Housemate

2.1

Erkan büyük binadan çıkıp arabaya yaslanmış onu bekleyen sevgilisini gördüğünde koşarak sarıldı. "Nasıl geçti?"

"Berbattı. Hiçbir şey yapamadım." Uğur, Erkan'ın saçlarını okşayıp kafasına minik bir öpücük kondurdu. "Üzülme güzelim, zaten çok zor bir sınav bu. Ayrıca şu son bir ayda bir sürü sıkıntı çektik. Çok normal kötü geçmesi. Olmazsa tekrar girersin."

"Hayır. Tekrar bu kadar strese girmek istemiyorum. Ayrıca bebeğimiz olacak ders çalışmaya vaktim olacağını sanmıyorum."

"Haklısın. Dua edelim de kazan. Ama kazanamasanda sorun değil. İlla uzman doktor olmak zorunda değilsin. Öncelikli amacımız insanları iyileştirmek ve ben senin çok iyi bir doktor olacağından adım gibi eminim."

"Teşekkür ederim. İyi ki varsın."

"Sende güzelim. Şimdi benim hastaneye dönmem lazım. Seni Büşra'ya bırakayım ister misin?" Erkan hafifçe kafasını salladığında Uğur onu kendinden ayırıp arabaya oturtmuştu. Kendide yerine geçtiğinde arabayı çalıştırmış Büşra'nın evine sürmeye başlamıştı.

Kafasını çevirip Erkan'a baktığında hâlâ üzüldüğünü görmek canını sıkmıştı. Bir şekilde kafasını dağıtmak istiyordu. "Hafta sonu işin var mı?"

"Yok, neden?"

"Seni babamla tanıştırmak istiyorum. Uzun zamandır soruyordu 'Damadımı ne zaman getireceksin?' diye. Gitmek ister misin?"

"Tabii ki. Bende babanla tanışmayı çok istiyorum. Ona teşekkür etmem gereken bazı konular var."

"Neymiş?"

"Tanışmamızda onun da payı var çünkü. Eğer seni evlat edinmeseydi belki de asla tanışamayacaktık. O yüzden ona minnettarım." Uğur arabayı sağa çekip hızla Erkan'a döndü.

"Seni hemen şurada becermemem için bir sebep söyle."

"Hamileyim." Uğur birkaç saniye boyunca Erkan'ın yüzüne baktı. "Ah... Doğru. Bir anlığına aklımdan çıktı. Ama eğer olmasaydın yeni deneyimler için güzel bir yerdeydik.

"Bebeğimiz doğduktan sonra bana hatırlat." Erkan sırıtarak konuştuğunda Uğur gözlerini kapatıp kafasını birkaç kez direksiyona vurmuştu. "Güzelim... Şu an beni zor duruma soktuğunun farkındasın değil mi?"

"Tabii ki."

"Neden yapıyorsun o zaman?"

"Kıvrandığını görmek hoşuma gitti."

"Erkan, istersen kaşınma güzelim. Doğumdan sonra acısını bir bir çıkartırım bak."

"Çıkartma diyen yok zaten." Uğur sabır dileyip arabayı tekrar çalıştırdı. Biraz daha kalırlarsa kendini tutamayıp Erkan'ın üstüne atlayacaktı. Neyse en azından güldüğünü görmüştü ya, içine su serpilmişti.

Erkan camdan dışarı bakarken aklına birden Uğur'un instagramda tek bir kişiyi takip ettiği ama sinirden bakmayı unuttuğu zaman geldi. Neden alakasız yerlerde alakasız şeyler aklına geliyordu asla anlayamıyordu.

Cebinden telefonunu çıkarttıktan sonra instagrama girip Uğur'un sayfasına tıkladı. Takip ettiği kişiler birden ikiye çıkmıştı. Tabii ki birinin kendisi olduğunu biliyordu fakat diğerini ilk defa görecekti. Takip kısmına bastığında gördüğü isimle kaşlarını çattı. "Sevgilim?"

"Efendim."

"Şu takip ettiğin 'gencligiminbaharindayim' kim?" Uğur ilk önce anlam veremeyip kaşlarını çatmış hemen sonrasında gür bir kahkaha patlatmıştı. "Ne oldu ya?"