SARSINTI

22.bölüm

Ecemin anlatımıyla
-Geldi yine tipine ekmek bandığım
Kendimi tutmayıp kahkahamı serbest bıraktım Poyraz da bana katıldı Afrase ifadesiz gözlerle davetsiz misafirlere bakıyordu Rüzgar ise öfkesini saklamıyordu sonunda gülmeyi kesip ruhsuz bir gülümsemeyle karşımdakilere bakıyordum Yiğit dayanamayıp  sessizliği bozdu gözlerini bana dikerek
-Gidiyoruz dedi Poyraz anında ciddileşip ayağa kalktı hızla Yiğit'i tutup duvara dayadı boğazını sıkmaya başladı koşarak durdurmaya çalıştım neden böyle bir şey yaptım bilmiyordum ama bana doğru gelen buydu benim aksime kimse kılını kıpırdatmadı beş dakika boyunca boğuştular en sonunda pes edip masaya döndüm ve devreye Burak girdi sert yumruğunu Poyraza geçirdi ve o an olan oldu Rüzgar neredeyse uçarak olaya dahil oldu tabii Yiğit ve Burağın adamları da sayıca az olan Rüzgar ve Poyraz dayak yemeye başladı gözlerimi devirerek Afraya baktım
-Ne dersin biraz stres atalım mı
Burak ve Yiğitin adamları bize vuramazdı bunu biliyorduk Afra direk ayağa kalkıp daha önce görmediğim adamın üstüne atladı tüm hırsını alır gibi adama vurmaya başladı Burak Afranın bu hareketini görünce afalladı Rüzgar bundan faydalanarak yumruğunu Burağın suratına geçirdi aynı zamanda iki adam da Rüzgarın üstüne atıldı ortalık fena halde karışmıştı tam önüme çıkan adama atlamaya hazırlanırken Afranın çığlığını duymamla o tarafa döndüm Burak Afrayı kucaklamış mekandan çıkıyordu hırsla koştum tam Burağa atlıyacakken belimden tutulup kaldırıldım ve ayaklarım yerden kesildi Yiğitin pis sırıtışıyla karşılaştım o sırada bir el Yiğitin omzuna dokundu ve bir yumruk Yiğitin suratına isabet etti Yiğit sarılarak geriledi ve beni bırakmak zorunda kaldı dengemi kaybedip düşecekken belimi saran kollar buna engel oldu ve o an fark ettim Poyraz ve Rüzgarın adamları da gelmiş olaylar daha da karışmıştı beni tutan kişiye döndüm

Poyraz

Neden şaşırmamıştım?

Poyrazın kollarından kurtulup Burağa atıldım ve Burak da dengesini kaybedip yere düştü haliyle Afrada Burak Afranın üstüne düşecekken nerden çıktığını bilmediğim Rüzgar atıldı ve Afrayı kendine çekti Burak öfkeyle Rüzgara baktı
Ortalık mahşer yerine dönmüştü ve daha da karışacak gibiydi
-Polis gelmeden dağılalım dedim buna artık bir son vermeleri gerekiyordu hepsinin bakışları bana döndü
Haklıydım
Burak neredeyse tıslayarak konuştu
-Maç yapalım kazanan kızları alır
-Ne diye bağırdım
Afra şok olmuş gözlerle Burağa bakıyordu sinirle bağırdı
-Bizden nasıl mal gibi bahsedersin diyerek Burağın üstüne atladı ve yumruklamaya başladı Burak ise Afranın kollarından tutup kendine çekti
-Öyle bir şey kast etmedim güzelim bunu sende biliyorsun dedi samimi bir sesle
Hala onu seviyordu
Ama çok geçti..
Artık olmazdı
Olamazdı..
Bunu herkes biliyordu
Burak kabul etmek isteyordu sadece
Afra kendini geri çekmeye çalıştı ama Burak izin vermedi Rüzgar Afrayı belinden tutup hızla kendine çekti Burak bu hamleyi beklemediği için afalladı sonra öfkeyle Rüzgara baktı
-Sen ne halt ettiğini sanıyorsun o benim sevgilim diye tısladı
-Sevgilin dedi Rüzgar soran bir tavırla ama haraketleri alay doluydu gülerek Afraya baktı
-Doğru mu
Afra başını iki yana salladı
-Hayır
Burak hayal kırıklığına uğramıştı kaşlarını çatarak Afraya baktı
-Hani bizim hayallerimiz?
Yorgun bakışlarla devam etti
-Hani İsviçreye taşınıp sıcacık bir ev alıcaktık iki tane çocuğumuz olucaktı sen asla hizmetli almayıp bize hergün sen yemek yapıcaktın bazende ben
Ruhsuz bir şekilde güldü
-Bende senin için tüm bu karışlıklardan uzaklaşmak için üniversiteye gideyim diyordum hatta..
Rüzgar bağırarak araya girdi
-Ne anlatıyorsun lan sen it herif
Afraya baktım afallamıştı
Bu iyiye işaret değildi
Hemen koşup Afrayı sarstım
-İnanmıyorsun değil mi dedim cevabın hayır olmasını ümit ederek
Afra başını iki yana salladı
-Hayır. Sadece beni hayallerimle vuracak kadar küçülmesi son damla oldu o benim hayallerime artık giremez o bunu hak etmiyor çünkü
-Kim hak ediyor peki dedim merakla
Afra duraksadı
-O anlamda demedim ben
Israrla gözlerine baktım
İçini çekip gözlerime baktı
-Hiç kimse dedi kararlı bir şekilde
İşte bunu sevmiştim mekana girip çantaları aldık adamlar gitmişti ama gerginlik dışarda devam ediyordu bi anda karşıma çıkan Poyraza diktim bakışlarımı şüpheyle yüzüne baktım
-Sen sarhoş değil miydin
-Hayır ben sarhoş olmam
-Niye dedim ters bir tavırla
-Sarhoş olmak için bir sebebim yok sarhoş insanlar bir şeyleri geçici de olsa unutmak ister benim böyle bir şeye ihtiyacım yok dedi kendinen emin bir şekilde
-Hiç sarhoş oldun mu peki
Neden bunları soruyorum bilmiyorum ama merak etmiştim
-Oldum dedi bakışlarını kaçırdı
Dedem öldüğünde
-Onu çok seviyormuşsun
Kafasını salladı sadece
-Peki dedim nerden geldiğini bilmediğim merak ve cesaretle devam ettim
-Hiç bir kız için bile mi sarhoş olmadın mı
Hiç bir kızı sevmedin mi? Demekti bu...
Başını iki yana salladı
-Hayır. Aşk insanı sadece yorar bir kadına bağlanmak saçma
Bu fikri çok saçmaydı tamam bende pek aşka inanan biri değildim ama bu kadar da değildi yine de bir şey demedim
Hem bananeydi ki??