bummer : yoonmin✓

beş : kolay çocuklar

Yoongi'nin beni düşündüğümden daha fazla yerle bir ediyor oluşunu fark etmiştim.

Aradan bir hafta geçmiş, okuldan uzaklaştırıldıkları için hiçbir şekilde görmemiştik birbirimizi. Neredeydi, ne yapıyordu bilmiyordum ve o yokken okulun hiçbir tadı kalmamıştı. Sanırım okuldan zevk alıyor oluşumun tek sebebi Yoongi'yle kavga etmek ya da tüm gün birbirimize sanki öldürecekmişiz gibi bakışlar atmaktı.

Yatağımın yanındaki komodinimin üstünde duran bardağımı aldım ve birkaç yudum su içtim. Dudaklarım kurumuştu, üstelik bir süredir yemek de yiyemiyordum. Yoongi'nin işine gelirdi zayıf olmam, sonuçta kilolu olduğumu söylemişti.

Suyu ağzıma doldurup yanaklarımı şişirdim. O sırada telefonum çalmış, ekranda gördüğüm isim yanaklarıma doldurduğum suyu üzerime püskürtmeme neden olmuştu. 

"Min Yoongi arıyor..."

Kendime gelmeye çalışmıştım ama boğazıma kaçan su öksürmeme neden olmuştu. Dudaklarımı ve çenemi ıslatan suyu kazağımın kol kısmıyla sildim ve kendime tamamen geldiğime emin olduktan sonra açtım telefonu. "Güzellik uykunu mu böldüm yoksa?"

Gelen uykulu sesi gülümsememe neden oldu, beni göremeyeceği için rahatlıkla gülümseyebilirdim. "Asıl beni aramak için güzellik uykundan uyanmış gibisin." dediğimde güldüğünü duydum. İlk kez telefonda konuşuyorduk ve sesinin daha farklı olduğunu fark etmiştim. Hem uykuluydu, hem de telefonda olduğu için garipti sesi.

"Haklısın, uyuyacağım zamanı harcıyorum şu an." dediğinde ben de güldüm. "Sana ara diyen kimdi sanki?"

Derin bir nefes alıp verdi, ardından birkaç hışırtı sesi duydum. "Uyuyamadım." diye itiraf etti. "Uyuyamadım, bu yüzden seni aradım."

"Bana ne lan senin uyuyamamandan?" dedim, yelkenleri suya indiriyor gibi hissetmiştim. Olması gereken bu değildi. "Jimin-ah!" diye bağırdı sahte bir sinirle. "Numaranı bulmak için zaten kendimi yırttım! Bari bir boka yara."

"Siktir oradan." diye mırıldandım, "Numaram sende vardı amına koyayım, yalan söyleme. Bir de kendini yırtmışmış, bak sen."

"Lan piç." dedi, o kadar içten söylemişti ki bu sefer sesli bir şekilde kahkaha atmama engel olamamıştım. "En son ettiğimiz kavgada telefonumu siktiğin için yeni telefon aldım, numaralarınız silinmiş."

"İyi olmuş, keşke telefonun yerine seni sikseydim." dedim sessizce. "Aptal."

"Güzelim, onu yapan ben oluyorum genelde." dediğinde göz devirdim sanki görecek gibi. "Pisleşeceksen kapatıyorum."

"Senin sesinle uyumak istedim."

Dediği şey bir an kaşlarımı çatmama neden olsa da bunun altında bir piçlik çıkacağını bildiğim için "Siktir git." demekle yetindim. Yoongi'nin sesi ciddileşti bir an. "Neden böyle yapıyorsun?"

"Ne yapıyorum amına koyayım?" diye çıkıştım. "Liseli sevgililer gibi sana şarkı söylememi mi bekliyorsun?"

"Asıl sorun da bu, Jimin." dedi sinirli bir sesle. "Sen hiçbir sik yapmıyorsun, işte asıl sorun bu."

"Çocuk gibi küsecek misin şimdi de?" dedim gülerek, neyden bahsettiğini bile anlamamıştım ve bu afallamama neden olmuştu ama yine de sesimi çıkarmadım. Nesi vardı bunun? "Ne o, yoksa Yoongi ona şarkı söylemediğim için küstü mü?"

"Sen var ya," diye mırıldandı. "İflah olmaz piçin tekisin."

"Neyin var lan senin?" dedim, ben de sinirlenmiştim. "Derdin ne yine?"

Derin bir nefes alıp verdiğini duydum. Cevap vermedi bir süre, vermeyeceğini anladığımda telefonu kapatmak için bir hamlede bulundum ama Yoongi'nin sesi olduğum yerde donup kalmama neden oldu. "Sen bana karşı hep böyle olacaksın, değil mi?"