Serseri

17.BÖLÜM

Buraya bir söz bırak...

'Komik,kalbi kırık olan sensin kurtarılmaya ihtiyacı olan benim...'

🌪🌪
O günün ardından 3 gün geçmişti ve hâlâ kalbim onu her düşündüğümde hızla çarpıyordu.Ve bugün özel bir gündü.Canerin doğum günü...
Geçen hafta Canerin odasını toplarken yatağın altına sakladığı şey dikkatimi çekmişti ve bakmıştım.Playstation için para biriktirdiğini fark etmemle ona doğum günü için biriktirdiğim parayla hediyesini almıştım. Parayı nerden buldun derseniz de işi bırakmadan önce zor durum için ayırdığım bir para vardı.Onu da sevdiğim bir insanın yüzünü güldürmek için harcayabilirim sanırım...

Ve bir de iş mevzusu var tabi...
Her ne kadar Caner çalışsa da bazen zorlanıyoruz ev ihtiyaçları için ve bunun için bende çalışmaya başlamak istiyorum.Kapının kapanma sesini duyduktan sonra sofraya son olarak hazırladığım salatayı koydum.

"Umarım ekmek almışsındır Caner.Bu seferde unutup beni gönderirsen kafanı kırarım çünkü" gülerek arkamı döndüğümde beklediğimin aksine karşımda Borayı görmemle yüzümdeki gülümsemenin yerini şaşkınlık aldı

"Bora?"

"Ekmek almadım üzgünüm" gülerek söylediği şeyle gözlerimi devirerek bir elimi belime koydum

"Senin ne işin var burda?" Yaslandığı kapının pervazından ayrılarak yanıma geldi ve saçlarıma öpücük kondurarak ağzına peynir attı

"Canerin bugün çalışması lazımmış tek kalma diye ben geldim" göz kırptığında kaşlarımı çattım. İyide bugün Pazar?
Molaya son 5 dakika kala kendini dışarı atan Caner tatil gününde çalışıyor mu?

"İyide bugün Pazar?" Bora gözlerini devirerek hafifçe koluma vurdu

"Kızım bugün mesai yapicak işte fazladan,bir hoşgeldin desen mi artık?" Kıkırdayarak yanağına sulu bir öpücük bıraktım.Yüzünü buruşturup sandalyeye oturduğunda da bardaklara çayları doldurmaya başladım

"Hoşgeldin canım" demliği yerine bırakarak bende karşısına oturdum ve yavaşça kahvaltımı yapmaya başladım.

"Ee ne yaptın 3 gündür" Boranın sorusuyla ağzımdaki lokmayı yutarak çayımdan bir yudum aldım

"İş bakıyorum.Malûm çalışmaya başlamam gerek artık" kaşlarını çatarak bana doğru eğildi

"Neden? Caner çalışıyor zaten"

"Caner çalışıyor evet ama bazen zor oluyor evin ihtiyaçları için benimde çalışmam lazım.Hem Caner de tek tatil gününü de çalışarak geçirmez böylelikle.Bu duruma cidden canım sıkılmaya başladı" iç çekip elimi çeneme yasladığımda gülümseyerek yanağımdan makas aldı

"Pekâlâ o zaman.Bulabildin mi?"

"Hayır...bir iki tane bulsam bile buraya çok uzak ve eğer birkaç gün içinde yine bulamazsam artık yapicak birşey yok uzak olan biryere başvurucam" bir süre aramızda sessizlik olduktan sonra kapının çalmasıyla yerimden kalkıp kapıya baktım.Ceyda sırıtarak yanağımdan öpüp elindeki poşetlerle içeri geçti.Mutfağa geri döndüğümde Ceyda çoktan masaya oturmuş yemeklerden yiyordu.Bu hâline gülerek tekrar eski yerime oturdum ve yemek yemeye devam ettim

"İş buldun mu Ecem?"

"Hayır henüz değil" parmağını şıklatarak omzuma vurdu

"Kızım benim dediğim yere başvur işte" Bora kaşlarını çatarak bir bana bir Ceydaya baktı