Kadına bakarken söylediği cümlenin etkisinden çıkamıyorum insanların hislerini yetneklerini çalmak hatta ileri boyutta giderse onları komaya yada öldürcek düzeye götürmek eşsiz bir güç müydü?
Kadın bana gülümsemeye devam ederken bu durum karşısında sinirlenmeye başladım. Yorulmuşdum. Evim dediğim yerden insanlara zarar vermemek için kaçarken çoğu gün sokaklarda yatmış bazen açlıktan bayılacak duruma gelip bir köşeye çekilmiştim. Şimdi burda nerde olduğumu bilmediğim bir yerde bana hayat sanki çok güzelmiş gibi gülümseyen kadına bakıyordum.
Kadın yüzümdeki ifadeden veya gülümsemekden yorulmuş olucak ki konuşmaya başladı
"Aklında bir sürü soru başına gelen bunca şeyin kafanı karıştırdığının farkındayım ama-" lafını keserek
"ama ne?! Ben bunu istemiyorum tamam mı? Bana şimdi bunun iyi bişey olduğuna dair açıklama yapma hatta şu beni bağladığınız şeyden çözün ve gidiyim"
Kadın bu sefer gülümsemek yerine bana soru sorarcasına baktı
"Gücün yüzünden mi yoruldun?"
Yorgun bir sesle cevap verdim
"Evet herşeyden herkesten yoruldum"
Bunu söyledikden sonra kadının ten rengi pürüzsüz beyazlıkdan kendini mavi deriye bıraktı gözleri sararırken mavi teninin içinde daha da beyaz görünen dişleriyle bana gülümsedi
"Çok çabuk pes etmiş gibisin özellikle gücüne bu kadar yeni kavuşmuşken"
Onunda benim gibi mutant olduğunu fark ederken değişen tenine baktım demek oda bir nevi benim gibiydi insanlara dokunuyordu yada gulumsuyordu ama o gerçek yüzü değildi. Benimse daha farklıydı insanlara dokunamıyordum gülümsemem bile gercek değildi.
Aslında benzerlikde burda ortaya çıkıyordu ikimizde mutant ve zor bir güçle karşı karşıyaydık.
Ben ona bakarken o devam etti
"kendinden neden nefret ediyorsun? Seni kendinden nefret ettirenler varken özellikle"
"Kendimden nefret etmiyorum ben daha çok-"
Lafımı keserek gözlerinde vahşi bir parıltıyla bana baktı
"Gücünden sana ait olan bir şeyden nefret ederek kendinden de nefret etmiş olmuyor musun" bunu soru şeklinde söylememişti daha çok bana ima yapıyordu.
"İnsanlar" bunu sanki ağzında kötü bir tat bırakmış gibi söylemişti "biz onlardan daha iyi olsakda bizi ezmekten ve dışlanmaktan vazgeçmiyorlar"
"İnsanlar neden korkar biliyor musun? Kendilerinden üstün gördüklerinden korkarlar çünkü onları yenemeyeceklerini o güzel düzgün hayatlarının bozulacağından korkar"
"Bunun benimle ilgisi yok" diye hafif ses tonuyla karşılık verdim
"Sandığından daha çok var küçük kız. Sen gücünün eşsizligi yüzünden insanlar tarafından korkulan birisin sırf bunlar yüzünden kendinden nefret ediyor ve kendini onlardan daha düşük hissediyorsun" bir an dediklerini hazmetmem için bekledi
Aramızda süren sesizlik esnasında dediklerini düşündüm beni kendimden nefret ettiren şey gücüm değildi insanların benden ucubeymisim gibi kacmaları yada onlara dokunduğumda hissettikleriydi.
Konuştuğumda sesim kararlıydı tıpkı eskiden olduğu gibi
"Haklısın ama bunlar genede benim güçlerimin insanlar üzerindeki etkisini değiştirmez"
Bana bir süre inceler gibi baktıkdan sonra vücudumu sabitleyen derileri çözmeye başladı. Ben ona bakarken hızlıca işini bitirip yüzüme baktı. Vücudumu gevsettip ayağa kalkarken konuşmaya başladı
"Güçlerini değiştirmezsin yada etkilerini yok edemezsin ama sana bunu nasıl kontrol etmen gerektiğini öğretebilirim"
Gözlerimin arkasında yatan şeyleri görmek isyercesine yüzünü yüzüme yaklaştırdı
"Kendinden nefret etmek yerine onunla gurur duyabilmek istmez misin?"
Sözcükler dudaklarımdan istemsizce dökülürken yeni hayatımın kapılarını açmıştım
"Evet isterim"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rogue X-men (tamamlandı)
Fiksi PenggemarX-men Rogue karakterine yazılmış fanfiction bir hikayedir. Filmdeki karakterden çok çizgi film ve çizgiroman da geçen olaylar üstünden yazılmıştır. ilk Türkçe Rogue için yazılmış hayran kurgudur.
