Serseri

Final

5 yıl sonra...

Derin bir nefes alarak üzerimi düzelttikten sonra sirketin kapısından içeriye girdim.

5 yıl...
Koskoca 5 yıl geçmişti.
Bu 5 yıl içinde ilk başta güzel geçse de daha sonra yediğim kazıkla yıkılmıştım.
Bana kazık atan insanı tanıyorsunuz hepiniz

Bora...

Hayatımın aşkı tanımına uyan kişi. Daha doğrusu uyduğunu düşündüğüm kişi. Asla sırtımdan vurmaz dediğim kişiyle Ceydayla aldatılmıştım.

Ve artık ne kadar salaksam fark edemediğim için onlar gelip söylemişti.
Ya da vazgeçtim bu salaklık değildi, aşkın gözü gerçekten de kördü. Kendimi o kadar kaptırdım ki Boraya, asla beni yüzüstü bırakmaz diye düşünmüştüm.

Bırakmıştı...

Haftalarca üzüldüm bunun için ama ayağa kalkmam, toparlanmam uzun sürmemişti. Şimdi ise kendime yeni bir düzen kurmuş,Canerin evinden ayrılıp kendi dairemi tutmuştum.

Ada'ya gelirsek ise...Melek adında çok tatlış bir kızı olmuştu. Onunla bu 5 yıl içinde daha da yakınlaşmış ayrılmaz olmuştuk. Sevgilisi olan Tolgayı pek sevmesem de yapacak birşey yoktu değil mi?

Ve bugün de özel bir şirketteki ilk günümdü. Neler olacağını merak ederek resepsiyona ilerledim. Bilgisayarla uğraşan adam başını kaldırarak bana baktığında gülümseyerek konuşmaya başladım

"İyi günler ben Arif bey ile görüşmeye gelmiştim"

"Tabi isminiz nedir?"

"Ecem...Ecem Polat" başını sallayarak yandaki telefondan birkaç tuşa basarak kulağına koydu ve beklemeye başladı

"Alo iyi günler Arif bey Ecem Polat diye bir hanımefendi geldi şimdi sizinle görüşmek istediğini söylüyor"

"Anladım...tamam gönderiyorum hemen" telefonu kapatarak bana döndü

"Asansörü hemen sağa dönünce görebilirsiniz. 28. Kat asansörden indiğinizde sizi bir kadın karşılayacak onunla beraber gidebilirsiniz"

"Peki teşekkürler" asansörün olduğu yere doğru ilerlerken heyecandan avuç içlerim terlemeye başlamıştı. Bir an için kendimi buraya uygun görmesem de aklıma Canerin buraya gelirken söylediklerini getirerek heyecanımı bastırmaya çalıştım

'Bu salaklar yaptıysa bende yaparım de hep'

Evet...gerçekten bunu söylemişti. Ve güzel kızlarla tanışırsan beni anlatmayı unutma diye eklemeyi de unutmamıştı tabiki. Bora ve Ceyda'nın yaptığı bir yandan onu da etkilemişti.

Her ne kadar duygularını bu kadar zamandır gizlemesi daha çok üzülmeme sebep olsa da Canerdi bu işte.

Çocukluğumuzdan beri seviyormuş Ceydayı.

Bende diyorum neden küçükken son bulduğum yiyecekleri alıp Ceydaya veriyor diye. Hatta bu yüzden Ceydayı bile dövmüştüm...

Asansörün kapısı açıldığında beni kapının önünde bekleyen kadına gülümseyerek karşılık verdim.

"Buyurun bu taraftan" yanımdaki kadını sessizce takip ederken en sonunda odanın önüne gelmemize birlikte teşekkür ederek kapıyı çaldım.

"Girin!" Sesi duymamla kapıyı açarak içeri girdim. Karşımda gördüğüm yüz ile saniyelik bir duraksama yaşasam da umursamadan kapıyı kapatarak ilerledim yavaş adımlarla.

Ada'nın tavsiye ettiği şirket de bu kadar olurdu...

"Buyurun oturun Ecem Hanım" gülümseyerek koltuğa oturduğumda gözlerini üstümde hissetsem de umursamadan rahatça arkama yaslandım.

"Ne içerdiniz?"

"Birşey istemiyorum teşekkürler"

"Peki...sizi Bora Karahan ile tanıştırayım. Şirketimize ortak olan kişi kendisi." Gözlerimi ona çevirerek hafifçe gülümsedim

"Memnun oldum"

"Bende" gözlerini hâlâ ayırmazken başımı patronuma çevirdim

"Ne zaman başlayabilirim?"

"Son bir evrak imzalamanız gerekiyor. Daha sonra size odanızı göstericekler"

"Peki" masanın üzerine koyduğu evrağı alarak imzalarken dekoltemin açıldığını fark ederek düzelttim. Son sayfayı da imzaladıktan sonra ayağa kalkarak eteğimi düzelttim. Arif bey de ayağa kalkarak elini uzattığında uzattığı eli hemen sıkarak gülümsedim

"Şirketimize hoşgeldin Ecem"

"Hoşbulduk Arif bey" elimi geri çektiğimde odadan çıkmak için hamle yapmıştım ki bana seslenmesiyle olduğum yerde durdum

"Ecem?"

"Buyurun?"

"İş çıkışı şirketimiz bir parti veriyor Bora beyle yaptığımız ortaklığa özel. Sizi davet etmek isterim" gülümseyerek saçlarımı geriye attım

"Tabiki...orada olucam"

"Güzel" Boranın çatık kaşları gözlerimle buluştuğunda tek kaşımı kaldırıp alayla süzdüm. Hiç umrumda olmadığını belirtmek amacı ile gülümseyerek başımı eğdim hafifçe

"Sizinle tanıştığıma da sevindim Bora bey"

"Bende sevindim Ecem Hanım" Ecem Hanım kelimesini bastırarak söylemesi ile gururum okşanırken yüzümdeki gülümsemeyi silerek odadan çıktım. Beni asansörde karşılayan kadının bana doğru geldini görmemle adımlarımı hızlandırdım.

"Odanız hemen şurası. Bu arada ben Fatma" gülümsediğinde aynı içtenlikle gülümsedim. Sevmiştim burayı...

"Ecem bende"

"Alışana kadar masana ilgileneceğin kişilerin numarasını bıraktım. Sürekli gitmek çok yorar ama tabiki yerlerini bilmen de işine yarar"

"Tamam teşekkür ederim"

"Rica ederim kolay gelsin" odaya girerek etrafı incelediğimde geniş ve sade renklerin bulunması ıçimi ferahlatmıştı. Koyu renkler yerine krem rengi hakimdi çoğunlukla.

Odamın kapısı açıldığında arkamı dönmüştüm ki içeriye giren kişinin Bora olduğunu görmemle çantamı masaya bırakıp topuğum üzerinde ona döndüm

"Buyurun birşey mi istemiştiniz?"

"Bilerek mi geldin buraya? Ne yapmaya çalışıyorsun?" Gülerek yanına ilerleyip dudağımı büzdüm

"Ah zavallım...sen kendini bulunmaz hint kumaşı olduğuna öyle bir kaptırmışsın ki herkesin sen olmadan yaşayamayacağına inanıyorsun...kıyamam"

Kaşları çatılırken gülerek arkamı döndüm

"Birşey yoksa odamdan çıkabilirsin. Malûm yapılacak işlerim var Bora bey" öfkeyle burnundan soluyarak dışarı çıktığında kendimi sandalyeye atarak tavanı izlemeye başladım

Önceden de söylediğim gibi. Artık herkese hak ettiği gibi tavır sergileyecektim. Sadece kendime odaklanıp hayatımdaki tüm olumsuzlukları çıkartacaktım. Şimdi ise yapmam gereken tek şey, işlerimi bir an önce hallederek akşamki partiye hazırlanmaktı...

🌪
SELAM BEBEKLERIMM

ÖNCEKI BÖLÜMDE SOYLIYECEKTIM SIRADAKI BÖLÜMDE FINAL YAPACAGIMI AMA SUPRIZ YAPMAK VARKEN...

NEDEN OLMASIN YANI DEMI BCMDHCKS

HERNEYSEMMM

SIZLERI ÇOK ÇOK ÇOOOKKK SEVIYORUM VE ÖPÜYORUM.
SONUNA KADAR BENIM YANIMDA OLDUĞUNUZ İCIN ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM HEPINIZE BIR SONRAMI HIKAYEDE TEKRAR BULUŞMAK ÜZERE KUCAK DOLUSU ÖPÜCÜKLEERRRRRR

❤❤❤❤❤❤❤❤