Housemate

1.5

"Görüşürüz. Yine gelin."

"Biz sıramızı savdık. Siz gelin bir dahakine."

"Geliriz abi, hadi dikkatli gidin." kapıyı kapattıklarında Erkan alnını ovuşturarak salona geri dönmüştü. Hepsi çok tatlı, sevecen ve cana yakın insanlardı ama kalabalık oldukları için ortamdaki ses Erkan'ın başını ağrıtmıştı.

Uğur mutfaktan ağrı kesici ve bir bardak su alıp Erkan'a verdi. "İç bunu. İyi gelir. Çok sesliler ama zamanla alışırsın." Erkan teşekkür edip Uğur'un uzattığı hapı yuttu. Başı gerçekten çatlıyordu.

"Bu arada sen söyledin mi ailene?"

"Henüz değil. Abime senden bahsetmiştim. Yani muhtemelen hepsi senin kim olduğunu biliyor ama hamile olduğumdan bahsetmedim."

"Ne zaman söylemeyi düşünüyorsun?" işte bu sorunun cevabını Erkan'da bilmiyordu. Ailesi homofobik insanlar değillerdi fakat bu konuda tepkileri ne olurdu kestiremiyordu. Ama belki de...

"Yıllık iznin var mı?"

"Dört ay kadar falan. Neden?"

"Hafta sonu ailemin yanına gidelim mi?" Uğur'un kaşları havalanmış kalbi küt küt atmaya başlamıştı. Daha önce böyle bir olayla karşılaşmamıştı. Onun ailesiyle tanışmak hep çok mutluluk verici hem de tüyler ürpertici geliyordu. "Merak etme seni yemezler."

"Yok o yüzden değilde... Beni severler mi? Sonuçta çok iyi bir geçmişim yok."

"Tabii ki de severler. Özellikle annem sana bayılır. Küçük kız kardeşimde öyle. Belki babam ve abim biraz üstüne giderler ama sorun yaşamazsın. Rahat ol yani. Hem bende senin ailenle tanıştım. Daha babanı göremedim ama. On yedi kişiyle tanıştım. Sen sadece dört kişiyle tanışacaksın. Lütfen..." Uğur derin bir nefes verip telefonunu eline aldı.

Bir kaç yere basıp kulağına götürdüğünde Erkan ne yaptığını sorguluyordu. "Çağla bu hafta sonu nöbetim var mı, kontrol eder misin?..... Peki herhangi bir randevu?..... Tamam, teşekkürler."

"Tamam, gidebiliriz."

"Çağla kim?"

"Asistanım."

"Peki."

"Kısk-"

"Hayır."

"Peki."

"Sen kimsin ki ben seni kıskanayım?"

"Hayatının anlamı, kocan, çocuğunun babası, ruh eşin, hayatının aşk-"

"Hayır, hayır. Sen nesin biliyor musun? Lanet bir adam."

"Bende seni seviyorum güzelim."

*****

Araba kaldırımın kenarında durduğunda hızla kendini dışarı attı Erkan. Temiz havayı derin derin içine çekerken Uğur'da arabadan inip Erkan'ın yanına gitti. "İyi misin?" Erkan kafasını aşağı yukarı salladı. Trafik olduğu için çokça dur kalk dur kalk yapmışlardı. Haliyle Erkan'ın midesi bulanmıştı. Birkaç yudum su içtikten sonra daha iyiydi.

Uğur karşısındaki eve baktı. Tabii bulundukları yerden sadece garaj kapılarını görebiliyordu. "Hadi gel." Erkan elini uzatıp Uğur'un tutmasını bekledi. Uğur küçük elle biraz bakıştıktan sonra tereddütle tuttu. Ailesinin ona bir şey demesinden korkuyordu hâlâ.

Erkan tuttuğu eli çekiştirip kapıya doğru yönlendirdi. Uğur şimdi evi daha net görebiliyordu. Tasarımı çok hoştu. "Eviniz çok güzelmiş. Babam görse bayılırdı."