Ng matapos mag empake ang dalawa . Lumabas sila hila ang tatlong maleta at apat na hand bag .
Nakatingin lang si livia at sanny .
"Dinala ko na lahat kasi wala na ko balak bumalik dito" lisa said "uuwi na ko sa asawa ko.. asawa ko na nilayo nyo saakin ng 11years" lisa angry said
"Anak. Patawarin nyo kami. May dahilan kung bakit nagawa namin yun" livia teary said
Magsasalita sana si jennie ng unahan sya ni lisa.
"Dahilan na ano mom? Na hindi nyo matanggap ang saamin ni jennie dahil para sainyo magkapatid kami?" Lisa glared "oh well. Wala ako natatandaan . Sinabi saakin ni bambam at jimin lahat lahat...
Lahat lahat yun mom. Dad!! At alam nyo ba kung anong naramdaman ko ng sabihin nila na may asawa ako at anak?" She ask and her tears almost fall .
"Mom dad. Parang pinag sakluban ako ng langit at lupa lalo pa nalaman ko na 11years nilang inakala na patay na ako!" She shouted and her tears fall .
Ibinagsak nya ang isang bag na hawak nya at binitawan ang maleta .
"Paano nyo nagawa yun saakin huh!! Saamin!" Lisa angry ask
"Dahil mahal namin kayo." Livia crying
"Hinid mom! Sarili nyo lang ang mahal nyo. Hindi ako. Hindi kami!!.. kasi kung mahal nyo kami. Hindi nyo magagawa na ilayo kami sa isa't isa lalo pa at alam nyo na may mga anak kami.. kung mahal nyo ako Hindi nyo ako ilalayo sa pamilya ko. Sa asawa ko. Sa mga anak ko. At kung mahal nyo ko. Hindi nyo gagamitin yung kundisyon ko para ilayo ako sakanila!! Napaka sama nyo. Sobra ang kasamaan nyo!" Lisa shouted while her tears falling .
Jennie hug lisa tight "stop it please... im tired.. lets go" she said
Lisa nodded "aalis na kami.. pero mom. Dad. Hindi pa ko tapos sainyo" gigil na sabi ni lisa at don ay isa isa na nilang nilabas ang mga gamit .
Tapos ay pumara ng sasakyan sila at don tuluyan silang umalis..
Livia burst into cry .
Sanny glared at livia "wag kang umiyak . Wala kang karapatang umiyak dahil kagagawan mo tong lahat.. tignan mo. Mas lalo mong pinalala ang sitwasyon livia.." he shake his head "hindi ko alam kung bakit ako naging sunod sunuran sayo" he said and walk headed to the room.
....
(FAST FORWARD)
ng makasakay sa eroplano ang dalawa .
Lisa stared at jennie dahil wala itong hinto sa pag iyak .
Kinabig nya ito at niyakap . "Asawa ko" she smile "wag ka ng umiyak . Kasama mo na ako"
Jennie nod while sobbing "but you keep calling me asawa ko" she sob and pull away .
"Diko kasi alam ang tawagan natin e. Ano ba? Hon? Love? Babe?" Lisa ask
Jennie giggle and wipe her tears "wala lisa. Only jennie and lisa.. but asawa ko is better.. just keep calling me like that okay . Coz i fucking miss you" jennie said and her tears fall again.
Tinitigan nya ang mukha ni lisa at hinimas ang pisngi nito. Kasunod ang ilong . Mata . Labi . Kahit ang buhok "lisa. Buhay ka talaga... buhay ka" jennie said and burst into tears
Lisa sigh and hinalikan ito sa noo "buhay ako. And... and im sory kasi hindi ako nakabalik sainyo ng mga anak ko. Sorry kasi wala akong maalala" she said
"Its okay lisa. Its not your fault.. hindi lang ako makapaniwala kasi lisa. 11years akong nag babalik balik sa puntod mo at dinadalaw ka pero.. hindi pala ang asawa ko ang nakalibing don" jennie said
"Paano pala nangyari na inisip nyo na patay na ko? Paanong may inilibing kayo? Paano asawa ko?" Lisa ask
Jennie take a deep breath "pag dating don . Saka ko ikukwento saiyo lahat lahat" she said
Lisa nod "ah .. asawa ko?"
"Hmm" jennie hummed
"K'kasi k'kanina pa ko iniinvite ng lips mo.. umm. P'pwede ba kita halikan?" Lisa nervously ask "p'pasensya na" she said
Jennie giggle "no need to ask. Im your wife" she said
Lisa take a deep breath and about to kiss jennie like this is her 1st time ng bigla syang hilahin ni jennie at halikan ng napaka diin .
Lisa heart beating 3x fast .
.
Then they pull away and lisa stared at jennie's eyes . "I'i--"
"You what,?" Jennie ask
"I feel love asawa ko. I feel so inlove with you.. i don't know but i feel that i love you" lisa said
"Bcos you realy love me lisa. You fight for me . At gaya mo. Mahal na mahal din kita at lumaban din ako para sayo." Jennie said
Lisa smile "pipilitin kong alalahanin ka. Pangako. Kung kinakailangan magpagamot ako para lang bumalik lahat. Gagawin ko" she said
"Its okay lisa kung hindi bumalik atlis kasama na kita. Magkasama na tayo ulit at magiging masaya tayo kasama ng mga anak natin" jennie said
....
.(A: tapos babagsak ang eroplano . Tapos mamatay silang dalawa . Then sa langit nila itutuloy ang pag mamahalan nila.. at don nag wawakas ang istorya ng walang hanggang pag ibig.....
Charot) lets go back to the story.)
....
Pag lipas ng halos limang oras mahigit..
Nakauwi ang dalawa or should i say
Nakauwi si lisa sa totoo nyang tahanan.
Jennie push the door at inaya sa loob si lisa.
"Mommy?" Lim and letisha stood up in shock .
"Mga anak" jennie teary called them . "Look.. your mama" jennie voice crack.
Tumulo ang luha ng dalawa at agad lumapit kay lisa.
(LISA POV)
....
dahan dahang lumapit saakin ang dalawang bata.
Kita ko ang patak ng luha nila at don nakaramdam ako ng kirot sa puso .
"Mama?" They both said
At don kumabog ng malakas ang dibdib ko at hindi ko na napigil ang pag tulo ng luha ko.
"Their my child" my voice crack.
"Yes lisa. Our child" jennie said
Nilapitan ko ang dalawa at agad ko silang niyakap at napaiyak nalang ako.
"Mama!" They both sobbing .
"Mga anak ko kayo" i said sobbing
"Yes mama" they said and they cry hard
Labis ang tuwa ko.
Napakasarap sa feeling na yakapin sila kahit hindi ko sila maalala.
Talagang mapapatunayan ko sa sarili ko na mga anak ko nga sila dahil sa kakaibang kabog ng dibdib ko.
Pakiramdam ko ay nasa totoong tahanan ko na ako..
I pull away at tinawag ko ang asawa ko at niyakap ko sya .
At don yumakap sakin ang mga anak namin.
I burst more into cry .
Kakaiba ang feeling .
Sobrang sarap .
Hindi ko man sila natatandaan pero sa pakiramdam ko ay napakasarap ang yakapin sila na parang halos ayoko ng bumitaw.
"I'i feel home.. i feel the love" i said sobbing
"Bcos your home lisa. Your home with your loves" jennie said sobbing at don.
Nag yakap lang kami at ninamnam ang mga oras na yon.
....
