... Kana bulanmış kız...

Gölgeler

Kapıyı açtım her yer karanlıktı hiç bir şey göre miyordum. “Anne, anne, anne” diye seslendim ama annem cevap vermedi. İçeri adım attım duvarlara tutunarak yürümeye çalıştım. Bir şey ayağıma çarptı ses çıkardı beni korkuttu ama sakinliğimi korumam gerekiyordu. Annem uyuyor olmalıydı, duvarlara tutunarak mutfağa doğru gittim. Çekmeceler de kibrit ve mum olması gerekiyordu onlara ulaşırsam en azından daha rahat edeceğimi düşünüyordum. Çekmecelere gelmiştim çekmeceyi açtım ve içinde kibrit, mumu aradım elime başka şeyler çarpıyordu ama bir türlü mumu bulamıyordum. Ben mumu ararken arkamdan gelen “mumu arıyorsan burada" cümlesiyle bağırıp yerimden sıçramam bir oldu. Arkamı hızlıca döndüm bu annemdi, evet annem. “Anne  ne zamandır sana sesleniyorum, neden bana cevap vermedin ? Hem neden sesizce yaklaştın? Korktum!” Annem tuhaf bir şekilde bana bakıyordu. Evet eve geç kalmıştım ama arabayı kaçırmıştım. “Anne arabayı kaçırdık ben ve Alice!” Annem şöyle cevap verdi. “Elektirikler  kesildi, ve her yer karanlık sence de tuhaf değil mi?” dedi. Sesi korkmuş gibiydi! Annem  arkasını döndü ve yukarı merdivenlere doğru yöneldi. Bana arkasından gelmemi söyledi. Elinde ki mum etrafı azda olsa aydınlatıyordu. Annem bana hiç bir şey sormamıştı beni merak etmişe  benzemiyordu. Arkasından merdivenleri çıkarken sırtımı bir elin sıvazlaması gibi tuhaf bir ürperti  sarmıştı