(FAST FORWARD)
....
Halos 9am na ng Dumating ang tatlo sa bahay nila jennie..
Halos nakaalis na din papasok ng school si lim at letisha.
"Jennie?" Jisoo called
"Kitchen!" Jennie yelled
Dumiretso ang tatlo sa kitchen .
Pag pasok nila.
Napatigil sila sa pinto at nanlaki ang mga mata .
"Lisa!" They all shock.
Lisa galp "m'magandang umaga" she bowed
"Guys. Lisa's back" jennie said smiling .
"B'buhay nga. H'hindi biro.. totoo nga" jisoo said
"Lisa. Sila ang sinasabi ko sayo.. si nancy.. si chae at.. ang kapatid ko . Si unnie jisoo" jennie introduce
"Hello" lisa smile
"Sandali. Bakit kailangan mo kami ipakilala isa isa?" Nancy ask
"E kasi nga. Wala syang maalala kahit isa" jennie said
Napanganga ang tatlo .
"Talaga?" Chae ask
Jennie nod "and that is the reason kung bakit hindi sya nakabalik .. yun is dahil wala syang maalala. Kaya nakuhang chance nila mom and dad yun para itago sya"
3 girls sigh "ibang klase sila" jisoo said
"Kamusta ka naman lisa?" Jisoo ask
"Okay naman ako. At ah.. i feel so comfortable kahit hindi ko maalala si jennie at ang mga anak ko.. pakiramdam ko talaga ay dito ako kaya walang ilang" lisa said
"Dito ka naman talaga" chae said at umupo "grabe . Ilang dram na luha na ang nailabas ni jennie araw araw. Tapos after 11years . Malalaman namin na buhay ka pala talaga.. na tinago ka lang" chae iritating said
Nancy shaking her head at napasandal sa pader "grabe.. sobra sobrang pasakit ang ginawa ng mga magulang nyo.. pasensya sa word ko pero napaka walang hiya at napaka walang puso nila.. sobra ah..umpisa palang ng love story nyo kontra bida na sila at sobra na pag papasakit na ginawa nila sainyo tapos dinagdagan pa ng mas malala.." nancy said
"Tama. Sumobra ang pagiging kontra bida nila at makasarili. Sumobra sa kasamaan" jisoo sigh
Chae sigh "how can they sleep when they lie" she said
Jennie sigh at nagkatitigan sila ni lisa.
"Alam nyo pinaka masaklap? Sila pa ang dahilan ng aksindente at pagkakawala ng alala ni lisa. Grabe.. hindi na nila ginamit ang isip nila.. pi ahirapan nila kayo.. sobrang pananakit ginawa nila jennie lisa.. hindi kayo dapat manahimik lang" jisoo iritating said
Jennie look at jioo "Unnie. Ang mahalaga-"
"Tama ka" lisa cut jennie's word "tama ka na hindi dapat manahimik lang.. kailangan nilang marinig ang saloobin natin. Kailangan nilang makatikim ng masasakit na salita.. kahit salita lang dahil hindi tama ang ginawa nila.. nilayo nila ako sa pamilya ko. Sa asawa at sa mga anak ko. Kaya masasabi ko na tama kayo. Napakasama bilang magulang. Wala silang puso" lisa angry said
Jennie hold lisa's hand
"Babalik ako sa paris. Kailangan ko silang makausap" lisa said
"Lisa. Wag na" jennie said
"Hayaan mo ako jennie. At pangako. Babalik ako. Kailangan ko lang tapusin ang mga sinimulan nila.. kung masama silang magulang. Kaya kong maging masama na anak" lisa said
Wala ng nagawa si jennie kung hindi pumayag.
....
(PARIS)
...
"Ano livia? Isa man ngayon sa mga anak natin. Wala tayong kasama. Nawala lahat saatin dahil dyan sa kasamaan mo!" Sanny glared
"Natin sanny. Natin!" Livia yelled
"No livia! Its all your fault. Its all your plan na ang tanga ko dahil pumayag ako. Dahil pumapayag lang ako at sumusunod sayo kahit alam ko na mali lahat.. alam mo yun ang tanga ko na maging sunod sunuran sa mga mali mong gawa!" Sanny shouted "pero livia. Ayokong sabihin na ang tanga ko kasi mahal na mahal kita kaya ko nagagawang sumunod sa alam kong mali .. pero minsan . Naiisip ko na baka dahil sa pag mamahal ko sayo.. k'kaya ako madamay sa kasamaan . Na baka dahil sa pag mamahal ko sayo kaya isa man sa mga anak natin. Hindi natin kasama ngayon. Na ni hindi natin nayakap ang mga apo natin" sanny tears fall "ako ang lalake. Ako dapat ang nag handle sa problema na to pero bakit.
Bakit hinayaan kita na yon ang pinag sisisihan ko ngayon livia" napaupo si sanny at napahawak sa ulo. "Pakiramdam ko. Napaka wala kong kwenta dahil hinayaan ko lang na magkagulo ang pamilya natin livia. Na dati ay napakasaya.. pero nawala yun. Nasaan na yon livia... w'wala na dahil sa baluktot mong pag iisip at desisyon . At dahil din naging mahina ako at pinairal ko ang pag mamahal ko sayo. Kesa pairalin ang pagiging ama ng tahanan" sanny sob "livia. Hindi mo ba naiisip
Nasaan na ang pamilya na iningatan at inalagaan natin" sanny look at livia with teary eye "we destroy it" he said sobbing
"Si lisa at si jennie ang sumira non sanny" livia said
Sanny shaking his head ".kung sila ang sumira ng pamilya na binuo natin.
o pwes. Tayo din ang unang sumira sa pamilya na binuo ni mom and dad nuon livia . Tayo din. Tayo naumang sumira. Tayo ang unang timanggap. Pero bakit nagka ganito" he take a deep breath .
Livia tears fall
"Livia. Buksan mo yang puso mo" sanny said "pakiusap. Buksan mo ang puso at isip mo.. hindi pa huli ang lahat... at isa pa.. malapit na tayong mawala livia.. kahit ngayon lang.
. Gumawa naman tayo ng tama para sa mga mahal nating anak" he said tapos ay tumayo at nag walk out.
....
"Hindi padin nakatawag si jennie ah. Okay na kaya" bambam said habang nakatitig sa phone nya.
"Ewan... tawagan mo na kaya" jimin ask
"Di na. Tatawag naman yun e kapag okay na" bambam said
"Pano kung okay na nga? Babalik ba tayo ulit do?" Jimin ask
"Hintayin ko ying schedule .. kapag nagkaruon. Pipilitin ko mag leave ng mahabang araw para naman sulit ang bonding" bambam said
"Same" jimin giggle at umupo . Tapos ay napahinga ng malalim "imagine bam. Ang dami palang nangyari at wala tayong kaalam alam sa lahat ng yon" he sadly said "wala tayong nagawang tulong para sakanila" he sigh
"Wala nga jimin. Pero big help ang nagawa natin ngayon. Imaginin mo din. Wala tayong alam sa lahat ng nangyari. Pero tayo ang naging daan para malaman ang totoo" bambam said
"Sa bagay..." jimin said "pero ibang klase sina tito sanny at tita livia. Paano nila nagawa ang bagay na yon. Sobrang kasamaan yun" he said
"May mga ganong klaseng tao talaga jimin. Na mas uunahin ang sarili kesa sa kapakanan at kaligayahan ng iba" bambam said.
....
On the other hand .
Nasa sala ang lima at nagkwentuhan sila about sa mga namiss ni lisa sa loob ng 11years at hindi na inisip pa ng apat na pumasok sa kumpanya.
....
