(NEXT MORNING)
...
ginising ni sanny si livia dahil wala padin si lisa.
"E nasan? Akala ko ba hinanap mo?" Livia ask
"Yes. Pero hindi ko nakita. 3am na ko umuwi pero wala e. Kaya umuwi ako kasi baka nandito na pero wala pa.. and untill now. Wala padin. Hindi padin umuuwi ang anak natin livia" sanny said
"E nasaan?" Livia stood up
"Hindi ko alam livia.. who knows!" Sanny iritating said
"Baka nag hotel lang.. wag mo isipin yun. Uuwi din yun mamaya" livia said
Sanny shake his head
Maya maya
Bigla nalang sila nakarinig ng tawag mula sa sala.
Nanalake ang mga mata nila.
"Jennie" livia said and run fast headed to the living room.
"Jennie anak!" Livia tears fall at agad nilapitan ang anak at niyakap ng mahigpit.
"Jennie" sanny breathing so heavy .
Livia pull away "anak. Nag balik ka... dito ka na ba ulit titira?" She ask
Jennie shake her head "umalis lang ako kina mama pero kina chaeyoung ako mag iistay.. im just here to talk"
Nagtitigan ang mag asawa .
"Kumain muna tayo. Mag hahanda ako ng bfast" livia said
Jennie shake her "coffee nalang ma" she said
Livia nod at agad nag punta sa kusina para mag timpla ng kape.
....
After magtimpla ay nag aya si sanny sa balcony para duon sila mag usap .
Nakaupo silang lahat. Magkatabi si sanny at livia habang nasa harap nila si jennie.
Tinititigan ni jennie ang kape nya ng mag salita sya .
"Bakit kayo nag sinungaling?" She ask
Livia breath heavily "hindi kami nag sinungaling anak... hindi lang namin sinabi yun dahil hindi naman na yun mahalaga.. sa puso namin anak ka namin. At hindi ka ampon para saamin. At ayaw namin ipaalam ang totoo sayo dahil ayaw namin na mag tanong kapa tungkol sa totoo mong magulang... gusto lang namin na maging normal ang lahat anak at ayaw namin na iitsapwera mo ang sarili mo once na malaman mo ang totoo. Ayokong habang nabubuhay at lumalaki ka ay nasa utak mo ay ampon ka lang. Natakot kami na lumayo ka o lumayo ang loob mo.. at natakot ako na baka hanapin mo ang totoo mong pamilya at iwanan mo kami anak. Kaya hindi ko ninais sabihin pa.. pero... yun na ang nangyari" livia tears fall
Tinitigan ni jennie ang ina at tumango.
"I understand the reason... pero dapat alam nyo na deserve ko malaman ang totoo" she said "parang pinalake nyo ako sa kasinungalingan" she sigh
Napayuko ang dalawa.
"But its okay.. atlis . Alam ko na... and don't wory kasi hindi ako galit.... thankfull panga ako kasi yung pag mamahal nyo sakin hanggang langit kahit na hindi nyo naman pala ako tunay na anak...
Hindi kayo nag kulang .. yun ang masasabi ko.
Wala akong nabakas na kulang . I never feel being complete.. all i can feel since i was child is full of love .. im complete kaya wala akong karapatang sumama ang loob o magalit at hindi ako magagalit dahil kahit na kailan . Hindi nyo pinaramdam sakin ang pagiging ampon ko..
Wala akong masasabi na kaya pala ganito. Ganyan kasi ampon ako.. wala ma. Dad.. dahil wala kayong ginawa kung hindi ang mahalin ako" jennie tears fall
Napaluha ang mag asawa ..
"I know ma.... mahal nyo ko. At mahal na mahal ko din kayo.. pero sana maintindihan nyo na mahal ko si lisa. Na nag mamahalan kami.. ..." her voice crack "ang kinasasakit ng loob ko ay... alam nyong wala naman palang masama saamin ni lisa pero pinag layo nyo kami" jennie wipe her tears "bakit ma? Dad?"
