. Nu nog terug gaan naar Amsterdam is veel te laat." Ik gaf Fenna een kus op haar mond. "Oké schatje, ik regel wel een pension." Met mijn duim scroll ik door mijn contacten. Bij de naam Eva stop ik even, waarna ik voor me uit staar. Drie jaar geleden, waren we smoorverliefd, maar door mijn vertrek werd het minder en minder. We skypten op het laatst weinig en belden nooit meer. Het enige wat ik nu van haar wist, is dat ze haar politieopleiding afgerond heeft, net zoals ik, maar ik heb hem in Amerika gedaan. Nu is het alweer zo'n acht maanden geleden dat ik haar gesproken heb en dat ik Fenna ontmoette. "Floris?" Fenna stond ongeduldig met de koffers in haar handen te wachten. Alhoewel Eva en ik het nooit echt uitgemaakt hebben, wist ik dat we niets meer hadden. Ik had mijn vriendin in de steek gelaten en ergens vond ik mezelf ook wel een klootzak. "Fen, ik heb het. Pension de Ponti."

Eva pov.

"Krijg ik de rest boven?" Ik draaide me uit Frank zijn armen, waarna ik met het bandje van mijn bh speelde. "Kom er zo aan." Hij blies de kaarsjes uit en ik sprong op zijn rug. *Ding Dong.* Ik keek naar de klok, die inmiddels al half 11 aangaf. "Wie zou dat nou kunnen zijn?" Nog steeds zat ik bij Frank op zijn rug, terwijl we naar de deur liepen. "Goeienavond." hoorde ik Frank zeggen. "Hoi, wij willen hier graag overnachten." Bij het horen van zijn stem, sprong ik van Frank zijn rug af. Hij had me inmiddels opgemerkt en keek me met grote ogen aan. Natuurlijk voelde ik de tranen alweer branden achter mijn ogen, dus liep ik de trap op. "Eef, wacht." Nu keken zes paar ogen me aan. "Ken jij haar?" vroeg de vriendin van Floris. Tenminste ik denk dat het zijn nieuwe vriendin is en ergens doet het me pijn, ook al heb ik een nieuwe vriend. "Frank, laat ze maar binnen." Met mijn vinger wees ik in Floris' richting. "Wij moeten even praten." 

Floris pov.

"Eef, wat doe je in Maastricht?"  Haar emotieloze blik van net maakte plaats voor woede."Klootzak, het is allemaal jou schuld." De eerste traan rolde al over haar wang. "Waarom?" fluisterde ik stotterend. "Mijn moeder en ik moesten naar Maastricht, omdat de getuige die tegen mijn vader moest getuigen gezellig op wereldreis was. Hij is dus vrijgesproken." Langzaam liep ik op haar af. "Raak me niet aan klootzak." fluisterde ze. Ik ging iets dichterbij haar staan, waarna ik mijn duimen op haar lippen legde. "Floris, doe het niet." Zachtjes drukte ik mijn lippen op die van haar, ik wist dat het fout was, maar ik kon niet anders. Nu stortte ze zich in mijn armen. "Klootzak, je hebt me alleen gelaten." fluisterde ze door haar tranen heen. Nog steeds had ik haar stevig vast. "Waar werk je Eef?" "Recherche, ze zoeken nog een nieuwe rechercheur in Maastricht." Ze gaf me een kaartje van Frieda Mechels. "Ik ga slapen, doei." Eva was vertrokken en ik keek naar het kaartje in mijn handen. Zou ik het kunnen, zou ik samen met Fenna Amsterdam kunnen verlaten om een leven op te bouwen in Maastricht. Ik eist het antwoord al, ik wilde Eva weer als een vriendin en daarom moest ik die baan nemen.

Sorry fleva laat op zich wachten. Deeltje gemaakt door @flevafan :D. Comment wat je erin wil zien waarschijnlijk vanavond nog een deeltje.