Stormbreaker

Part 34-

Degene die dit filmpje heeft gemaakt: legend. TOXIC+MICHAEL= LIFEEE ASDFGHJKL ♡-♡ Zie die lolly omfg awwww.

Ik zuchtte en leunde achterover. Ik zat voor de ziekenhuis kamer waar Michael in lag. Een dokter en twee zusters waren binnen. Hoe zou het met hem gaan? Naast mij, op het bankje, zaten Calum en Luke. Ashton was onderweg en ik had Maddie ook al gebeld. Ik kon mijn ogen niet van de deur afhouden. Ik kan het gewoon niet. Ik wil niet dat er wat ergs gebeurd. Opeens hoorde ik twee stemmen tegelijkertijd mijn naam roepen. Ik draaide mijn gezicht weg van de deur en daar zag ik Maddie en Ashton staan. Maddie rende naar me toe en gaf me een knuffel. Ashton gaf me ook een snelle knuffel en liep toen naar de jongens om hun uit te horen. "Wat is er gebeurd?" vroeg Maddie bezorgd en ik schoof iets naar links zodat ze ook op de bank kon zitten. "Het was echt laat in de avond, nacht zelfs. Hij was met me meegekomen naar huis en hij moest natuurlijk alleen naar huis lopen. Hij had me beloofd om me te appen als hij thuis was maar na een uur had hij dat nog niet gedaan. Dus ik ging met de auto naar zijn huis en daar was hij niet...zijn telefoon had hij ook vergeten. I-ik had Calum gebeld en het was ondertussen al 4 uur s'nachts ofzo en ik was zo bezorgd!! We zochten hem letterlijk overal: bij zijn vriend en zelfs een oud gebouw waar ze als kind heen gingen. Hij was nergens! En toen werd ik gebeld door een onbekend nummer en toen gingen we zo snel mogelijk naar het parkje bij mij in de buurt. En daar vond ik hem achter een heg" legde ik uit. Maddie keek me ongelovig aan en schudde haar hoofd. "Wat zou er zijn gebeurd met hem..?" vroeg ze in zichzelf en zuchtte. De tranen stonden ondertussen al in mijn ogen en ik veegde ze snel weg. "Niet huilen, het komt goed" troostte Maddie me en sloeg een arm om mijn schokkende schouders. "M-Maddie ik was zo ontzettend bezorgd" zei ik stotterend en ze knikte begrijpend. Op dat moment kwam de dokter uit de kamer met achter hem de twee zusters. De zusters liepen weg en de dokter kwam onze kant op. Ik stond op, net als de rest en Luke vroeg "Hoe gaat het met hem?". De dokter keek ons even aan en zei toen "Tot nu toe gaat het goed, alleen slaapt hij nog. We verwachten dat hij zometeen wel weer zal ontwaken. Als jullie willen kan slechts een persoon de kamer in gaan om hem te zien..". Calum en Ashton draaiden meteen hun hoofden naar mij toe en keken me vragend aan. "Ik dan maar?" vroeg ik en de rest knikte instemmend. De dokter mompelde "Oke kom maar mee" en ik volgde hem naar de kamer. "Je kan op de rode knop naast het bed drukken als hij wakker word, ik zal dan een zuster sturen" zei hij en liep toen weg. Ik voelde een spanning in me opborrelen en drukte de deurklink naar beneden. Michael lag op het bed en hij zat vast aan slangetjes. Zijn shirt had hij niet meer aan want sommige slangetjes zaten vast aan zijn borstkast. "Ik ben er Micky Mouse" zei ik en glimlachde. Ik stapte naar het bed toe en hield me in om niet te gaan huilen. "Doet het pijn..?" vroeg ik zachtjes en ging zitten op een stoel. Ik liet mijn ellebogen rustten op mijn knieën en pakte Michael's hand vast. "Ik hou van je Michael, doe alsjeblieft je ogen open" zei ik met een trillende stem en staarde naar zijn oogleden die dicht bleven. Zijn borst ging langzaam op en neer. "Je gaat toch wel je ogen open doen voor mij..?" zei ik zacht en ik voelde de tranen van mijn wangen druppelen. Zijn gezicht stond bleek. "Wat zou jij doen als ik in jou plaats was nu? Zou je dan ook huilen?" vroeg ik kneep even in zijn koude handen. Ik streek mijn haar aan een kant en ging recht zitten. "Even kijken ofdat je je aan je regel hebt gehouden.." mompelde ik en pakte zijn andere hand. Ik draaide hem zodat ik zijn pols kon zien. "Gelukkig hebben ze niks met de vlinder gedaan" zei ik zacht en grinnikte even. "Je gaat het redden oke, ik geloof in je Mike". Met die zin veegde ik mijn wangen droog en schoof iets dichterbij het bed. Ik drukte voorzichtig een kus op zijn neus en stond toen op. "Doei Michael.." zei ik zacht toen ik de deur open trok. "Rachel.." hoorde ik hem zwak zeggen. Ik draaide me met een ruk om en keek hem ongelovig aan. Zijn ogen waren open. Ik liep meteen naar het bed drukte op de rode knop naast het bed. "Eindelijk ben je wakker.." zei ik en glimlachde. "Natuurlijk, wat denk jij dan?" zei hij en grijnsde. Een zuster kwam binnen en veranderde het infuus waaraan Michael vast zat. De zuster glimlachde even en liep toen de kamer uit. "Kan je vertellen wat er is gebeurd?" vroeg ik zacht en pakte zijn hand vast. Mijn vingertoppen streken over de schrammen. Het zag er echt pijnlijk uit. "I-Ik was bij het parkje e-en toen kwam dat ene groepje en ja...maar ze waren met zijn 4en dus dat was niet eerlijk!" vertelde hij stotterend en keek hoe ik met mijn vingers over zijn schrammem streek. "Wat doe je?" vroeg hij droog en keek me aan. Als antwoord glimlachde ik. "Niks.." voegde ik er bij toe en trok mijn hand terug. Hij giechelde en knikte. "Heb je gehuild?" vroeg hij na een tijdje. Ik zei niks en keek naar mijn handen die opeens heel interessant leken. Michael strekte zijn arm uit en duwde met zijn vinger mijn kin omhoog. "Heb je gehuild Rachel..?" herhaalde hij en keek me aan. "Ja, ik was fucking bang oke?!". Ouch, dat kwam er botter uit dan ik verwachtte. "Sorry" zei ik snel. "Weetje, ik hou van je. Echt heel heel heel erg veel" zei hij na een korte stilte. Ik keek verbaasd op en zei "Romantic game strong Mike" waarna ik moest lachen. "Maar het is echt waar! Ik hou van je! Maar toch heb ik het gevoel dat...laat maar" zei hij iets zachter en ik merkte dat hij zich in hield om niet te huilen. Zijn tanden zette hij in zijn onderlip en staarde voor zich uit. "Maak die zin af" zei ik en sloeg mijn armen over elkaar. "Nope da"-"Michael ik zei maak die zin af. Alsjeblieft." onderbrak ik hem en keek hoe hij stopte met op zijn lip bijten. "Dat ik je niet waard ben. Nu blij?!" zei hij zacht en zakte ineen. Ik staarde hem ongelovig aan. "Ik ben gewoon een sukkel met felgekleurd haar, die gene ene shit kan doen om jou blij te maken, die zichzelf fucking veel haat en zich daarom snijd. Ik ben niet als Luke, ik geef je geen leuke bijnamen en helemaal al geen complimentjes. Ik ben niet grappig, leuk of iemand die graag naar feestjes gaat. Je kan me ook gewoon een asociale motherfucker noemen want dAT BEN IK OOK. Ik dauw mezelf altijd in de problemen en ik ben helemaal al niet knap. Ik ben gewoon een asshole die jou alleen paniekaanvallen geeft. Ik ben je niet waard. Klaar". Met open mond staarde ik naar Michael die boos de tranen uit zijn ogen veegde. "En ik ben een watje die nog niet eens voor zichzelf kan opkomen" voegde hij bij zijn lijstje en wreef in zijn ogen. "Michael! Pardon maar je moet echt kappen met zo denken. Je bent perfect in je eigen weg. Denk je dat ik het geweldige vriendinnetje ben? Zo een die je ziet op tumblr enzo?! Dat ben ik niet, dus hoef jij ook niet perfect te zijn. Ik hou zielsveel van je oke? En nu hou je op met die bullshit want je bent me wel waard, goed?" zei ik en gaf hem een knuffel. "Ik hou ook van jou" zei hij zacht en verstopte zijn gezicht in mijn nek. "Zo mag ik het horen sweetheart" zei ik met een grijns. Hij grijnsde terug en zei zacht "Ik geloof echt dat jij het beste bent wat me ooit is overkomen". Ik glimlachde en keek naar beneden. Hij is lief..

MICHAEL'S galaxy haar makes my little heart siiinnggg-WHAHAHAHAAH ;-; ok. hope y'all like it en IK HEB BIJNA 2K OMFG.HEEL.ERG.BEDANKT.MA.MAIN.STALKERSZZ. HAHAHA OKE DOEII en fijne carnaval als je dat viert -lolz ik nie-.