Housemate

2.0

"Uğur... Bırak beni."

"Bırakamam..."

"Uğur-"

"Kadını tanımıyorum bile, lütfen inan bana sevgilim." Erkan duyduğuyla sinirden gülmeye başlamıştı. Etrafını saran kollardan kurtulup Uğur'un pişmanlık akan gözlerine baktı.

"Tanımıyor musun gerçekten? O zaman ben size hatırlatayım Uğur bey. O kadın kimdi biliyor musun? Eve taşındığım gün... Nöbet için hastaneye gitmiştin. Ve bana eğer biri gelirse 'babası kalp krizi geçirdi de' demiştin. Sen gittikten yaklaşık yarım saat sonra geldi o kadın."

"Ne-"

"Ve bana dediğin gibi söyleyip gönderdim. Ama birkaç dakika sonra o sürtük geri döndü. Bana dokundu... Doyumsuz lanet bir herif olduğunu göz önünde bulundurursak, barda tanışıp eve attığın sürtükleri hatırlamaman normal tabii."

Uğur 'bana dokundu' kısmını duyduktan sonrasını hatırlamıyordu. Bacakları karıncalanmaya başlamış, yumruk yaptığı elinin tırnakları avcuna girmişti. Saf öfkenin damarlarında aktığını hissedebiliyordu.

Erkan Uğur'un yüzüne bakıp öylece bir şey demesini beklerken gelen damlama sesiyle kafasını aşağı çevirdi. Kesinlikle yağmur değildi bu... Uğur'un elinden kan damlamıştı. Ancak o zaman fark edebilmişti Erkan. Uğur'un boynundaki damarların şiştiğini, yumruk yaptığı elini sanki mümkünmüş gibi daha fazla sıkmaya çalıştığını, gözlerindeki öfkeyi...

Korku yavaş yavaş bedenine işlerken ne için kavga ettiklerini bile unutmuştu. "U-uğur elin kanıyor."

Konuşuyordu ama sanki sesi karşı tarafa ulaşmıyor gibiydi. Uğur ne ona bakıyor ne de onu duyuyordu. Sadece korkutucu bir şekilde sırıtıyor ve ellerini parçalıyordu.

Erkan hastanenin önünde oldukları için çok şanslıydı.

*****

Erkan, Uğur'u öyle görünce hemen bağırıp yardım istemişti. Birkaç doktor ve hemşire ne olduğuna bakmaya gelmiş, Uğur'un durumunu görünce hemen sakinleştirici vurmuşlardı. Şimdi ise beyaz hastane odasında Uğur uyuyor Erkan üstünden atamadığı korkuyla olanları düşünüyordu.

Kapı tıklanıp içeri yaşlı sayılabilecek bir doktor girdiğinde Erkan hemen ayağa kalkıp yanında bitti. "Uğur'un nesi var?"

Yaşlı adam üzgün gözleriyle önce Uğur'a bakmış sonrasında Erkan'ı oturması için koltuğa çekmişti. "Ben çok uzun bir zamandır Uğur'un psikoloğuyum. Maalesef küçükken yaşadığı bazı talihsiz olaylar yüzünden öfke kontrol bozukluğu var. Bu uzun zamandır ilk defa oluyor. İyileştiğinde tedaviyi bırakmıştık ama sanırım bir şey hastalığını tetiklemiş. Bu ilk defa mı oluyor?"

"H-hayır. İlk tanıştığımız zamanlarda da bir kere şahit olmuştum. Çok... Çok sinirliydi. Ve sanırım bir hafta sonra tekrar oldu. Ve sonra bir kez daha..."

"Anlıyorum. Peki onu kızdıracak veya eskiyi hatırlatacak bir şey oldu mu?"

"İlkinde ne olduğunu anlamadım. Bir sü- arkadaşı eve gelmişti. Her şey yolunda giderken birden kadını boğduğunu fark ettim. Sonrakine telefonda biriyle konuştu ve her yeri kırıp dökmeye başladı. Üçüncüsünde onu terk etmiştim ve az önce de kavga ediyorduk."

"Sevgilisiniz öyle değil mi?" Erkan onaylarcasına kafasını sallayıp Uğur'un sarılmış ellerine baktı. "İyi olacak mı?"