Selam hepinize, ben geldim🥺 Benim yine yazma isteğim kaçmış olsa da aklıma öyle güzel bir kurgu geldi ki... Fantastik kurgu, altı'yedi bölümlük falan olur büyük ihtimalle. Okumak ister misiniz? Minific, zombili böyle çok havalı🤤🤤
iyi okumalar dilerim, beğenirsiniz umarım<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Parmaklarımın arasında tuttuğum sigarayı yere atmış, üstüne basarak sönmesine sebep olmuştum. Yoongi'yi bekliyordum dakikalardır, sadece çok kısa bir süre sonra yanımda olacağını söylemişti ve kapatmıştı telefonu ama yarım saattir burada onu bekliyordum. Soğuk değildi, hatta havalar kışa yaklaşıyor olmamıza rağmen ılıktı, soğuk olmaması benim için güzel bir avantaj olsa da çok sıkılmıştım.
Oflayarak oturduğum yerden kalktım ve basket sahasına doğru ilerlemeye başladım. Yoongi geldiğinde orada olduğumu görürdü büyük ihtimalle.
Yerde duran, kimin olduğunu bile bilmediğim topu alıp sektirmeye başlamış, etrafıma bakınmıştım huzursuzlukla. Yoongi yanımda olmayınca rahatsız hissediyordum işte.
Parmaklarımın arasında tuttuğum topu potaya attım ama basket girmemiş, hatta potaya yaklaşmamıştı bile. Normalde dehşet iyi basketbol oynardım ama şimdi isteğim yoktu, sadece zaman geçirmeye çalışıyordum.
Yerde duran topa uzanıp tekrar elime almıştım ki doğrulurken gördüğüm manzara kaşlarımın çatılmasına neden oldu.
Taehyung.
Biraz önce orada olmadığına yemin edebilirdim, potanın direğine yaslanmıştı ve elleri cebindeydi. Üzerinde hala okulda giydiği gömlek duruyordu ve kravatını gevşeterek yakalarını açmıştı. Kırmızı saçları dağınıktı ve esmer teninin parladığını görmüş, terlediğini anlamıştım. Islak saçları da alnına yapışmıştı zaten ve dudaklarının arasında tuttuğu kürdanı dişliyordu. Bir şey diyeceğini düşündüm, ya da üzerime atlayıp beni dövmeye çalışacağını falan sandım ama sadece öyle dikildi ve yaklaşık bir dakika boyunca bana baktı. Ben de gözlerimi ondan çekmiyor, ne yaptığını anlamlandırmaya çalışıyordum.
İnce dudaklarının üzerinden diliyle geçti ve ceplerinde duran ellerini çıkararak saçlarını arkaya doğru itti. Adımları bana yönlendiğinde elimdeki topu bırakmış, birkaç adım gerilemiştim ondan uzaklaşmak adına. Ne yapacağını bilmiyordum. Taehyung deli bir adamdı; beni burada, sahanın ortasında bile öldürebilirdi.
Onun bana attığı her bir adımda ben de geriliyor, sırtımın basket sahasını çevreleyen tellere çarpmasını bekliyordum ki düşündüğümün çok daha dışında bir şey oldu. Neye takıldığımı bile anlamamış, yeni yürümeyi öğrenen çocuklar gibi kalçalarımın üstüne düşmüştüm ve bu, Taehyung'un sırıtmasına neden oldu. Tanrı'm, neden bu kadar garip davranıyordu ki bu çocuk?
Oturduğum yerde gerilemeye çalıştım ama Taehyung seri birkaç adım attı ve dibime gelip eğildi biraz. Bana vuracağını sandım, ne olduğunu algılayamadığım için savunmasız olduğumu düşünüyordu ama kendimi çok da iyi koruyabilirdim ama vurmadı. Sadece elini uzattı ve öylece dikilmeye devam etti karşımda.
