... Kana bulanmış kız...

Mısır'@ yolculuk.

Benim ödümü koparmıştı birden hayalet gibi belirmişti hangi ara geldi hiç anlamıyorum. “Rosalia sen nerdesin iki gündür seni arıyoruz başına bir şey gelmesinden korktuk, kurtlara yem olabilirdin” dedi bana yaklaştı ve “ iyimisin? Yaran varmı ?” dedi sahiden mi tayzem beni çok merek etmişti ve ben onun bu konuşmasından sonra ailemin o ve abim olduğunu hatırladım ona sıkıca sarıldım. Teyzem önce şaşırdı sonra oda beni kolları arasına alıp  sardı “ hadi gel eve gidelim çok berbat görünüyorsun dinlenmen gerekecek” dedi. Eve gidince abim bizi kapıda karşıladı ve koşarak bana doğru geldi “ Rosaliam“ dedi ve bana sarıldı beni çok özlemiş ve korkmuştu sanırım bende onu özlemiştim. Sıkıca birbirimize sarıldık ve ağlamaya başladık. Teyzem bize “ hadi toparlanın sevinmeniz gerekiyor bak will, Rosalia iyi artık endişelenmeni gerektiren bir şey yok, hadi içeri geçin ,rosalia çok yorgun” dedi. Abimde koluma girdi küçük adımlarla içeri girdik beni odama çıkarmalarını istedim. Abim beni kırmadı odama çıktım güzel bir duş aldım ve yatağıma geçtim uyumaya ihtiyacım var. Derin bir uykuya daldım karanlık ve sesizlik çok güzeldi hiç bir şey seni rahatsız etmiyor taki bir bağırma sesi bütün büyüyü bozana kadar. Yine mi aynı rüya yinemi bu kabus “Rosalia kurtar beni !!!!” dedi. Etrafımda yangınlar vardı her yer cehennem ateşi gibi kavurucu sıcaklık,insanlar içinde yanıyordu bağırma sesleri her yerden geliyordu ama asıl dikkatti mi  çeken şey sarı saçları kırmızı gözleri bembeyaz teniyle 11 yaşlarında ki kızdı onu ateşten bir kafese koymuşlar ve dakika başı   ellerinde ki mızraklarla onu incitiyorlardı. Kız çığlıklarla yardım istiyordu sonra her şey durdu zaman durdu , sadece ben ve o kız  hareket edebiliyorduk. Kız ayağa kalktı ve bana kan kırmızı gözleriyle bakarak “Herkesi öldür Rosalia” dedi. Bunu bağırarak söylüyordu.  bu sözü birkaç kez tekrarladı ve her defasın da sesi yükseliyordu. O bağırdıkça ban bağırmaya başladım çok korkmuştum ve yataktan fırladım. Bu korkunç bir rüyaydı. Kan ter içinde yataktan kalktım  banyoya gittim yüzümü ve ellerimi yıkadım. Ne oluyor bana benim bir psikoloğa görünmem gerekiyor kendimi hiç iyi hissetmiyorum bunca şey beni iyice delirtti. Odama gittim saate baktım  sabahın 05.00 ’ydi sanırım  toparlanıp kimse görmeden çıkmam gerekecek artık bunca olaya bir açıklama getirmeli birileri annem sadece benim bilmemi istiyorsa bu işi ağabeyim olmadan halletmeliydim. Orıent  evine tek başıma gideceğim. Çantamı çıkardım günlüğü ve annemin cebinde bulduğum kağıdı birkaç eşya çakmak ve birkaç parça eşya alıp dışarı çıkmıştım ,etrafta kimse görünmüyordu sesizce oradan uzaklaşmıştım. Denny in dediği yere ırmak kenarına gittim. Birkaç saat bekledim, saat ilerliyordu ama Denny hala görünmüyordu. Sanırım gelmeyecek ya da oda ölmüştü, dün onca şeyden sonra yaşıyor olmasını beklemek hataydı, her şey mahvoldu  her şey bitti annemi ölüme götüren şeyin ne olduğunu bunca olaya açıklama getirecektim!  ama artık getiremeyeceğim . Eve dönmek en doğru şey olacak  oturduğum yerden kalktım   eve doğru yürümeye başladım. Birinin sesiyle irkildim. “ sence de çok erken pes etmedin mi ?” arkamı hızlıca döndüm ve bu Denny di ayağı yaralanmış olmalıydı çünkü yürüyemiyordu ona doğru koştum üstünde kan lekeleri ve ufak kesikler vardı. Ona doğru geldim  oturmasına yardım ettim. “Denny iyimisin sen çok kötü görünüyorsun” dedim. Oda “ iyiyim merak etme” dedi “ dün orada ne oldu, ve gelmeyeceksin sandım, sandım ki…” bana döndü ve “ sandın ki öldüm değilmi, o yüzdende eve dönmeye karar verdin” dedi evet haklıydı öyle sanmıştım. Kafamla onayladım oda “ evet yaralıyım ve bir çok askerimiz yaralı orada durumlar pek iyi olmasa da biz YAYCILAR sözümüzü tutarız. Ben sana söz verdim, ve burdayım“ dedi. Buradaydı ama bu halde bir yere gidemezdi “ bu şekilde bir yere gidemeyiz hadi kalk seni doktora gösterelim” dedim ama bana “doktormu saçmalama beni bu durumda görürlerse bir yere bırakmazlar. Bak bu çantamda iğne var çıkar ve yaramı sen dik” dedi. Dikmek mi? Şaka yapıyor olmalı bunu nasıl yaparım ben bir doktor yada bir hemşire değilim ki… “hayır Denny ben bunu yapamam saçmalama kalk doktora gidelim ben yapamam” dedim. Kolundan tutum ve onu kaldırmaya çalıştım ama kolunu hızlıca çekerek “ orıent evine gitmek istiyorsan dediğimi yap hadi zaman kaybediyoruz“ dedi. Olduğundan fazla ciddiydi sanırım bu düşüncesini de değiştiremeyecektim bende çantasını aldım içindeki malzemeleri  aldım ve yaralı ayağını çıkardım. Bayılmamak için kendimi zor tutuyordum kanı görünce çok kötü hissetmiştim ben bu yarayı nasıl dikebilirim ki  ona baktım ve “ yap şunu zamanımız kalmadı birileri gelmeden buradan gitmemiz gerekiyor” dedi. Bende derin nefes alarak ' evet yapabilirim, yapabilirim "diye söylenmeye başladım.Derin bir nefes alarak  dikmeye başladım bağırmamak için elini ısırdığınıve çok acı çektiğini görüyordum, dayanmaya çalışıyordu. Evet o uzun zorlu dikme işini bitirmiştim. Çok zor olsa da başarmıştım yarasını sardım ve “ bitti” dedim. Ona döndüm kan ter içinde kalmıştı sararmış teni beni tedirgin etmişti “ iyi misin? Denny? “ dedim tabi ki o sırada yüzünü iki elimin arasına almış ve ona çok yakın duruyordum. Kalbimin ritmi bozulmuştu hızlı hızlı atmaya başladı hemen kendimi geri çekerek “ ben üzgünüm “dedim. Oda “ hadi yardım et gidelim buradan ileride araba olması gerekiyor oraya doğru gidelim dedi. “araba mı? Kimin arabası ?”dedim. “zor durumlar için gizli bir bölmemiz var. Orada arabalar var.” Dedi.  Nasıl bir şeyin içine girdim bilmiyorum ama her neyse sanırım çok tuhaf şeyler dönüyor burada. Ona yardım ederek kokunu boynuma koyarak küçük adımlarla yürümeye başladık. Birkaç adım sonra yola çıkmıştık sağına soluna baktı yavaş adımlarla ağaçların arasına girdi bir ağacın dalına dokunda sonrasın da yerin altında kocaman bir delik açıldı tüm ağaçlar kenara çekilmişti sonradan fark ettim oranın yer altı gizli sığınak olduğunu ağaçlarda gerçek  değildi hepsi maketti ikimizde merdivenlere tutunarak yere inmiştik. İçerisi çok karanlıktı birkaç dakika sonra ışıklar kendiliğinden yandı ve evet  inanılmayacak derecede kocaman bir yerdi yüzlerce araba vardı sonra bir adam bize doğru geldi sanırım Denny i tanıyordu “ efendim sizi iyi gördüğüme sevindim” dedi efendim mi? Denny de şöyle dedi “ ne silah varsa, ne yiyecek içecek varsa hepsini   şu cip’e yükle ve ilaçları da unutma “ dedi.  Adamda kafasıyla onayladı söyleneni yapmak için yanımızdan uzaklaştı, Denny e döndüm ve “ ne kadar sürer yolculuğumuz” dedim oda yorgun gözlerle “ bir hafta bir ay bilemem” dedi. Bir ay mı? “ şaka yapıyorsun değil mi?  Bir ay neredeki bu ev” dedim. Şöyle devam etti.” Mısır da” mısır mı şimdi biz mısır amı gidiyoruz ?annem oraya gitmemi nasıl planlıyordu acaba  şaka gibi. orient evine gitmem  için mısıra gitmem gerekiyor yani! Ne olursa olsun bu yolculuğu tamamlamam gerekiyor oda cesurca“ tamam şimdi sen ciddisin ve biz mısır’a gidiyoruz iyi uzun bir yolculuk olacak anlaşılan” Denny siyah cipe doğru geçerek  “ hadi rosallia bizi buradan götür. Daha kısa bir yolculuk için acele et istersen” dedi. Bu durumda bile laf sokmadan yapamıyor sanırım?