(3RD PERSON)
...
halos nakatulog si jennie sa kakaiyak .
Inayos sya ng lola nya sa higaan .
Hinimas ni ribecca ang buhok ni jennie at don napahinga ng malalim .
Tapos non . Pinili nya na lumabas at inabutan nya ang mag asawa na nakaupo padin sa couch
"Oh? Anong oras na huh. Bakit walang kumikilos para mag asikaso ng dinner?" She ask
Nanlake ang mata ng dalawa
"Bukas na ako uuwi" ribecca said
"Si jennie ma?" Livia ask
"Nakatulog na kakaiyak"
Livia approched her mother "Ma? May balak kabang-"
"Wala" ribecca said "hahayaan ko na sya mismo makatuklas non. O hihintayin ko na kayo mismo ang mag sabi non" she said
"Salamat ma" livia said
"Pero walang lihim na hindi mabubunyag livia . Sanny. Sana alam nyo yun" becca said
Napahinga ng malalim ang mag asawa .
Becca look at livia . "Mag usap tayo" she said at tumingin kay sanny "at ikaw. . Ikaw ang mag luto ng dinner" she said
Lumakad palabas si becca at sumunod si livia.
Huminto sila sa garden at don tumingin si ribecca kay livia "anong pakiramdam?" She ask
Livia galp "m'masakit ma" she said
"Ngayon alam mo na kung anong naramdaman namin ng daddy nyo?" She ask
Livia nodded
Ribecca breath heavily "minahal namin kayo at inaruga. Hindi kami nagkulang na palakihin kayo bilang isang totoong magkapatid... nangarap kami ng daddy nyo na darating ang panahon na magkakaruon kayo ng kanya kanyang asawa at magkakaruon kami ng apo.. pero iba ang nangyari dahil kayo ng kapatid mo ang nagkatuluyan" she said
Livia tears almost fall .
"Nangarap kami ng daddy nyo na dalawang beses kaming lalakad sa simbahan habang hinahatid kayo pareho.. na dalawang beses kaming aatend sa simbahan kapag kinasal kayo sa mga napili nyong pakasalan. Pero hindi yun ang nangyari... naglaho lahat ng pangarap namin dahil sa hindi namin inasahan na mangyayari" ribecca tears fall "nangarap kami liva. Kaya sobrang sakit ng ginawa nyo saamin" she said
"Im sory ma" livia tears fall
"Sinasabi ko sayo to dahil may gusto ako iparealize sayo anak" ribecca said and livia look at her .
"Anak... nauna kaming nasaktan bago kayo dahil sa mga naging desisyon nyo.. pinilit nyo ang inyo at walang nagawa ang ama nyo sa bagay na yon.
Naging matigas kayo at lumayo..
Ipinag laban nyo ang mga sarili nyo at pag mamahalan nyo at wala kaming nagawa sa bagay na yo." ribecca said "kaya ngayon may tanong ako anak" she said
Tumingin ng deretso si livia sa ina ..
"Anak? Nasaktan din ako diba? Umiyak . Nahirapan.. pero anak... hindi ba... ginawa ko ang tama?" Ribecca said "kahit masakit.. ginawa ko ang tama anak... kasi.. mas pinili ko kayo... mas pinili ko ang makakilos kayo na malaya at walang kinikimkim na bigat sa dibdib. . Na pinili ko kayo dahil ayokong mabuhay kayo na akala nyo ay nasa isang malaking kasalanan kayo" ribecca tears falling "anak. Pinili kong lumaya kayo. . Mas inuna ko kayo... k'kaya kahit sobrang sakit.. ginawa ko ang tama kasi gusto ko anak. Maging masaya kayo ni sanny kahit na ang totoo sobra sobra akong nadudurog nung mga panahon na yon..." becca sob "kaso naisip ko. Ang anfair naman kasi deserve nyong maging masaya at deserve nyo ang katotohanan. Na ayokong mag patuloy kayo ng hindi nyo nalalaman ang totoo"
