Serseri

33. BÖLÜM

Buraya bir söz bırak...

Miraç kandiliniz mübarek olsun canlarım ❤

'Kafam karışık
Numara yapmaya devam edip etmemem gerektiğini merak ediyorum
Kendimi iyi tanımıyorum, korkarım ki kendimi başkalarının beni tanımasını beklerken bulacağım... ( Blackpink: you never know )'

🌪
Gözlerim tuttuğu bileğime kayarken sessizliğimden faydalanıp konuşmaya devam etti.

"Sayamayacağım kadar hatam oldu, sana birsürü zarar verdim ama...affet lütfen Ecem" bir süre yüzüme baktıktan sonra derin bir nefes alıp elimi çektim

"Eğer kardeş olmasaydık...yinede özür diler miydin?" Cevap vermeden bakışlarını benden çektiğinde hafifçe güldüm

"Sırf kardeş olduğumuz için kendini borçlu hissediyorsun Semih. Benden af dilememe gerek yok. Bana zarar veren birisini affedecek değilim. Seni affetmem yaptıklarını görmezden geleceğim demek. Ve ben bunu istemiyorum. Kardeş olduğumuz konusunu kendime yedirdim tamam, bir ihtiyacın olduğu zaman yanında olurum. Ama sırf kardeş olduğumuz için. Yoksa bir ihtiyacın olmadığı sürece yanıma gelme. Boşa gelmiş olursun"

"Hiç mi şansım yok?"

"Hiç...geçmiş olsun. Tekrar gelirim" başını salladığında odadan çıkarak koridor boyunca yürümeye başladığımda, ilerde odaya girmeden önce karşılaştığım hemşireyi görmemle yanına gittim

"Pardon" hemşire bana dönüp gülümsediğinde hafifçe gülümsedim

"Buyurun?"

"1328. Odadaki hasta ne zaman taburcu olur bir bilginiz var mı?"

"Bugün burda kalması gerek. Bazen hastalarda hafıza kaybı hasta uyanır uyanmaz gerçekleşmiyor. Eğer bugünü atlatırsa yarın sabah 9.00 gibi taburcu olur"

"Peki teşekkür ederim. Iyi günler" arkamı dönerek hastaneden çıktığımda yan tarafta bekleyen simitçiye ilerleyerek simit aldım. Yavaşça yiyerek eve döndüğümde markalı gözlerin beni bulması uzun sürmedi. İçeriye göz gezdirdiğimde Borayı görmediğim için gittiğini düşünerek kendimi koltuğa attım.

"Ee?" Ceyda daha fazla dayanamayarak sessizliği buzduğunda omzunu silktim

"Semihin yanına gittim"

"Nasılmış?" Adanın merakla sorduğu soruyla boğazımı temizledim

"Ciddi bir kaza geçirmesine rağmen beyin travması olmamış. Hafıza kaybı tehlikesi var bu yüzden bugün orda kalıcak. Eğer hafıza kaybı gibi birşey olmazsa sabah 9.00 gibi taburcu olucak"

"Konuştunuz mu?"

"Evet"

"Ne dedi?" Omzumu silerek Canere baktım

"Affetmemi istedi...bende hayır dedim"

"O senin kardeşin ama"

"Kardeş olmamız yaptıklarını görmezden geleceğim anlamına gelmez. Neyse sen nasılsın Ada?"

"İyiyim boş boş oturuyorum evde bir değişiklik olsun dedim yanına geldim"

"İyi yaptın valla özledim seni" gülümsediğinde birkaç saat boyunca daha oturmuş, bolca sohbet ederek hasret gidermiştik. Daha sonra ise herkes dağılmış odalarına çekilmişti.

Yorgunlukla yattıktan sonra gözlerimi açtığımda gün çoktan ışımıştı. Aklıma Semihin bugün çıkabilmesi geldiğinde yataktan kalkarak hızla banyoya girerek yüzümü yıkadım. Odaya geri döndüğümde rahat olmak için siyah eşofmanla beyaz bir tişört giyerek aşağı indim. Saate baktığımda 11.00 olduğunu görmemle Canerin odasına çıkarak içeriye girdim. Yorganın yarısı aşağı sarkar vaziyette yatakta yatarken yastığı da kafasının üstüne koymuş uyuyordu. Gülerek yanına ilerleyip yatağa zıplayarak yastığı yüzünden çektim.