Rogue X-men (tamamlandı)

¤20¤

Kitty sinirlerine hakim olamıyordu. Kurt onu sürekli sakinleştirmeye çalışsada bir halta yaradığı yoktu.

Bu bizim diğer sınava girmeden önce gireceğimiz son sınavdı. Diğer sınavdan geçmemize rağmen piskolojik olarak da bir sınava girmemiz gerekliydi.

Ben bile derin nefesler alıyordum beyaz ve grili duvarlar  hapishaneye tıkılmışım hissi veriyordu.

Içeriye görmeyi pek beklemediğim bir yüz girdi. Jean gülümseyerek bize el salladı.

Yanımıza yaklaşıp güven verici bir şekilde gülümseyerek bize baktı. Kitty bile biraz sakinleşmiş duruyordu.

Jean "Hepiniz teste hazırsınız değil mi?" hafifçe kafa salladık pek istekli olduğumuz söylenemezdi.

O ise bunu görse bile görmezden gelip Kurta eliyle işaret edip "Ilk senle başlayalım Kurt"

Kurt onu isteksizce takip edip gri kapılı bir odadan içeri girdi.

Kitty gene sinirlerine hakim olamamaya başlamıştı. Ona oturmasını söyleyip yanda duran masanın yanındaki sandalyeyi çekip onu oturttum.  Bu sırada masanın üzerindeki bir kağıt dikkatimi çekti.

Bu odamda bulduğum kağıdın neredeyse aynısıydı elime alıp incelemeye çalışırken kapının açılmasıyla elimdeki kağıdı masaya tekrar bıraktım.

Kurt, Jeanin önünde yürüyerek dışarı çıktı rahat davranmaya çalışsada hafif sarsılmış olduğu her halinden belliydi. Sarı gözleri normalde içi her zaman gülerek bana baksada şu anda sadece benden kaçırıyordu.

Jean eliyle bu sefer beni işaret etti. Arkasından yürüyerek gri kapının içinden geçtim.

Jean masaj salonlarında görebileceğim cinsten yatmam için bir yatak gösterdi.

Vücudumu koyduğumda hissettiğim soğukluk masaj salonlarında yakalanıcak türden değildi.

Jean ellerine eldiven geçirdikden sonra ellerini şakaklarıma koydu.

Eldivenin normalde yapmaması gereken bir şekilde göz kapaklarımı ağırlaştırdığını fark ettim.

Jean tersten gülümseyerek bana baktı.

Gözlerimi açtığımda başımda Jean yoktu. Nerde olduğumu anlamaya çalışarak etrafıma baktım.

Evimdeydim.

Herşey eskisi gibiydi. Koltuk, televizyon, kitaplarım.

Icerinden sesler gelince sesin geldiği tarafa doğru yürüdüm. Sesi çıkaran kişi annemdi.

Kurabiye kalıplarını hazırlarken bana gülümsedi.

"Hayatım rica etsem şurdan bana bir kaşık uzatabilir misin?"

Şaşırarak ona baktım o şaşkınlığıma aldanmayarak "hadi ne duruyorsun Anna şurdan bir kaşık uzat"

Ona çekmeceden bir kaşık uzattım. Kaşığı alarak kurabiye kalıplarına hamuru döktü.
"Bu...bu gercek değil"

"Hayır hayatim hepsi gerçek"  annem bana elini uzattı

"Hadi annene sarıl"  geriye doğru çekildim

"Sen gerçek değilsin"

"O zaman neden bana sarılmıyorsun?"

Anneme benzeyen kadın dokunmak için bana doğru daha da yaklaşıyordu.
Kadından uzaklaştıkça daha da hızlandı en sonunda ellerini yüzüme tuttu.

Uzaklaşmaya çalışsamda tutuşu çok sıkıydı bir türlü kurtulamıyordum.

Anneme benzeyen kadının yüzü soluklasmaya başlamıştı.

Vücudum karıncalanmaya başlamıştı.  En sonunda kadını ittirdim. Kadın kafasını yere düşerken açık olan fırın kapağına vurmuştu.

Yerde kanlar birkirken korkuyla kadına yaklaştım.

Gözleri açıkdı.

"Bunu bana neden yaptın kızım? "

Ona daha fazla dokunmaya çalışmadan sarılmayı denedim.

Gözlerim dolmuştu annem gözlerimin önünde kan kaybından ve ondan çektiğim güçle ölüyordu.

Çığlık atarak ağlarken gözlerimi yatağımda açtım.

Kitty yanıma koşarak geldi.

"Iyi misin Anna?"

Şaşırmış bir şekilde ona baktım bu gördüğüm şeyin gerçek olup olmadığını kestirmeye çalışıyordum.

Kitty bana ürkekçe sarıldı "Geçti Anna ben yanındayım"

Konuşurken kekeleyerek "Bu... bu neydi?"

"Psikolojik sınavdan geçtik ama sen bir türlü etkisinden çıkamadın Jean bile bunun başına gelen en zor sınav deneyimi olduğunu söyledi"

"Peki o halde nasıl geçtik?"

Omuz silkti "bu onların bilebileceği bir şey biz bilemeyiz"

Aramızda geçen sesizliklikden sonra sordum "senin sınavında ne oldu?"

Kafasını sanki o anları silebilirmiş gibi salladı "sürekli duvarların içinden geçiyordum ve bir türlü gücümü durduramıyordum. Çok korkunçtu ama sonunda nasıl olduysa  kendimi durdurmayı başardım."

Ona gülümsedim en azından içimizden biri güçlerini tam anlamıyla kontrol edebiliyordu.

Bana son bir kere temkinlice sarıldıkdan sonra kendi odasına gitti.

Başımı yastığa koyduktan sonra elimden geldiğince sınavı düşünmemeye çalıştım.

Şimdi geriye son bir sınav kalmıştı.
Ve bunun en zor sınav olduğu gerçeği her gözümü kapattığımda yüzüme tokat gibi çarpıyordu.