Normalde ficlerime minik girişler yapardım, sonra büyürdü ama bu sefer biraz daha garip hissettim uf. Tatlı karakterimi göz önünde bulundurmadan yazdım bu fici, normalde soft şeyler yazardım ilk defa bu kadar hard deniyorum hadi bakalım.
Normal ficlerime göre biraz daha sıkı başladık sanırım, umarım seviyorsunuzdur. Ara vereceğim ya, taslakta bölümüm var rahat olun, sizi en azından bu fic için bölümsüz bırakmayacağım.
Sizi seviyorum, iyi okumalar dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ya amına koyayım." dedi Hoseok, masaya sertçe vurması irkilmeme neden olmuştu. "Onları partiye alırsak tüm eğlencenin içine edecekler, bilmiyorsunuz sanki."
Jeongguk uzun saçlarını eliyle arkasına iterken dudaklarından derin bir nefesi üfledi. "Eğer geleceğiz dedilerse, onları uzakta tutmanın imkanı yok." dediğinde ağır ağır başımla onayladım. "Hem ne yapabilirler anasını satayım." dedim, sınıftaki birkaç kişinin bana bakmasına neden olmuştum. Jeongguk bir kolunu omzuma koydu o sırada. "Siktir et, gelsinler. En fazla kavga ederiz, yapmadığımız şey sanki."
Hak veriyordum Jeongguk'a. O herifler benim doğum günüme gelip en fazla kavga çıkarabilirlerdi, bundan da asla çekinmiyorduk çünkü neredeyse her gün bir kavga halindeydik zaten. Bana göre hiçbir sıkıntı olmasa da Hoseok bu konuyu fazlaca büyütüyordu.
"Bugün çıkışta Yoongi'yi sıkıştıracağım." diye mırıldandım sessizce. Masamda duran topitopumu elime aldım ve paketini açtım yavaşça. "Tek başına mı?" diye sordu Jeongguk, başımla onayladım ve neyli olduğunu bile bilmediğim topitopu dudaklarımın arasına götürüp emmeye başladım. Jeongguk, "Jimin yapma şunu." diye mırıldandığında kaşlarımı çatmama engel olamadım.
"Şu siktiğimin şeyi yeme."
Bu dediği şey kafamı arkaya atarak sesli bir kahkaha patlatmama neden olmuştu, biliyordum bunu ama bir anlık aklımdan çıkıvermişti. Jeongguk böyle şeylerden çabuk etkilenebilen bir çocuktu. "Bu gece sende kalacağım zaten, yaparız bir şeyler." dedim sırıtarak, "Lafı mı olur?"
"Siktir şuradan." diye tısladı ve önüne dönüp telefonunu kurcalamaya başladı. Ona her seferinde bu şekilde sataşmak hoşuma gidiyordu.
Kavgasız, gürültüsüz bir şekilde bitirmiştik günü.
Bizimkilerle ayrıldıktan sonra ellerimi cebime koydum ve yavaş adımlarla eve doğru yürümeye başladım. Normalde evlere bile birlikte giderdik ama bugün özel bir misafirim olacağı için onlarla gitmenin mantıklı olacağını düşünmüyordum. Saçlarım önüme düşüyordu ama sadece ayaklarıma baktığım için onları düzeltme ihtiyacı duymadım. Siyah converselarım kirlenmişti, eve gidince onları silmem gerekecekti sanırım.
Kafamı kaldırdım, pembe saçlarımı elimle geri ittim ve Yoongi'nin geçtiği ara sokağa girip duvara yasladım sırtımı. O yediğim son dayağın acısını şimdi çıkarmazsam, bir daha hiç çıkaramazdım. Bugün motoruyla gelmemişti ve eğer yürüyerek geliyorsa, her daim bu daracık ve pis sokaktan geçerdi.
