Housemate

1.1

"Bakın bu yaptığımız ikinci test ve sonuç yine aynı. Hamilesiniz."

"Hayır, hayır, hayır. Bu mümkün değil. Hayır. Aldırmak istiyorum."

"Özelinize burnumu sokmak istemiyorum fakat şu anda şok olmuş bir durumdasınız ve düzgün düşünebildiğinizi sanmıyorum. Lütfen şimdi evinize gidip bu konuyu detaylıca düşünün. Daha dört haftalık. Kürtaj olmak istiyorsanız onuncu haftaya kadar vaktiniz var."

"Hayır, gayet iyi düşünebiliyorum. Aldı-"

"Erkan yeter! Doktor haklı. Gel eve gidelim. Oturup düzgünce konuşalım. Sağ olun doktor bey, iyi günler." Büşra arkadaşını kolundan tutup önce doktorun odasından sonra da hastaneden çıkardı. Kendiside en az Erkan kadar şok olmuştu fakat onun aksine hâlâ düzgün düşünebiliyordu.

"Büşra bir dur, ne yaptığını sanıyorsun?"

"Asıl sen ne yaptığını sanıyorsun!?"

"Bilmem farkında mısın ama içimde bir bebek var. Erkeğim ben!"

"Evet farkındayım! Ama sen farkında değilsin!"

"Neyin?" Büşra inanamazmış gibi arkadaşına bakıp histerik bir gülüş bıraktı. "Daha doğmamış bir bebeği öldürmeye çalışıyorsun. Üstelik o senin kanından. Gerçekten ne yapmaya çalışıyorsun?"

"Büşra, bak beni anlamıyorsun. Ben erkeğim diyorum. Benimde bir gururum va-"

"Gururuna sıçtırma! Kafayı mı yedin?! Gururun küçük bir bebeğin hayatından önemli mi gerçekten!? Mantıklı düşün Erkan!"

"Büşra-"

"Ayrıca buna tek başına karar veremezsin. O sadece senin bebeğin değil. Her şeyden önce bunu ihtiyarla da konuşmalısın. Hem... Onun duygularını düşünsene. Babası gururu yüzünden onu öldürmek istiyor. Bilseydi çok üzülürdü." Erkan elini karnına koyup sıkıntılı bir nefes verdi. Büşra haklıydı. Bu yaptığı tamamen canilikti. Ama kendine de yediremiyordu bu durumu.

Erkeklerin hamile kalabildiğini bile bilmiyordu. Böyle bir şey nasıl mümkün olabiliyordu. Eliyle alnını ovuşturup arkadaşına baktı. "Şimdilik ona söylemeyelim. İlk önce kendim sindirmeliyim bu durumu." Büşra hafifçe gülümseyerek onayladı onu. Erkan'ı anlıyordu. Ama böyle bir mucize gerçekleşmişken ve de bir bebeğin canı söz konusuyken Erkan'ın davranışları canını sıkmıştı.

Beraber eve doğru yürümeye başladılar. Fakat Büşra bir süre sonra aniden olduğu yerde durmuştu. Erkan kaşlarını çatıp ona döndü. "Neden durdun?"

"HALA OLUYORUM LAN!"

"Bağırma gerizekalı."

"HALA OLUYORUM, HALA! CÜMLE ALEM DUYSUN!" Erkan arkadaşına gülüp kafasını iki yana salladı. Belki de bu küçük velete sahip olmak o kadar da kötü değildi.

*****

Saat gece yarısını geçmişti. Büşra çoktan uyumak için odasına gitmişti. Erkansa uyumayı denemiş fakat bu pek mümkün olmamıştı. Düşünmekten kafayı yiyecek gibiydi. Sürekli 'Bu nasıl oldu?' diyordu içinden. Aklı almıyordu.

Bir yandan da Uğur'a nasıl açıklayacağını düşünüyordu. Sevinir miydi, yoksa sinirlenip bebeği aldırmasını mı isterdi bilemiyordu. Daha kendisi bile inanamıyorken onu nasıl inandıracaktı? Peki aldırmasını isterse ne hissedecekti? Tamam başta o da istemişti ama... Büşra'nın dedikleri ve biraz daha sakinleşmiş olmanın getirdiği mantıklı düşüncelerle artık bunu istediğinden emin değildi.

Kafası allak bullak olmuştu.

Şimdi pencerenin önüne oturmuş gecenin sessizliğini seyrediyordu. Elini istemeden karnına götürüyor, karnındaki miniğin iç gıdıklayıcı varlığını hissetmeye çalışıyordu. "Hâlâ inanamıyorum. Nasıl oradasın?" eve geldiklerinde biraz araştırmıştı. Şu ana kadar tek bir erkek doğum yapmıştı fakat o da çift cinsiyetli olmasından kaynaklanan bir durumdu. Kendisinin de öyle olma durumunu düşünmüştü ama hayır. Eğer öyle bir şey olsaydı abisi dalga geçmeden duramazdı.